... en het vervolg van de zin laat ik even (uit veiligheidsoverwegingen) volledig aan jullie inspiratie over! :)
28/11/2009:
"Hoi, ik heb fantastisch nieuws! Ik ben gisteren ten huwelijk gevraagd en ik heb JA gezegd! Dus allemaal vrijhouden in jullie agenda de 27ste november 2010! Xx"
(ja ik spaar sommige sms'en ;-))
Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik deze geweldige sms van Charlotte en vanaf dat moment kon het aftellen beginnen! De eerste leeftijdsgenote die de grote stap nam. Gisteren was het dan zover!
Even leek het niet goed te komen. Vrijdagavond kreeg ik plots een kleine dip (ja ik weet mijn momenten te kiezen) waarbij ik paniekerig totaal niet meer tevreden was over het kleed dat ik zou aantrekken. Details, hoor ik jullie denken?
Ewel neen! Ik ben geen kleedjestype en het was echt belangrijk voor mij dat het goed zou lopen. Dan bedacht ik dat het uiteindelijk enkel om 'veel plezier' draaide en kon het mij al (heel wat) minder schelen.
Zaterdag heb ik het huis vol gevloekt toen ik merkte dat er gigantisch veel sneeuw lag en ik onontkoombaar met de fiets naar de kapper moest om 10u. Heel voorzichtig ben ik er geraakt, en zelfs teruggeraakt.
Uit grote onzekerheid ben ik nog in mijn kleed naar de buren gelopen waar een jury van vijf personen klaar stond om mij gelukkig de toestemming te geven om te gaan :)
Daarna heb ik mij in de zetel gesmeten tot half 3 om dan tegen 3u vertrekkensklaar te staan. Dankzij mijn eeuwige steun & toeverlaat, Stefanie en een chauffeur met een prachtige muts, kwamen we stipt volgens afspraak toe aan de kerk in Kuurne voor de mis.
SPANNEND.
Wegens veel te koude benen en voeten besloten we om al naar binnen te gaan, razend benieuwd naar Charlotte die nog niets had willen verklappen over het trouwkleed en naar Dimi ook uiteraard (maar die hadden we onderweg eigenlijk al zien staan :D)
De kerk is nu niet echt een plaats waar ik mij volledig op mijn gemak voel. Ik vergeet altijd wanneer je die 3 kruisjes moet maken, wanneer je de tekst moet mee zeggen maar het Onze Vader kon ik verrassend genoeg goed mee mompelen. De orgelman ofte koster was heel enthousiast. Té enthousiast als je het mij vraagt en besloot om extra lange versies te maken van de klassieke stukken.
Veel valt er verder niet echt te vertellen over een mis... Het was wat warmer dan verwacht, vond ik wel :D En op één verdwaalde lezer na verliep alles vlekkeloos en relatief vlot.
Gewapend met zakken rijst stonden we buiten klaar om het koppel een vruchtbaar en zorgeloos leven toe te werpen.
Omdat het te belachelijk was om tussen de mis en receptie nog naar huis te gaan, gingen we gewoon even iets gaan drinken en trokken we daarna verder naar Dottenijs.
Er werd niet echt een verschil gemaakt tussen receptie/avondfeest dus wij waren vastbesloten om de boel daar te sluiten (ik toch ;-)).
Toegekomen konden we het koppel eindelijk deftig feliciteren. De mama van Charlotte had even de tijd nodig om mij te herkennen en die verbazing bleef voor de rest van de avond meegaan :). Laat ik het dan maar als een compliment beschouwen dat ik in 6 jaar veranderd (en gegroeid!) ben :D
Hapjes en aperitief (cava of een variant, ik kan het niet zeggen) volgden elkaar op. De drank iets vlugger dan de hapjes (met alle gevolgen van dien). Toen we om eten konden gaan was ik blij dat Stefanie mee was en ik besloot over te schakelen naar fruitsap.
Al was het maar om het (eenmalig!) koppelbureau in de gaten te houden en heel aandachtig te zijn bij alles wat zich afspeelde. Het heeft geen halfuur geduurd voor de vraag kwam waar mijn vriendje gebleven was. "Goede vraag!" dacht ik, "het antwoord ook graag!". En het was vertrokken. Er werd grondig nagedacht hoe het gesteld was met de mede vrijgezelligen aanwezig en al vlug werd er een slachtoffer gekozen.
Een uitstekend danser, dat zeker. Sympathiek ook. Maar ik stel voor dat ik toch nog zelf een klein beetje beslissingsrecht hou. Goed jongens en meisjes? Toch bedankt voor de moeite ;-)
Maaaar we dwalen af. Te veel aperitief dat geneutraliseerd werd met fruitsap en pasta en frietjes leidde tot een behoorlijk resultaat :D
Rond 22u begon het wel enorm te kriebelen om te dansen (en mijn voeten protesteerden al hevig in de pas gekochte schoenen die alles behalve geweldig gingen).
De traditie "er wordt niet gedanst voor het koppel de openingsdans gedaan heeft" mochten we gelukkig doorbreken aangezien die dans pas rond middernacht plaatsvond.
Na een heerlijk dessertbuffet was het zo ver: de openingsdans! Razend benieuwd was ik want ook daar wou Charlotte niets over verklappen.
"Your song" van Elton John is het nummer dat voor eeuwig met die dag/trouw verenigd is. Mooi. Heel mooi. Ik was ontroerd eigenlijk :) Ik was vooral ook blij dat het geen in elkaar gestoken dansje was waarbij je ze allebei "1, 2, DRAAI" ziet denken. Gewoon heel mooi, intiem, überromantisch waardoor ik alleen maar kon denken: "Dit wil ik ook! (ooit uiteraard)"
Daarna kon het feest losbarsten. En dat deed het ook. Ik kwam echt niet meer bij van het lachen wanneer Stefanie naar mij kwam om een of andere variant van de swing te doen. Gedraaide vingers tot gevolg en ik was bijna al mijn tanden kwijt :D Hilarisch. Muzikaal vond ik een van de geniaalste nummers "Let the music play" van Barry White :D, ongetwijfeld de grootste verkrachting ooit is de kersverse Black Eyed Peas met "The time (of my life)". Het meest verbazingwekkende moment was de "7 zonden" song van Kristof die ik (gelukkig)nog nooit van mijn leven gehoord had, tot groot ongeloof van de rest.
En toch was het geweldig :) Jammer genoeg begon de zaal redelijk vlug leeg te lopen waardoor Stefanie en ik om half 4 alleen overbleven op de dansvloer. Alleen is ook maar alleen dus even later gingen we door. Moe maar voldaan.
Mijn schoenen had ik na een uur rond 23u al uitgesmeten trouwens, anders had ik de avond niet echt tot een veilig einde kunnen brengen.
Wat een dag.
Hoewel mijn extreem groot enthousiasme over trouwen de laatste maanden serieus in sterkte is afgenomen, vond ik het geweldig. Ik hoop dat het een prachtig, eeuwigdurend huwelijk wordt en laat de volgende maar komen! Ik ben er klaar voor :)
[Ik heb de tijd van het blogstuk continu naar het liedje "This will be an everlasting love" geluisterd, kwestie van voor goede vibes te zorgen :)]
