Same same!

Welkom bij deel 2, het enorm spannende vervolg van mijn reis naar Thailand & Laos. Deel 1 gemist? Geen nood, u vindt het hier (of gewoon onder dit bericht, maar een link gebruiken oogt nu eenmaal spectaculairder)

De tweede week wordt iets moeilijker te beschrijven want daar heeft mijn dagboek het helaas niet uitgehouden, maar het zit wel nog iets frisser in het geheugen, dus het komt in orde :)

We zaten bij... zondag!
Om 5.20u ging de wekker af om op tijd bij de Tak Bat te zijn. Het zou namelijk maar heel stom zijn als we net die 10min te laat zijn, want veel langer dan 10min duurt zoiets eigenlijk niet. We waren prima op tijd, met 4 :) Al de rest verkoos dus de nachtrust (awoeee). We moesten sowieso vroeg op om tegen 7.45u klaar te staan om een lange speedboottocht te beleven. Natuurlijk was er nog anderhalf uur dat gevuld moest worden tussen 6.15u en 7.45u. Nu had ik Nick de dag ervoor uitgedaagd om 's morgensvroeg de klim te doen naar een uitkijkpost en had ie de uitdaging aanvaard. Een grote 300 treden later had ik ferm spijt van mijn idee, maar de voldoening was er toch :) Daarna hadden we nog net de tijd om de laatste spullen in te pakken en een douche te nemen.

Enkele tuk-tuk's brachten ons bij de speedbootjes die ons in 6 à 7u naar de Laotiaanse grens zouden brengen. 50km/u, ontspannende boottochtjes zijn toch iets anders :) Maar heel leuk eigenlijk. Vooral de race tussen de 3 bootjes en de verwachte overwinning voor onze speedboot :)
Aan de grens kon het afstempelen van het paspoort weer beginnen, maar bizar genoeg verliep alles heel vlot. Met de boot gingen we van Laos naar de overkant (Thailand), meer bepaald Chiang Khong. Om een 5de vervoersmiddel in gang te steken, gingen we met kleine busjes naar het hotel in Chiang Saen. Eindelijk RUST :)

Maandag zijn de eerste zieke gevallen. Zowel Nick als Dean hebben de nacht overgevend doorgebracht. Vreemd omdat ik als enigste krak dezelfde dingen had gegeten als hen... Sterke maag zeker :D
We hadden de hele dag een privébus die ons van het ene wondermooie punt naar het andere bracht. De eerste stop was de Golden Triangle (de plaats waar een paar dagen eerder een hevige aardbeving had plaatsgevonden...) Toch straf om in één klap het grenspunt van 3 landen te zien (Thailand - Laos - Myanmar). In de buurt was er het museum "House of Opium", heel interessant :D alsook de beschrijvingen hoe je nu juist drugs moet maken :). Daarna gingen we door naar een zogenaamde verrassing. Spannend toch! En wat was het zo hard de moeite waard! We kwamen terecht bij Wat Rong Khun, ook wel bekend als "the white temple". Het leek wel een wandeling door sprookjesland.

 

Vlak bij de tempel was er een kunstgalerij van de artiest wiens naam ik niet ga proberen uitspreken :) : Chalermchai Kositpipat. Dat moet een van de meest pakkende momenten van mijn reis geweest zijn. Wat een prachtig geweldige werken hingen er daar, niet te geloven. Ja ik was erg onder de indruk en had veel zin om de helft op te kopen :)
Met een heel goed gevoel trokken we verder richting de volgende Chiang, Chiang Mai. Na een opnieuw lekker avondmaal gingen we met 5 naar Muay Thai, beter bekend als thaiboksen. Het is nu niet dat ik zo agressief aangelegd ben, maar het is werkelijk de topsport in Thailand en het leek ons interessant om eens wat matchen te bekijken :) Een normale match bestaat dus uit 5 rondes die elk, geen idee hoeveel minuten duren :) Van de 6 matchen werden er 3 binnen de eerste 2 rondes K.O. geslagen, gaf er 1 iemand op en waren er dus maar 2 volledige wedstrijden :) Het was een erg gewelddadige bedoening maar toch kon ik er de sport van in zien. Speciaal.

De volgende ochtend waren we volledig uitgerust voor onze 2daagse "hill tribe trek". Onze lokale gids Sunny (Frauke, ik heb het lied sunny tot vervelens toe de verdere week lopen zingen :p) was om 9u aan het hotel. In de voormiddag bracht een soort jeep ons naar enkele grotten waar opnieuw een pak Buddha beelden te zien waren. Na de lunch was het tijd voor een tocht door de jungle :) Soms vroeg ik mij echt af of we aan het verdwalen waren of niet, maar we zijn uiteindelijk toch bij enkele dorpjes geraakt (wonder boven wonder). Ergens tussen 5 en 6 kwamen we toe in Palong village, waar we de nacht zouden doorbrengen. Gezellig allemaal in 1 grote ruimte met, godzijdank, muskietennetten (want ik had op dag 2 mijn malariapillen opgegeven wegens 'vergeten nemen'). Sunny had zijn beste kookkunsten bovengehaald om een heerlijke maaltijd klaar te maken. 's Avonds was er nog een dansvoorstelling van de meisjes uit het dorp. Heel koddig allemaal. Tot we zelf moesten meedoen...
Nog enkele partijtjes "shithead" om de avond af te sluiten (ja, ook ik heb nieuwe kaartspelen geleerd :)) en vroeg in bed voor een spectaculaire 2de dag.

Het moment waar ik het meest naar uitkeek was er eindelijk: de olifantentocht! Een uurtje trokken we met de olifanten opnieuw de wildernis in :) Heel speciaal wel :D Iets minder stabiel dan ik verwacht had eigenlijk :p
Er was opnieuw een zieke gevallen, deze keer was het Neal (de meisjes hielden zich sterk :D)
Na de olifanten was het tijd voor een "bamboo raft ride", met een vlot gemaakt uit bamboe roeiden we de rivier af. Mijn pogingen brachten ons jammergenoeg telkens in het struikgewas :) Om een of andere reden was ik het doelwit van onze vlot om nat gespetterd te worden en kon ik mijn t-shirt netjes uitwringen aan de finish. Voor we van de dag een volledige dierentuin maakten, bezochten we een orchideeënkwekerij en een klein vlindertuintje. Leuk, maar met het idee van tijgers binnen handbereik in Tiger Kingdom, iets minder indrukwekkend. Ietwat commercieel, hoor ik jullie denken? Niet onterecht, maar ik was toch maar mooi in het gezelschap van de kleinste en grootste tijger uit het kingdom. Na een paar bemoedigende woorden had ik toch het lef om bij de tijgers te gaan liggen, maar de opluchting was groot toen ik weer mocht rechtstaan :D
Alsof tijgers nog niet genoeg waren, gingen we erna naar King Cobra. Een slang rond mijn nek, net wat ik nodig had... 10min na het gebeuren voelde ik de koude python precies nog liggen, vieze boel.
De slangenshow was heel indrukwekkend. Slangen in de mond steken, in het water een python achter na springen, gevaarlijke dingen allemaal. Wat mij ook direct al was opgevallen was dat een van de 3 slangenvrienden een vinger tekort had... Ik voelde mij echt volledig op mijn gemak.
Vol overwinningen keerden we terug naar Smile House Hotel, hoe toepasselijk toch.
Meer dan eten hebben we 's avonds niet echt gedaan. De afgelopen nacht in het dorp was niet iedereen even goed bevallen.

Donderdag, een vrije dag! Dat was even geleden :) De meeste waren dan ook van plan er een rustig dagje van te maken zonder grote avonturen (die gewoon ook te duur bleken te zijn) Neal, Dean, Michele en ik besloten rond de middag Chiang Mai wat te verkennen en gewapend met de kaart trokken we de drukke stad in. Tempels, tempels, en nog eens tempels, we gaven het op om foto's te blijven nemen :) Een gezellig parkje maakte de rustdag compleet. En weer was het etenstijd :D 's Avonds gingen we terug naar Bangkok met een nachtbus deze keer. We vreesden allemaal het ergste en hadden al vrede genomen met een slapeloze nacht, tot we op een heel erg hippe nachtbus met verschuifbare zetels en privé-tv'tjes terechtkwamen (een verkeerde boeking bleek later, maar hé, no problem :D) Fast & the furious 4 werd mijn film voor het slapen gaan (het niveau moet niet altijd even hoog liggen :)) Tegen 6u waren we jammer genoeg in Bangkok en gingen we met taxi's naar ons eerste hotel, Erawan House. Pijnlijk vroeg, en verrassend slecht geslapen toch.
De andere besloten om te ontbijten maar dat zagen mijn maag en ik toch niet echt zitten op dat uur. Een douche dan maar. Erna was het tijd om de winkeltjes van Bangkok uit te pluizen. Afpingelen geblazen, ik begon er nog een krak in te worden.
Al vlug naderde de aller laatste avond samen. Een groot deel van de groep trok nog verder door Thailand of naar andere landen in Zuid-Oost Azië. Voor mij was het de volgende dag gedaan met het avontuur.
Na een heerlijk etentje trokken we naar Kahosan Road om het feest op gang te trekken. Lukte behoorlijk probleemloos :) Rond 3u waren Dean en ik door een misverstand de rest van de groep kwijt en besloten we terug te gaan naar het hotel in de hoop ze daar aan te treffen (helaas... maar een kwartiertje later waren de meeste terecht).

Zaterdag bestond vooral uit het pakken van de bagage en een afscheidswandeling in Bangkok :) Ter voorbereiding van mijn terugkomst begon het plots flink te regenen, maar het bleef wel ontzettend warm. Tegen 17u moest ik terug in het hotel zijn voor de shuttle bus naar de luchthaven. Voor het afscheid was enkel de harde kern aanwezig: Michele, Nick, Dean & Neal (en Tony & Pedro). De duo's heb ik dus helaas niet meer gezien. Over de tocht naar de luchthaven was ik toch enigszins bezorgd door de file reputatie en verkeerschaos van Bangkok. File hadden we sowieso maar die bleef gelukkig beperkt. In de luchthaven zelf verliep alles perfect (wat een pracht van een luchthaven trouwens, en zooooooooo groot, niet te geloven).
Mijn 2de vlucht liep onderweg een 40min vertraging op (door hevige wind en turbulentie) waardoor ik mijn ouders en Corneel iets langer moest laten wachten (waarvoor mijn oprechte excuses ;-)).
Wat een leuk weerzien! :)

Algemene conclusie van de reis: het was een heel leuke, unieke ervaring vol leuke mensen en momenten. Het reizen met een internationale organisatie is echt een aanrader.Ook Azië heeft mij kunnen overtuigen, een continent dat zeker nog verder moet worden onderzocht :)

Nog enkele wist-je-datjes
Wist je dat...
... er in ieder straat in grote steden tot in het kleinste boerengat een 7-eleven winkel te vinden is? (heel praktische, goedkope supermarktjes)
... het in Azië de bedoeling is dat je het wc-papier in de vuilbak smijt ipv de wc-pot? (heeft mij toch een paar dagen gekost vooraleer ik de routine beet had, gelukkig heb ik ze thuis vlug afgeleerd :))
... Thailand 32000 tempels telt?
... de mensen die het boeddhisme volgen nicknames krijgen bij hun geboorte om de kwade geesten te misleiden?
... ik bijna miljonair was in Laos? Ik was in het bezit van 900000 KIP (1EUR = 11000KIP :p)
... Amerikanen en Nieuw-Zeelanders de combinatie frieten en mayonaise werkelijk absurd vinden? (ik heb hen vlug duidelijk gemaakt dat wij de uitvinders waren en het zo hoort!)
... er heel wat regeltjes bestaan wanneer je in de buurt van een monnik bent? Zo mag je een monnik nooit zelf aanspreken, al helemaal niet aanraken en niet met je voeten in zijn richting staan.
... het eerste wat ik in India (tussenstop vliegtuig) deed, van het kraantjeswater drinken was? Tot het mij inviel dat het gouden regel nummer 1 was: drink NOOIT van de kraan in Azië :) maar zonder gevolgen :)
... "same same (but different)" de slagzin van de Thaise bevolking is? Alles is "same same", hetzelfde, maar uiteindelijk toch wel een beetje anders... Gebruiken ze vooral wanneer je dingen wil kopen :) Heel grappig.

Flied lice please.

Bloggen tijdens mijn reis is helaas mislukt wegens het stellen van prioriteiten waar de blog nipt buiten viel, waarvoor mijn oprechte excuses! :D
Maar niet getreurd, een zo goed mogelijk verslag komt nu jullie richting uit! (aangezien het schrijven van de thesis niet wil lukken :) )

Op het programma stond dus een 2weekse rondreis door Thailand en Laos. Startend in Bangkok, naar Laos: Vientiane - Vang Vieng - Luang Prabang, terug naar Thailand via de gouden driehoek, Chiang Rai - Chiang Mai en back to Bangkok!

Vrijdag 18 maart was ik zo rustig als het maar kon. Heel erg verdacht. Om de zaken niet nog pijnlijker te maken had ik de donderdag al afscheid genomen van de Ridder :) Rond 9u nam ik afscheid van mijn papa om een nooitgezien lange rij mensen te trotseren bij de security check! Op dat moment was ik echt in paniek dat ik mijn vlucht ging missen, met nog een uur te gaan. Gelukkig ging alles vlugger dan verwacht en had ik nog even tijd over. Eten zat er niet meer in want van pure stress had ik mijn voorraad boterhammen naar binnen gespeeld. De eerste vlucht viel heel goed mee, veel drinken en uiterst bizar indisch eten op het vliegtuig, super recente films om te bekijken (a black swan, 127 hours), de tijd ging vlug. Daarna was het even wachten in Bombay op de aansluiting naar Bangkok. Daar heb ik zoveel mogelijk proberen slapen omdat het ochtend ging zijn wanneer ik toekwam (het tijdsverschil was 6u, 6u later in Thailand)

Zaterdagochtend op de luchthaven ging het relatief vlot voor het visum naar Thailand (helemaal gratis! Een voorbeeld om te volgen denk ik dan). Daarna kon de zoektocht beginnen naar een bus die mij in de buurt van het hotel kon brengen. Ik was namelijk niet van plan mij al op dag 1 in het zak te laten zetten door Thaise taxichauffeurs :) Ook dat verliep verdacht vlot en ik kwam terecht in Kahosan Road (een straat die later mijn bijna 2de thuis zou worden :)) Dat kaartlezen niet mijn beste kant is, hoef ik jullie echt niet meer uit te leggen, maar dat was ook helemaal niet nodig! Over een afstand van 100m zijn er mij zeker 5 mensen komen vragen of ze konden helpen met de weg, dus probleemloos geraakte ik tot Erawan House en ik was direct enthousiast over de vriendelijkheid van de Thaise bevolking :)

Omdat het belachelijk zou zijn om mijn eerste dag weg te slapen, besloot ik een eerste toertje te doen in Bangkok. O ja, ik was een dag vroeger vertrokken om zeker de groep niet te missen :D De kennismaking was voorzien voor zondag...
Onderweg kwam ik uiteraard opnieuw een Thai tegen, Son Pong of Pom Song, geen idee, die namen zijn een ware hel, net als de taal :) heel moeilijk! In elk geval, het was een muziekleraar van het nationaal theater en hij hielp mij op weg naar mijn eerste tempels :) Ik maakte direct kennis met het openbaar vervoer: de fameuze tuk-tuk. Voertuig op 3 wielen dat gemakkelijk de snelheid van een auto haalt :D

Ik bezocht eerst Wat Inn ('Wat' betekent 'tempel' ter verduidelijking) en nog een andere Wat waarna ik naar het hoogtepunt van Bangkok trok: Grand Palace. Schitterend, werkelijk schitterend! Je komt er ogen tekort en wordt overweldigd door pracht en praal en prachtige muurschilderingen. Als het niet zo warm was geweest, liep ik er nu waarschijnlijk nog rond :) Ik was al vlug onder de indruk van het boeddhisme en was er gerust in dat ik volledig tot rust zou kunnen komen de komende twee weken (wat een zin! gerust-rust / komen-komende! Ok. Never mind :D)

Na mijn bezoek aan the Grand Palace zocht ik even de schaduw op en kreeg ik mijn klop. Even dacht ik eraan om terug naar het hotel te gaan en wat te slapen, tot er plots een Duits meisje, Vanessa, naast mij kwam zitten :) Zij was ook nog maar net in Bangkok en al vlug besloten we om samen wat verder rond te wandelen. Met een boot staken we de rivier over naar, je raadt het nooit, een nieuwe tempel: Wat Arun. Daarna beklommen we de Golden Mount om een mooi overzicht te krijgen van de wereldstad met evenveel inwoners als ons volledige land :) Voor eten trokken we naar Kahosan road, de grootste winkelstraat die 's avonds overloopt van de toeristen waar je met gemak 10x Lady Gaga na elkaar kan horen. "Toeval bestaat niet", wel dat betwijfel ik nu toch een beetje. Plots zag Vanessa twee vrienden uit Duitsland zitten in een van de vele bars :D Seriously. Veel te grappig! Gelukkig vielen ook zij heel goed mee en voelde ik mij niet zo'n grote indringer :) Na wat eten en drinken liepen we plots tussen een grote politieke demonstratie van de roodhemden... Ik vond het al bizar dat iedereen zo keek naar ons :) tot ik grote schermen zag en een of ander politiek leidersfiguur die maar bleef brabbelen.

Lap. Dit was dag 1 en ik heb al weer een gigantisch stuk tekst :) Het was dan ook een drukke dag qua "toerist uithangen".

Over zondagvoormiddag kan ik heel kort zijn (ja, echt!) Ik heb namelijk de klok rond geslapen :) Of toch zo goed als, want om 11u werd ik uit mijn bed gebeld door de receptie dat ik moest verhuizen van kamer... Een hapje eten dan maar! Ook daar kwam ik iemand tegen die alleen op reis was: Victoria uit Nieuw-Zeeland. Thailand is echt een perfect land om alleen te ontdekken. Je komt er sowieso nog tonnen mensen tegen die krak hetzelfde aan het doen zijn en sociaal aangelegd zijn :D
Aangezien de hitte echt bijna ondraaglijk was, hebben we niet veel uitgestoken, behalve relaxen :D

18u was het zo ver! De kennismaking met de groep: erop of eronder :) Helaas was mijn eerste reactie bijna "shit! eronder!" Wanneer ik toekwam in het hotel zag ik een klein groepje mensen staan die heel enthousiast met elkaar aan het praten waren, alsof ze elkaar al "jaren" kenden. Na wat aarzeling ging ik toch vragen of zij bij de Tucan groep hoorden, en effectief, daar stonden mijn reisgenoten.
4 van de 9 waren al 3 weken met elkaar aan het reizen. Mijn 2 weken maakten namelijk deel uit van een grote reis die 7 weken was (startend in Vietnam, eindigend in Singapore). Even had ik schrik dat ik moeilijk in de groep zou geraken, maar die bleek gelukkig onterecht! :)

Graag stel ik jullie voor, mijn reisgenoten:
- Michele, uit Amerika (Oklahoma), 36jaar, mijn kamergenootje voor 2 weken!
- Dean, uit Nieuw-Zeeland, 29 jaar, de enige met een goede muzieksmaak :D
- Nick, uit Amerika (Alaska), 22 jaar, waaghals maar lieve jongen :)
- Neal, uit Australië, 23 jaar, hilarisch afwezig, drinkt graag een pintje, slaapt graag :D
- Emily & Craig, uit GB, 26 jaar, pas getrouwd koppel
- Johanna & Irene, uit Duitsland, 22 en 56 geloof ik, moeder en dochter, spijtig dat de Engelse kennis van Irene echt heel gebrekkig was...
- Tony & Pedro, de tourbegeleiders, allebei Zuid-Amerikaanse roots, het was vooral Tony die onze tour heeft begeleid, Pedro was de opvolger...

Engels was dus duidelijk de voertaal :) Op de Duitsers na was ik de enige van wie het Engels niet de moedertaal was, maar ik heb mij goed kunnen redden. Het was ook schitterend dat ik iedereen perfect begreep (Engels - Duits - Spaans) en dat er mij geen kat kon verstaan :p
Zondagavond gingen we allen samen iets eten om elkaar wat beter te leren kennen en het klikte gelukkig direct met mijn Amerikaanse roommate :)

Maandag was een laatste vrije dag in Bangkok die we op zich nuttiger hadden kunnen invullen :)
Na wat eten (wat echt wel onze hoofdactiviteit was nu ik er goed over nadenk) en wat verloren lopen (uiteraard) vonden we een deel van de groep terug aan een zwembad :D Bizar genoeg begon het werkelijk te watergieten en onweren wanneer wij toekwamen... Geduld is een mooie gave en de zon liet ons gelukkig niet in de steek. Heel chillax allemaal (zoals de Amerikanen wel eens zeggen :p)
Nadat we een voorraad eten hadden ingeslagen trokken we met taxi's naar het station voor een nachttrein naar Vientiane, Laos. 

Speciaal nog, een nachttrein :) Nog redelijk kunnen slapen eigenlijk tegen alle verwachtingen in. Rond 9u waren we aan de grens waar de miserie kon beginnen. Mijn miserie was namelijk dat ik WEL al een visum voor Laos had, als enigste (bedankt Connections!) Daardoor moest ik aan een andere rij aanschuiven en hield ik de boel wat op... Maar het is goedgekomen. Tegen de middag waren we bij het hotel en konden we iets gaan eten :) In de namiddag trokken we naar het nationaal museum waar we meer te weten kwamen over de wrede geschiedenis van Laos. Ze hebben serieus wat moeten vechten.
Opnieuw werden we verslagen door de warmte en was het moeilijk vol te houden om grote wandeltochten te maken. Even verfrissing in het hotel, waar iedereen bizar genoeg is in slaap gevallen :p Dan maar wat in mijn boek gelezen (de enige 13 pagina's van mijn trip die ik gelezen heb :p) tot Johanna er kwam bij zitten. Voor het eten gingen we naar de rivier om een mooie zonsondergang te spotten. Na een moeilijk momentje door het lezen van mijn mails heb ik mij toch nog kunnen optrekken aan een partijtje UNO en wat gekaart :) Ik heb ze namelijk leren "stronten". Probeer maar eens uit te leggen dat het nummer van de kaart die ze trekken het aantal kilo's kaka voorstelt... Moeilijk, heel moeilijk :D Na wat reclamaties om 1u hielden we het voor bekeken en gingen we slapen.

Woensdag ging de wekker af om 8u om iets later met een minibusje naar Vang Vieng te trekken. Het laatste anderhalf uur was boordevol bochten (niets in vergelijking met de rit naar Luang Prabang naar het schijnt, waar we medicatie tegen misselijkheid voor nodig hebben :D) Na de lunch mijn favoriete activiteit! (not): een fietstocht :p Ik zag er een beetje tegenop aangezien mijn conditie nu niet bepaald is om over naar huis te schrijven, maar toen ik hoorde dat een deel geen fiets had en sommige al 5 jaar niet meer op een fiets gezeten hadden was ik vlug gerust gesteld en kon ik plaatsnemen in de kopgroep :D De hitte en de slechte ondergrond maakten er toch nog een uitdaging van, maar de verlossing was de 'blue lagoon' waar we een frisse duik konden nemen. Het was echt een prachtige omgeving om te fietsen en relatief rustgevend eigenlijk :D
's Avonds was ik wel verslagen en had ik op de koop toe hoofdpijn waardoor ik het gekaart aan mij moest laten voorbij gaan :)

Donderdag was opnieuw een vrije dag. De invulling was al snel duidelijk. Als je op Google zou zoeken naar activiteiten in Vang Vieng kom je volgens mij enkel terecht bij 'tubing'! Vergeet Ibiza, Spanje en Turkije, leve Laos! :) Neen, goed en leuk voor 1 keer, maar wat een dronkemansbedoening was me dat! Je hebt dus een tube, een band, waarmee je de rivier afvaart. Op zich een leuke activiteit, maar als je dat zonder stoppen zou doen, ben je hoop en al 10min bezig :) Het addertje onder het gras is de opeenstapeling bars die langs de kant te vinden zijn en je verwelkomen met free shots, muziek en buckets drank. Maar weinig zoveel zatte toeristen bijeen gezien :) Verf en viltstiften waren ook heel gevaarlijke wapens (en twee dagen later nog zichtbaar op ons lijf...) Als je weet wanneer je het kalmer aan moet doen, kan dit echt een leuke dag zijn :) Helaas weet niet iedereen dat en komen er echt wekelijks mensen om bij het fenomeen :s Niet onwaarschijnlijk als je sommige daar bezig ziet...Bij de laatste bar sloeg de vermoeidheid wel wat toe maar dat was buiten Tony gerekend. Er was namelijk een modder volleybalveld... Net wat we nodig hadden! Ahum. Mijn bikini kleurt nog altijd bruin, hopelijk geraakt het er ooit uit :D Na het eten vonden we er niets beter op dan nog iets te gaan drinken toen ik plots een sms kreeg van mijn bezorgde broer :) Of alles goed ging en we geen last hadden van de aardbeving in Myanmar? Come again!? Een aardbeving in de gouden driehoek waar we drie dagen later naartoe gingen. Bizar. Gelukkig niets van gemerkt. Terug in het hotel was het opnieuw inpakken geblazen (dat was het vervelende aan de reis... hoogstens 2 nachten op dezelfde plaats, dus continu alles terug in de rugzak proppen) De volgende dag de fameuze busrit naar Luang Prabang op het programma.

Niet veel vertellens aan natuurlijk, hoe saai kan een busrit zijn, behoorlijk saai! 7 à 8 u, lang leve het bestaan van de iPod aangezien slapen niet echt een optie was. Bij aankomst konden we al eens vlug een tochtje doen in de werelderfgoedstad. Eten deden we dit keer in een soort buffet vorm. Voor minder dan een euro kon je aan de kraampjes zoveel eten opscheppen als je maar wou (voor vlees was het wel bijbetalen, maar nog eens een euro dan of zo :D) Er was een jarige vandaag! Dean werd 29! Uitbundig vieren werd het niet aangezien Laos heel wat strikter is dan Thailand. Tegen 23u zijn alle bars sowieso gesloten en lijkt de stad in een diepe slaap. Dan maar verder vieren in het hotel. Gezellig avondje.

Zaterdag was het tijd voor een halfuurtje natuur of ja, een voormiddagje... Een reservaat voor Aziatische beren veroverde ons hart :) en was te vinden aan de ingang van de Kuang Si watervallen, een waterval bestaande uit verschillende etappes. Heel mooi! En leuk dat je in het onderste deel kon zwemmen :) Verfrissend nadat we helemaal naar de top waren geklommen van de waterval! "A challenge" volgens de Lonely Planet. Amai, zij maar zeker. Gigantisch steil en geen voorgefabriceerde trappen. Brrr. De ontgoocheling was dan ook extra groot toen bleek dat het uitzicht echt niet zo geweldig was :) Maar goed, we made it :) De tuk-tuk bracht ons in een uurtje terug naar het hotel waar we redelijk vlug opnieuw op pad gingen naar het koninklijk paleis. Leuk om eens te zien waar de koninklijke familie een belangrijke tijd verbleven heeft. Na een late lunch om 16u hielden we een pauze :) Terug afspreken deden we 's avonds op dezelfde plaats van de vorige dag met het heerlijk buffet. Deze keer probeerde ik voor het eerst met stokjes te eten, soms met succes, soms zonder :D Op de grote night market probeerden we zo goed mogelijk af te dingen bij alles wat we kochten :) Niet mijn favoriete iets, maar als ze het echt niet willen verkopen, zullen ze het wel niet doen, lijkt mij...
Opnieuw alles inpakken en de volgende dag vroeg uit de veren (of toch enkele onder ons, de Duitsers, Nick (die ik ongeveer verplicht had) en ik) voor de Tak Bat, het offeren aan de monniken.

Het vervolg van mijn reis hou ik voor een volgende keer, ik heb nu al het gevoel dat ik jullie overweldigd heb :) maar blijf vooral volgen voor spannende verhalen over olifanten en tijgers! ;-)

O ja, mijn titel :)
Fried rice, (Flied lice wanneer een Aziaat het uitspreekt :D) was de maaltijd die ik echt heel vaak at, tot Tony mij een verbod heeft opgelegd in het begin van de tweede week en ik nieuwe dingen moest proberen :p Uiteraard ook allemaal met rijst of noedels...

Tot vervolgs!