No
Candles
For
Me.
Thanx
zondag 26 september 2010
zaterdag 25 september 2010
Now or never
Londen
IJsland
New York
Kenia
Glastonbury
Minstens twee en liefst drie (of meer :)) van deze bestemmingen zal ik binnen dit en een jaar bereiken.
Onthou mijn woorden.
Motivatie en kandidatuur om medereiziger te worden, kan nu worden opgestuurd.
Bedankt voor uw aandacht.
IJsland
New York
Kenia
Glastonbury
Minstens twee en liefst drie (of meer :)) van deze bestemmingen zal ik binnen dit en een jaar bereiken.
Onthou mijn woorden.
Motivatie en kandidatuur om medereiziger te worden, kan nu worden opgestuurd.
Bedankt voor uw aandacht.
What's in a name
Lien.
L – I – E – N
Een niet zo bijster indrukwekkende voornaam, me dunkt. Ook niet iets waar je vierhonderd varianten van kan maken, dacht ik in het begin.
Niets bleek minder waar.
De lijst met varianten van mijn naam groeit met de dag. Ik ga mijn best doen om er zoveel mogelijk te verzamelen. Als je zelf nog op dingen komt, laat het mij vooral weten :D
(kan dus nog een vervolg krijgen)
Lientje: Ongetwijfeld de meest frequente. Al word ik binnen dit en een jaar 1m87, ik blijf voor eeuwig het Lientje.
Lienie pienie: ik heb erg getwijfeld om hem te vernoemen :p maar voor er iemand anders mee afkomt… 1 uit de oude doos.
Lienie
Lientjes
Lienebol
Lieneling
Lienmans
Liene
Lienielien
Linda
Qua vervormingen en insiders is de letter M geliefd en komen we terecht bij:
Milt
Mireille
But what's in a name...
L – I – E – N
Een niet zo bijster indrukwekkende voornaam, me dunkt. Ook niet iets waar je vierhonderd varianten van kan maken, dacht ik in het begin.
Niets bleek minder waar.
De lijst met varianten van mijn naam groeit met de dag. Ik ga mijn best doen om er zoveel mogelijk te verzamelen. Als je zelf nog op dingen komt, laat het mij vooral weten :D
(kan dus nog een vervolg krijgen)
Lientje: Ongetwijfeld de meest frequente. Al word ik binnen dit en een jaar 1m87, ik blijf voor eeuwig het Lientje.
Lienie pienie: ik heb erg getwijfeld om hem te vernoemen :p maar voor er iemand anders mee afkomt… 1 uit de oude doos.
Lienie
Lientjes
Lienebol
Lieneling
Lienmans
Liene
Lienielien
Linda
Qua vervormingen en insiders is de letter M geliefd en komen we terecht bij:
Milt
Mireille
But what's in a name...
woensdag 22 september 2010
Zoek de faut.
Ik wordt (sic) er egt (sic) onosel (sic) van.
Omdat ik het niet over mijn hart kan krijgen om een giga dt-fout te laten staan, heb ik maar 'sic' toegevoegd :)
In elk geval, horendol word ik van sommige mensen die niet heel even de moeite nemen om in normale taal te schrijven. Ik heb het dan niet over afkortingen van woorden want die gebruik ik zelf ook :)
Maar niet alle woorden worden geschreven zoals ze uitgesproken worden, soms komen er wat letters bij, zoals een dubbele 'n' bij onnozel.
Daarom is het dringend nodig dat ik mijn McDreamy lijst wat verder uitbreid.
21. kent de dt-regel en gebruikt bij voorkeur het werkwoord 'smurfen' voor twijfelgevallen.
22. is niet wereldvreemd en heeft dus weet van de basiswoordenschat van onze Nederlandse taal (in de juiste schrijfwijze!).
Iets volledig anders, maar wel een toevoegsel voor de lijst (waar gaat dit eindigen... :D)
23. denkt er bij een grote uitstap of een weekendje toch wel eens aan om te laten weten dat hij mij niet volledig vergeten is :D
Omdat ik het niet over mijn hart kan krijgen om een giga dt-fout te laten staan, heb ik maar 'sic' toegevoegd :)
In elk geval, horendol word ik van sommige mensen die niet heel even de moeite nemen om in normale taal te schrijven. Ik heb het dan niet over afkortingen van woorden want die gebruik ik zelf ook :)
Maar niet alle woorden worden geschreven zoals ze uitgesproken worden, soms komen er wat letters bij, zoals een dubbele 'n' bij onnozel.
Daarom is het dringend nodig dat ik mijn McDreamy lijst wat verder uitbreid.
21. kent de dt-regel en gebruikt bij voorkeur het werkwoord 'smurfen' voor twijfelgevallen.
22. is niet wereldvreemd en heeft dus weet van de basiswoordenschat van onze Nederlandse taal (in de juiste schrijfwijze!).
Iets volledig anders, maar wel een toevoegsel voor de lijst (waar gaat dit eindigen... :D)
23. denkt er bij een grote uitstap of een weekendje toch wel eens aan om te laten weten dat hij mij niet volledig vergeten is :D
maandag 20 september 2010
Een waarheid als een koe
The most interesting people I know didn’t know at 22 what they
wanted to do with their lives
Dance…even if you have nowhere to do it but in your own living room
Understand that friends come and go,but for the precious few you
should hold on
zondag 19 september 2010
The moment I wake up
Iemand die nu al spontaan kan voorspellen waar mijn stuk over gaat?
Goed ja, blogstukken zijn eigenlijk monologen dus veel reactie kan er nu in feite niet komen.
Ik heb gisteren naar een film gekeken en ik geef jullie echt het recht om ermee te lachen.
Het was nog maar de biljoenste keer dat hij te zien was en dus niet geheel verrassend dat ik 3/4 van de film spontaan mee acteer.
Het gaat uiteraard om My best friend's wedding.
Haha.
Er is eigenlijk maar 1 reden waarom ik hem blijf herbekijken en dat is de befaamde tafelscène waar iedereen plots begint te zingen.
Ik kan jullie melden dat er echt wel een reden is waarom ik hier begod een stuk probeer over te schrijven.
Als de dag ooit komt dat ik trouw, dan vraag ik nu al heel vriendelijk dat er een tafel dat liedje in gang steekt! :D
Het maakt mij niet uit wie er mee begint, dronken of nuchter, maar een grote beloning voor degene die als eerste de zin 'The moment I wake up' eruit krijgt en de rest van de zaal meekrijgt :p
I know, ik kijk te veel naar films.
Zo wou ik ook al dat er een half orkest in de kerk tevoorschijn komt zoals in Love Actually.
Misschien moet ik wat meer naar films kijken die gaan over de momenten vóór de trouw. Ik denk maar aan de zoektocht naar de bruidegom bijvoorbeeld :D
Neen, daar zijn geen films voor nodig. Zo realistisch ben ik nog net.
Ik kan het mij echt niet inbeelden dat er mensen zijn die de film nog nooit gezien hebben, maar als dat toch het geval zou zijn, de befaamde scène:
Verder vind ik de hoofdrolspeler uit de film echt vreselijk.
Maar tot zover dit topic :D
Ik geef het maar eens mee ter info ;-)
Goed ja, blogstukken zijn eigenlijk monologen dus veel reactie kan er nu in feite niet komen.
Ik heb gisteren naar een film gekeken en ik geef jullie echt het recht om ermee te lachen.
Het was nog maar de biljoenste keer dat hij te zien was en dus niet geheel verrassend dat ik 3/4 van de film spontaan mee acteer.
Het gaat uiteraard om My best friend's wedding.
Haha.
Er is eigenlijk maar 1 reden waarom ik hem blijf herbekijken en dat is de befaamde tafelscène waar iedereen plots begint te zingen.
Ik kan jullie melden dat er echt wel een reden is waarom ik hier begod een stuk probeer over te schrijven.
Als de dag ooit komt dat ik trouw, dan vraag ik nu al heel vriendelijk dat er een tafel dat liedje in gang steekt! :D
Het maakt mij niet uit wie er mee begint, dronken of nuchter, maar een grote beloning voor degene die als eerste de zin 'The moment I wake up' eruit krijgt en de rest van de zaal meekrijgt :p
I know, ik kijk te veel naar films.
Zo wou ik ook al dat er een half orkest in de kerk tevoorschijn komt zoals in Love Actually.
Misschien moet ik wat meer naar films kijken die gaan over de momenten vóór de trouw. Ik denk maar aan de zoektocht naar de bruidegom bijvoorbeeld :D
Neen, daar zijn geen films voor nodig. Zo realistisch ben ik nog net.
Ik kan het mij echt niet inbeelden dat er mensen zijn die de film nog nooit gezien hebben, maar als dat toch het geval zou zijn, de befaamde scène:
Verder vind ik de hoofdrolspeler uit de film echt vreselijk.
Maar tot zover dit topic :D
Ik geef het maar eens mee ter info ;-)
vrijdag 17 september 2010
Wie Barcelona zegt, zegt Mont Juïc!
Holaaaa!
Tijd voor een nieuwe update.
En hoogstwaarschijnlijk ook de laatste.
Vandaag is mijn laatste werkdag en morgenochtend verlaat ik het mooie Barcelona.
Maar wat heb ik nu nog uitgestoken de afgelopen dagen.
Wel ja, zoals eerder vermeld blijven de dagen zelf redelijk gelijklopend: werken werken werken. Ik heb een paar nieuwe dingen ingevoerd, zoals een appelsienmoment. Wanneer ik het echt volledig gehad heb, (vertalen en allerhande kan al eens tegen steken na een lange tijd), dan ga ik rustig mijn appelsien gaan opeten :D
Ik heb sinds donderdag ook StuBru ingevoerd want ik begon het wel wat moeilijk te hebben zonder muziek (of muziek die mij volledig aanstaat).
Het plan van woensdag was om naar het strand te gaan. Het weer was al ietsje minder maar hoogstwaarschijnlijk nog het dubbel van België qua temperaturen (ik zag 27gr om 19u)
Ik heb mijn schoenen daar uitgesmeten en in het zand gewandeld om toch een beetje het strandgevoel te kunnen opnemen :)
Na een mooie wandeling hebben we ons wat aan de boord van het eindeloze water gezet :)
De volgende stap was eten vinden. Ik heb daar toch weer iets gekunnen. :D
Hier in Spanje zijn ze nog redelijk enthousiast in het overtuigen van mensen en ikzelf was redelijk vastberaden dat ik paella wou eten. Toen er enen dolenthousiast kwam vertellen dat we ons geld terugkregen als het niet lekker was, en van die dingen, besliste ik dat we daar zouden gaan.
Had ik geweten dat de ober een slijmbal van jewelste was, ik was nooit gaan zitten.
Wanneer ie ons op het einde nog een degestifke aanbood ?op zijn kosten' waren we toch even geflatteerd.
Toen bleek dat de tafel naast ons, en die er nog eens naast, en nog eens naast, krak hetzelfde kregen, beslisten we dat er geen fooi ging volgen :D
Daarna gingen we langzaam maar zeker terug naar huis (met de metro, en niet met de tram, Ellen! :D)
Voor de donderdag hadden we een strakke planning. Na mijn werk wou ik zo vlug mogelijk naar de jeugdherberg om richting plaza de Espanya te gaan. De file moest Murphy-gewijs natuurlijk vandaag buiten proportie zijn. Zo vlug als ik kon nam ik toch de metro naar de afgesproken plaats met Ellen.
Op plaza de Espanya vind je de groooote fira, en heel wat mooie standbeelden. Even verder is het nationaal museum voor kunst dat echt als een groot paleis lijkt. Heel erg mooi.
Ons doel was vooral Mont Juïc bezoeken.
Iets wat, enorm onterecht, niet op de agenda staat van iedere toerist. Daar zijn er heel wat olympische gebouwen te vinden van de spelen uit '92. Het zicht dat je daar hebt over de hele stad is echt geweldig. Daarbovenop zijn er nog heel wat verlichte fontein-achtige constructies die het echt wondermooi maken.
De grote, speciale Telefonica mast is daar ook te vinden.
Tegen 21u wilden we terug bij het museum zijn voor een groots spektakel. Iedere donderdag tem zondag is er gedurende 1 à 2u een fonteinshow waarbij die prachtig verlicht wordt op de tonen van klassieke muziek.
MUY IMPRESIONANTE!
Echt fantastisch. Ik heb een zwak voor twee dingen: vuurwerk en fonteinen :D Dus I loved it a lot.
Eten zoeken blijft soms toch een moeilijke opdracht. Na mijn lol van de dag ervoor hadden we beslist om het budget toch zo laag mogelijk te houden vandaag.
Daarom keerden we terug naar het winkelcentrum gloriès, waar we iets voor 23 (!) een pasta aten.
Oja qua kamerupdate, ik weet dat er nu een meisje uit de giant USA op mijn kamer ligt maar het 3de bed is een mysterie. Het was leeg gisterenavond - deze nacht - deze morgen. Hmmm.
Vandaag (vrijdag) was het vreselijk opstaan: onweer en watergieten.
Dat is nu de 2de keer deze zomer dat ik dit meemaak. Ook in Kenia was het weer een ramp de dag voor ik vertrok.
Voorbereiding ofzo.
Vandaag hopen we nog Casa Battló te bezoeken, eens het hardrock café te checken en verder nog wat rond te wandelen ter afscheid van Barcelona.
Oja en de valies maken.
Argh.
Wat begon als een moeilijke, niet über geweldige reis, eindigde in een geweldig avontuur met onvergetelijk leuke mensen van over de hele wereld.
Het was echt een grote uitdaging voor mezelf en het heeft mij op werkelijk alle vlakken geraakt en toch wel veranderd.
Mijn stage-evaluatie is extreem goed :D Overal muy bien.
Zo zien we het graag.
Of Barcelona een stad is waar ik zou kunnen wonen en leven, geen idee.
Ik heb het wat moeilijk met hun mentaliteit. Ik vind ze eerlijk gezegd nog extremer dan de Basken. Maar goed, prachtige stad verder.
Tot slot had ik nog een vraagje over België.
Is er tijdens mijn afwezigheid een fonds opgericht voor hopeloze gevallen en staat mijn naam daaronder als contactpersoon?
Zo ja, weg met het fonds!
Zo nee, heel vreemd..
Hasta la vista!
Tijd voor een nieuwe update.
En hoogstwaarschijnlijk ook de laatste.
Vandaag is mijn laatste werkdag en morgenochtend verlaat ik het mooie Barcelona.
Maar wat heb ik nu nog uitgestoken de afgelopen dagen.
Wel ja, zoals eerder vermeld blijven de dagen zelf redelijk gelijklopend: werken werken werken. Ik heb een paar nieuwe dingen ingevoerd, zoals een appelsienmoment. Wanneer ik het echt volledig gehad heb, (vertalen en allerhande kan al eens tegen steken na een lange tijd), dan ga ik rustig mijn appelsien gaan opeten :D
Ik heb sinds donderdag ook StuBru ingevoerd want ik begon het wel wat moeilijk te hebben zonder muziek (of muziek die mij volledig aanstaat).
Het plan van woensdag was om naar het strand te gaan. Het weer was al ietsje minder maar hoogstwaarschijnlijk nog het dubbel van België qua temperaturen (ik zag 27gr om 19u)
Ik heb mijn schoenen daar uitgesmeten en in het zand gewandeld om toch een beetje het strandgevoel te kunnen opnemen :)
Na een mooie wandeling hebben we ons wat aan de boord van het eindeloze water gezet :)
De volgende stap was eten vinden. Ik heb daar toch weer iets gekunnen. :D
Hier in Spanje zijn ze nog redelijk enthousiast in het overtuigen van mensen en ikzelf was redelijk vastberaden dat ik paella wou eten. Toen er enen dolenthousiast kwam vertellen dat we ons geld terugkregen als het niet lekker was, en van die dingen, besliste ik dat we daar zouden gaan.
Had ik geweten dat de ober een slijmbal van jewelste was, ik was nooit gaan zitten.
Wanneer ie ons op het einde nog een degestifke aanbood ?op zijn kosten' waren we toch even geflatteerd.
Toen bleek dat de tafel naast ons, en die er nog eens naast, en nog eens naast, krak hetzelfde kregen, beslisten we dat er geen fooi ging volgen :D
Daarna gingen we langzaam maar zeker terug naar huis (met de metro, en niet met de tram, Ellen! :D)
Voor de donderdag hadden we een strakke planning. Na mijn werk wou ik zo vlug mogelijk naar de jeugdherberg om richting plaza de Espanya te gaan. De file moest Murphy-gewijs natuurlijk vandaag buiten proportie zijn. Zo vlug als ik kon nam ik toch de metro naar de afgesproken plaats met Ellen.
Op plaza de Espanya vind je de groooote fira, en heel wat mooie standbeelden. Even verder is het nationaal museum voor kunst dat echt als een groot paleis lijkt. Heel erg mooi.
Ons doel was vooral Mont Juïc bezoeken.
Iets wat, enorm onterecht, niet op de agenda staat van iedere toerist. Daar zijn er heel wat olympische gebouwen te vinden van de spelen uit '92. Het zicht dat je daar hebt over de hele stad is echt geweldig. Daarbovenop zijn er nog heel wat verlichte fontein-achtige constructies die het echt wondermooi maken.
De grote, speciale Telefonica mast is daar ook te vinden.
Tegen 21u wilden we terug bij het museum zijn voor een groots spektakel. Iedere donderdag tem zondag is er gedurende 1 à 2u een fonteinshow waarbij die prachtig verlicht wordt op de tonen van klassieke muziek.
MUY IMPRESIONANTE!
Echt fantastisch. Ik heb een zwak voor twee dingen: vuurwerk en fonteinen :D Dus I loved it a lot.
Eten zoeken blijft soms toch een moeilijke opdracht. Na mijn lol van de dag ervoor hadden we beslist om het budget toch zo laag mogelijk te houden vandaag.
Daarom keerden we terug naar het winkelcentrum gloriès, waar we iets voor 23 (!) een pasta aten.
Oja qua kamerupdate, ik weet dat er nu een meisje uit de giant USA op mijn kamer ligt maar het 3de bed is een mysterie. Het was leeg gisterenavond - deze nacht - deze morgen. Hmmm.
Vandaag (vrijdag) was het vreselijk opstaan: onweer en watergieten.
Dat is nu de 2de keer deze zomer dat ik dit meemaak. Ook in Kenia was het weer een ramp de dag voor ik vertrok.
Voorbereiding ofzo.
Vandaag hopen we nog Casa Battló te bezoeken, eens het hardrock café te checken en verder nog wat rond te wandelen ter afscheid van Barcelona.
Oja en de valies maken.
Argh.
Wat begon als een moeilijke, niet über geweldige reis, eindigde in een geweldig avontuur met onvergetelijk leuke mensen van over de hele wereld.
Het was echt een grote uitdaging voor mezelf en het heeft mij op werkelijk alle vlakken geraakt en toch wel veranderd.
Mijn stage-evaluatie is extreem goed :D Overal muy bien.
Zo zien we het graag.
Of Barcelona een stad is waar ik zou kunnen wonen en leven, geen idee.
Ik heb het wat moeilijk met hun mentaliteit. Ik vind ze eerlijk gezegd nog extremer dan de Basken. Maar goed, prachtige stad verder.
Tot slot had ik nog een vraagje over België.
Is er tijdens mijn afwezigheid een fonds opgericht voor hopeloze gevallen en staat mijn naam daaronder als contactpersoon?
Zo ja, weg met het fonds!
Zo nee, heel vreemd..
Hasta la vista!
woensdag 15 september 2010
What a small world
En ja hoor. Ik zit bijna op schema met mijn blog.
Gisterenavond met de hulp van Ellen het weekend afgewerkt, zo kan ik nu over de eerste twee dagen van mijn tweede week vertellen.
Nu is het wel zo dat ik over mijn dagen zelf niet bijzonder veel te vertellen heb. Overdag is het iedere dat hetzelfde liedje van 8 tot 19u, maar wat een verschil met de eerste week.
Ik weet van mezelf dat ik nu veel vlotter ben op het werk en er tenminste deftige zinnen uitkrijg in het Spaans, dus dat is al veel.
Het voordeel is dat ik nu ook al veel beter vertrouwd ben met het systeem en de producten van het bedrijf, waardoor alles automatisch sneller gaat.
We zijn de maandag om bijna stipt 18u naar huis gegaan wat heel goed uitkwam aangezien ik daarna naar de metro heb gesprint om (opnieuw) richting Plz. de Catalunya te gaan.
Wat een hemels voordeel dat de winkels tot 22u open zijn. Rond kwart na 7 was ik ter plaatse waar Ellen al een vooronderzoek had gedaan van de winkels :)
Heel belangrijk want we hadden geen tijd te verliezen. :D
Uit het weekend was gebleken dat de straat naar de kathedraal de ideale plaats was met Zara, H&M, Mango, corte inglés, echt alles wat je je kan inbeelden.
Wonder boven wonder maar ik heb de avond niet met lege handen afgesloten. :)
We zijn dan toch nog, op groot verzoek van mezelf, naar de fnac geweest waar ik zo geweldig trots was op mezelf dat ik zonder aankopen uit de CD-afdeling was geraakt. Helaas passeerden we nog de dvd's en zag ik reeks 5 van Grey's voor 21EUR! (come again!?) Uiteraard moest die mee :)
Daarna gingen we moe maar voldaan zoals de echte Spanjaarden pas tegen 22u gaan avondeten. Het jammere is wel dat de metro's in de week maar tot middernacht rijden, waardoor we de tijd toch wat in de gaten moesten houden.
Ik heb heel goed geslapen :)
Maar toch heb ik hier de vreselijke gewoonte om rond half 7 wakker te komen!
Vreemd fenomeen waar ik op het einde van de Kenia reis ook last van had.
Dinsdag kwam mijn nonkel naar de Spaanse afdeling, groot toeval dat het net tijdens mijn weken hier was.
Het was een goed dagje met positieve wendingen op het werk waardoor ik toch wat meer zelfvertrouwen kreeg (na 7dagen werken...)
's Avonds stond er niet veel groots op de planning en gingen we te voet naar Gloriès, een gigantisch shoppingcenter dat echt op een scheet van de jeugdherberg ligt. Je kan er werkelijk alles vinden!
Voor het eerst aten we iets dat op een redelijk evenwichtige maaltijd leek: kip-groenten-frietjes.
En een McFlurry om af te sluiten :p Dat moest ik gewoon eens ervaren hebben volgens Ellen.
Ik geraakte bijna niet meer recht na dat ijsje maar het was wel heel lekker.
Op mijn kamer stond er mij een nieuwe lading mensen te wachten: allemaal meisjes die hier alleen zijn! :) Een hilaaaarisch meisje uit Zuid-Korea (echt, leve Aziaten!), een heel vriendelijke uit Canada en een eerder "where-the-hell-am-I-type" uit Parijs. Een gezellige bende dus :)
Woensdag (vandaag dus) gaan we naar het strand :)
Niet echt oo te zwemmen, maar ik heb het eigenlijk nog niet van dichtbij gezien :p
Nu zijn julie weer zo ontzettend up to date met het reilen en zeilen in Barcelona.
Daar ben ik blij om :)
Maar nu is mijn middagpauze voorbij, op naar vertaalland!
Gisterenavond met de hulp van Ellen het weekend afgewerkt, zo kan ik nu over de eerste twee dagen van mijn tweede week vertellen.
Nu is het wel zo dat ik over mijn dagen zelf niet bijzonder veel te vertellen heb. Overdag is het iedere dat hetzelfde liedje van 8 tot 19u, maar wat een verschil met de eerste week.
Ik weet van mezelf dat ik nu veel vlotter ben op het werk en er tenminste deftige zinnen uitkrijg in het Spaans, dus dat is al veel.
Het voordeel is dat ik nu ook al veel beter vertrouwd ben met het systeem en de producten van het bedrijf, waardoor alles automatisch sneller gaat.
We zijn de maandag om bijna stipt 18u naar huis gegaan wat heel goed uitkwam aangezien ik daarna naar de metro heb gesprint om (opnieuw) richting Plz. de Catalunya te gaan.
Wat een hemels voordeel dat de winkels tot 22u open zijn. Rond kwart na 7 was ik ter plaatse waar Ellen al een vooronderzoek had gedaan van de winkels :)
Heel belangrijk want we hadden geen tijd te verliezen. :D
Uit het weekend was gebleken dat de straat naar de kathedraal de ideale plaats was met Zara, H&M, Mango, corte inglés, echt alles wat je je kan inbeelden.
Wonder boven wonder maar ik heb de avond niet met lege handen afgesloten. :)
We zijn dan toch nog, op groot verzoek van mezelf, naar de fnac geweest waar ik zo geweldig trots was op mezelf dat ik zonder aankopen uit de CD-afdeling was geraakt. Helaas passeerden we nog de dvd's en zag ik reeks 5 van Grey's voor 21EUR! (come again!?) Uiteraard moest die mee :)
Daarna gingen we moe maar voldaan zoals de echte Spanjaarden pas tegen 22u gaan avondeten. Het jammere is wel dat de metro's in de week maar tot middernacht rijden, waardoor we de tijd toch wat in de gaten moesten houden.
Ik heb heel goed geslapen :)
Maar toch heb ik hier de vreselijke gewoonte om rond half 7 wakker te komen!
Vreemd fenomeen waar ik op het einde van de Kenia reis ook last van had.
Dinsdag kwam mijn nonkel naar de Spaanse afdeling, groot toeval dat het net tijdens mijn weken hier was.
Het was een goed dagje met positieve wendingen op het werk waardoor ik toch wat meer zelfvertrouwen kreeg (na 7dagen werken...)
's Avonds stond er niet veel groots op de planning en gingen we te voet naar Gloriès, een gigantisch shoppingcenter dat echt op een scheet van de jeugdherberg ligt. Je kan er werkelijk alles vinden!
Voor het eerst aten we iets dat op een redelijk evenwichtige maaltijd leek: kip-groenten-frietjes.
En een McFlurry om af te sluiten :p Dat moest ik gewoon eens ervaren hebben volgens Ellen.
Ik geraakte bijna niet meer recht na dat ijsje maar het was wel heel lekker.
Op mijn kamer stond er mij een nieuwe lading mensen te wachten: allemaal meisjes die hier alleen zijn! :) Een hilaaaarisch meisje uit Zuid-Korea (echt, leve Aziaten!), een heel vriendelijke uit Canada en een eerder "where-the-hell-am-I-type" uit Parijs. Een gezellige bende dus :)
Woensdag (vandaag dus) gaan we naar het strand :)
Niet echt oo te zwemmen, maar ik heb het eigenlijk nog niet van dichtbij gezien :p
Nu zijn julie weer zo ontzettend up to date met het reilen en zeilen in Barcelona.
Daar ben ik blij om :)
Maar nu is mijn middagpauze voorbij, op naar vertaalland!
dinsdag 14 september 2010
Para bailar la Rambla
Kwestie van de draad terug op te nemen...
De Gaudí tocht met al zijn casas dus.
Eigenlijk moet ik bekennen dat ik niet goed meer weet wat we erna gedaan hebben.
Aja, we zijn iets gaan drinken :D
Niet zomaar iets, 2 cola's voor 7EUR. Vuile afzetters :D
Maar goed, het was wel in die dure straat nu ik erover nadenk...
Daarna weet ik het dus niet meer.
Ah jawel :D
We hebben iets lopen zoeken dat we niet gevonden hebben :p
Iets ivm flamenco, een plein of een gebouw. Eerlijk gezegd wist ik niet goed wat we zochten.
En ik weet het bij deze dus nog altijd niet :D
Daarna waren we het hoogstwaarschijnlijk wat beu en zijn we terug richting hostel geweest.
's Avonds was het daar paella dus we dachten 'ver moeten we niet lopen'.
We nodigden mijn Portugese kamergenote Sandra ook uit en trokken richting "3de-party-verdiep" :).
't Was niet slecht, maar ook niet de beste die ik al heb gegeten (die eer gaat voorlopig nog naar die van mama zelfs! :))
Daarna bleek iedereen kapot te zijn van een dag rond te hangen in Barcelona waardoor ik tegen middernacht probeerde te slapen (zonder succes, ik was aan het wachten op sms nr1 die van de verwachte persoon kwam :D)
En dan was het zo ver: magische zondag!
Lien is 22!
Ik was naar slechte gewoonte weer veel te vroeg wakker en besloot nog wat te lezen.
Wanneer ik ook dat beu was ging naar het ontbijt en daar kwam Ellen met een verjaardagskaart! :D
De zon was alvast gereserveerd en tegen 10u vertrokken we naar onze eerste stop: Park Guëll.
Fantastisch genoeg is dat park zo gratis als het maar kan :) Ze zouden er nochtans veel geld kunnen uitslaan! Maar goed. In dat park staan ook de befaamde Banken die je in vele boekjes van Barcelona kan terugvinden.
Een strategie hadden we uiteraard niet voor ogen waardoor we van het ene punt naar het andere holden en klommen (met de nodige pauzes uiteraard).
Na een goeie twee uur hielden we het voor bekeken en gingen we met de metro naar de halte 'Arc de Triomf'. Kon niet mis zijn.
Ware het niet dat we toch wel verkeerd gelopen waren dankzij de geweldige kaartleeskunde van Ellen. (Even later was het wel mijn beurt om ons hopeloos verkeerd te sturen)
Na even zagen we dan toch die fameuze Arc en volgden we een paseo naar het gigantisch grote Parc de la Ciutadella. Daar kan je volgens mij een hele dag in rondlopen maar dat paste niet volledig in onze planning.
Vanaf 15u kon je gratis naar het museum van Picasso. Dat hadden er precies wel heel wat door met een behoorlijke wachtrij tot gevolg.
Hadden we geweten dat het eigenlijk maar zo weinig voorstelde, ik was misschien niet geweest. Gelukkig maar dat het gratis was :)
Het museum ligt in 'Barrio gótico', een buurt met heel veel gezellig kleine straatjes waar we de tijd namen om een ijsje te eten en naar straatmuzikanten te luisteren.
Daarna zochten we opnieuw plaza de Cataluña op omdat Ellen zich daar een McDonalds herinnerde. Het was mijn verjaardag, een reden om eens te zondigen.
Verschrikkelijk voelde ik mij achteraf, maar we hebben het overleefd :)
Als slot van de avond liepen we nog wat rond op La Rambla waar het echt enorm gezellig wandelen is met heel veel kunstenaars en activiteiten, kortom: een heel levendige straat.
Aangezien er een nieuwe werkweek voor de deur stond, bleven we niet tot een gat in de nacht hangen en hielp de metro ons terug naar de jeugdherberg.
To be continued maar dit stuk kan al tellen denk ik :p
Mucha suerte! ;-)
De Gaudí tocht met al zijn casas dus.
Eigenlijk moet ik bekennen dat ik niet goed meer weet wat we erna gedaan hebben.
Aja, we zijn iets gaan drinken :D
Niet zomaar iets, 2 cola's voor 7EUR. Vuile afzetters :D
Maar goed, het was wel in die dure straat nu ik erover nadenk...
Daarna weet ik het dus niet meer.
Ah jawel :D
We hebben iets lopen zoeken dat we niet gevonden hebben :p
Iets ivm flamenco, een plein of een gebouw. Eerlijk gezegd wist ik niet goed wat we zochten.
En ik weet het bij deze dus nog altijd niet :D
Daarna waren we het hoogstwaarschijnlijk wat beu en zijn we terug richting hostel geweest.
's Avonds was het daar paella dus we dachten 'ver moeten we niet lopen'.
We nodigden mijn Portugese kamergenote Sandra ook uit en trokken richting "3de-party-verdiep" :).
't Was niet slecht, maar ook niet de beste die ik al heb gegeten (die eer gaat voorlopig nog naar die van mama zelfs! :))
Daarna bleek iedereen kapot te zijn van een dag rond te hangen in Barcelona waardoor ik tegen middernacht probeerde te slapen (zonder succes, ik was aan het wachten op sms nr1 die van de verwachte persoon kwam :D)
En dan was het zo ver: magische zondag!
Lien is 22!
Ik was naar slechte gewoonte weer veel te vroeg wakker en besloot nog wat te lezen.
Wanneer ik ook dat beu was ging naar het ontbijt en daar kwam Ellen met een verjaardagskaart! :D
De zon was alvast gereserveerd en tegen 10u vertrokken we naar onze eerste stop: Park Guëll.
Fantastisch genoeg is dat park zo gratis als het maar kan :) Ze zouden er nochtans veel geld kunnen uitslaan! Maar goed. In dat park staan ook de befaamde Banken die je in vele boekjes van Barcelona kan terugvinden.
Een strategie hadden we uiteraard niet voor ogen waardoor we van het ene punt naar het andere holden en klommen (met de nodige pauzes uiteraard).
Na een goeie twee uur hielden we het voor bekeken en gingen we met de metro naar de halte 'Arc de Triomf'. Kon niet mis zijn.
Ware het niet dat we toch wel verkeerd gelopen waren dankzij de geweldige kaartleeskunde van Ellen. (Even later was het wel mijn beurt om ons hopeloos verkeerd te sturen)
Na even zagen we dan toch die fameuze Arc en volgden we een paseo naar het gigantisch grote Parc de la Ciutadella. Daar kan je volgens mij een hele dag in rondlopen maar dat paste niet volledig in onze planning.
Vanaf 15u kon je gratis naar het museum van Picasso. Dat hadden er precies wel heel wat door met een behoorlijke wachtrij tot gevolg.
Hadden we geweten dat het eigenlijk maar zo weinig voorstelde, ik was misschien niet geweest. Gelukkig maar dat het gratis was :)
Het museum ligt in 'Barrio gótico', een buurt met heel veel gezellig kleine straatjes waar we de tijd namen om een ijsje te eten en naar straatmuzikanten te luisteren.
Daarna zochten we opnieuw plaza de Cataluña op omdat Ellen zich daar een McDonalds herinnerde. Het was mijn verjaardag, een reden om eens te zondigen.
Verschrikkelijk voelde ik mij achteraf, maar we hebben het overleefd :)
Als slot van de avond liepen we nog wat rond op La Rambla waar het echt enorm gezellig wandelen is met heel veel kunstenaars en activiteiten, kortom: een heel levendige straat.
Aangezien er een nieuwe werkweek voor de deur stond, bleven we niet tot een gat in de nacht hangen en hielp de metro ons terug naar de jeugdherberg.
To be continued maar dit stuk kan al tellen denk ik :p
Mucha suerte! ;-)
maandag 13 september 2010
Rush rush
Queridos amigos
Eerst en vooral een kleine bedanking voor mijn laatste bloglezer die zowaar 3 of 4 van mijn stukken 'te gek' vond :D (ervan uitgaand dat het om 1 persoon gaat en niet toevallig 3 verschillende...:))
Dan nog eens een enorme dankjewel voor de verjaardagswensen die mij goed hebben bereikt tot in España!! Muchas gracias.
Ik heb ontdekt dat als ik wil bloggen, dat het over de middag gaat moeten gebeuren in mijn middagpauze en dus ook met qwerty klavier :) (Als er typfouten in staan, zijn die bij deze opgeklaard)
Wat een weekend, wat een weekend. Ik voel mijn voeten echt niet meer.
Mijn bezoek (Ellen Coolen) is vrijdagmiddag toegekomen. Door een technologisch misverstand hebben we 2u op een kamer naast elkaar gezeten zonder het te weten :D Hilarisch.
Dat is trouwens ook super toevallig. Ik slaap op kamer 904 en Ellen sliep de eerste avond op kamer 905 en nu voor de rest op kamer 903. Zotte dingen.
Ondertussen beleef ik hyper internationaal getinte gesprekken met mijn kamergenoten. Enorm leuk eigenlijk dat er vaak nieuwe mensen komen van over de hele wereld.
De 3 Waalse meisjes zijn dus donderdagochtend vertrokken (ik had hen gezegd dat ze me moesten wakker maken om nog eens goeiedag te zeggen).
Toen ik een paar uur later naar de badkamer ging, hingen er post-itjes ter afscheid aan de spiegel!:D Deed mij direct aan een of ander filmscène denken, geweldig lief.
Diezelfde dag kreeg ik al nieuw volk over de vloer: een Portugees meisje dat morgen vertrekt. Enorm sympathieke, maar ze babbelt eigenlijk Portugees met af en toe wat Spaans. Niet zo evident dus. Verder zijn er ook al 2 Amerikaanse gepasseerd en nu zit er fantastisch genoeg een Chineesje bij :D.
Ik gok dat ik zeker nog 3x nieuwe mensen over de vloer krijg deze week maar tot nu toe viel dat dus fantastisch mee.
Goed, tot zover de kameraffaires. Er valt uiteraard nog veel meer te vertellen over Barcelona zelf.
De zaterdag wilden we zeker tegen 10u kunnen vertrekken om een soort parcours af te leggen dat we de dag ervoor bepaald hadden.
Met de metro alles prima, maar ons eerste puntje op de planning hebben we toch niet direct gevonden :D
We zijn nu namelijk met 2 die niet kunnen kaartlezen...
Dan besloten we maar om eens naar de kathedraal te gaan kijken (waar ze, zoals bij alles, aan het werk zijn)
Oja, belangrijk detail: het was vandaag grooot feest in Barcelona, feestdag van de Catalanen! Uiteraard alle winkels toe en overal vlaggen en anti-Spanje uitspraken gepaard met manifestaties. Kon weer niet beter vallen :)
We zijn dan verder gewandeld naar la Generalitat en het stadhuis van Barcelona.
De toer die we erna gedaan hebben valt niet te beschrijven, rondtjollen van het ene punt naar het andere en vanalles en nog wat passeren.
Wat we zeker wilden zien was 'El palau de la música'. Na een redelijke zoektocht hebben we dat toch gevonden en besloten we om een Spaanse rondleiding te volgen. Heel mooi daarbinnen, je geraakt niet uitgekeken op de versieringen en de details van de koepel (zie google voor foto's want daar was het verboden..)
Daarna gingen we op zoek naar enkele meesterwerken van Gaudí.
La casa Battló en la Pedrera horen zeker tot de indrukwekkendste van zijn lijstje. We zijn bij geen van beide binnen geweest, wat voor casa Battló grote zonde was, scheen later. Misschien dat we dat nog eens opnieuw doen dan.
We passeerden door de grootste, duurste winkelstraat van Barcelona "el paseo de Gracia" waar echt alle grote merken verzameld zaten.
Damn mijn middagpauze is voorbij en mijn verslag van dag 1 is nog niet eens voorbij.
To be continued dus, morgenmiddag misschien.
Want overdag is het werken geblazen en dan 's avonds direct ofwel shoppen ofwel dingen bezoeken. Dus dan is de enige optie nog 's nachts.
Valt te overwegen! ;-)
Besos.
Eerst en vooral een kleine bedanking voor mijn laatste bloglezer die zowaar 3 of 4 van mijn stukken 'te gek' vond :D (ervan uitgaand dat het om 1 persoon gaat en niet toevallig 3 verschillende...:))
Dan nog eens een enorme dankjewel voor de verjaardagswensen die mij goed hebben bereikt tot in España!! Muchas gracias.
Ik heb ontdekt dat als ik wil bloggen, dat het over de middag gaat moeten gebeuren in mijn middagpauze en dus ook met qwerty klavier :) (Als er typfouten in staan, zijn die bij deze opgeklaard)
Wat een weekend, wat een weekend. Ik voel mijn voeten echt niet meer.
Mijn bezoek (Ellen Coolen) is vrijdagmiddag toegekomen. Door een technologisch misverstand hebben we 2u op een kamer naast elkaar gezeten zonder het te weten :D Hilarisch.
Dat is trouwens ook super toevallig. Ik slaap op kamer 904 en Ellen sliep de eerste avond op kamer 905 en nu voor de rest op kamer 903. Zotte dingen.
Ondertussen beleef ik hyper internationaal getinte gesprekken met mijn kamergenoten. Enorm leuk eigenlijk dat er vaak nieuwe mensen komen van over de hele wereld.
De 3 Waalse meisjes zijn dus donderdagochtend vertrokken (ik had hen gezegd dat ze me moesten wakker maken om nog eens goeiedag te zeggen).
Toen ik een paar uur later naar de badkamer ging, hingen er post-itjes ter afscheid aan de spiegel!:D Deed mij direct aan een of ander filmscène denken, geweldig lief.
Diezelfde dag kreeg ik al nieuw volk over de vloer: een Portugees meisje dat morgen vertrekt. Enorm sympathieke, maar ze babbelt eigenlijk Portugees met af en toe wat Spaans. Niet zo evident dus. Verder zijn er ook al 2 Amerikaanse gepasseerd en nu zit er fantastisch genoeg een Chineesje bij :D.
Ik gok dat ik zeker nog 3x nieuwe mensen over de vloer krijg deze week maar tot nu toe viel dat dus fantastisch mee.
Goed, tot zover de kameraffaires. Er valt uiteraard nog veel meer te vertellen over Barcelona zelf.
De zaterdag wilden we zeker tegen 10u kunnen vertrekken om een soort parcours af te leggen dat we de dag ervoor bepaald hadden.
Met de metro alles prima, maar ons eerste puntje op de planning hebben we toch niet direct gevonden :D
We zijn nu namelijk met 2 die niet kunnen kaartlezen...
Dan besloten we maar om eens naar de kathedraal te gaan kijken (waar ze, zoals bij alles, aan het werk zijn)
Oja, belangrijk detail: het was vandaag grooot feest in Barcelona, feestdag van de Catalanen! Uiteraard alle winkels toe en overal vlaggen en anti-Spanje uitspraken gepaard met manifestaties. Kon weer niet beter vallen :)
We zijn dan verder gewandeld naar la Generalitat en het stadhuis van Barcelona.
De toer die we erna gedaan hebben valt niet te beschrijven, rondtjollen van het ene punt naar het andere en vanalles en nog wat passeren.
Wat we zeker wilden zien was 'El palau de la música'. Na een redelijke zoektocht hebben we dat toch gevonden en besloten we om een Spaanse rondleiding te volgen. Heel mooi daarbinnen, je geraakt niet uitgekeken op de versieringen en de details van de koepel (zie google voor foto's want daar was het verboden..)
Daarna gingen we op zoek naar enkele meesterwerken van Gaudí.
La casa Battló en la Pedrera horen zeker tot de indrukwekkendste van zijn lijstje. We zijn bij geen van beide binnen geweest, wat voor casa Battló grote zonde was, scheen later. Misschien dat we dat nog eens opnieuw doen dan.
We passeerden door de grootste, duurste winkelstraat van Barcelona "el paseo de Gracia" waar echt alle grote merken verzameld zaten.
Damn mijn middagpauze is voorbij en mijn verslag van dag 1 is nog niet eens voorbij.
To be continued dus, morgenmiddag misschien.
Want overdag is het werken geblazen en dan 's avonds direct ofwel shoppen ofwel dingen bezoeken. Dus dan is de enige optie nog 's nachts.
Valt te overwegen! ;-)
Besos.
woensdag 8 september 2010
De feiten
Het is jammer maar eigenlijk heb ik tot nu toe nog niet heel veel gezien van Barcelona. Alhoewel, ik ben aan het liegen. Met de auto zie ik alles 2x per dag in een zeer uitgebreide versie want we staan telkens in de file (zie verder).
Toch kan ik al een paar opvallende dingen noemen die verschillen met ons Belgenland.
* Als het hier regent, kan je met gemak nog in T-shirt rondlopen. (Doet mij een beetje denken aan Kenia :)) De regenbuien die ik nu heb meegemaakt waren krachtig, maar wel relatief kort en geen hele dag zeverregen zoals bij ons.
* Honden, maar honden dat er hier rondlopen! Veel te veel naar mijn goesting. Wel niet zo veel kaka op de grond nu ik erover nadenk...
* Er zijn ontzettend veel bankjes hier, echt in iedere straat minstens 1. Heel gezellig. Er zijn uiteraard ook veel parken en 'plazas' maar daar staat Spanje wel behoorlijk voor bekend.
* De aantrekkelijkheidsfactor van de Spanjaarden ligt hier toch wel een stuk hoger dan in Madrid. Ofwel komt dat doordat ik nu echt zit te gapen.
* Toch lopen er ook opvallend veel mannen rond met armbanden. Zie je bij ons niet echt zo vaak denk ik dan.
* Het verkeersmiddel bij uitstek: brommer/moto. Wat een droom! Met de auto naar het werk gaan is dus echt niet alles. In het stuk autosnelweg tussen Barcelona centrum en de randgemeenten van Barcelona geldt er een snelheidsbeperking van 80km/u. "Waarom dan wel?" was een van mijn eerste vragen aan Manel, die mij wist te vertellen dat het diende om de uitstoot te verlagen. "Belachelijk" was dan ook mijn reactie. En terecht, want uit onderzoek is gebleken dat die maatregel helemaal niets uithaalt. Het gevolg is dus ook dagelijkse file, zowel 's morgens als 's avonds, echt een hel. Op een bepaald stuk (gelukkig aan de overkant!) was er geen pechstrook waardoor één auto de hele boel ophield met echt ki-lo-meters file tot gevolg. Een ramp dus het verkeer :)
* Het is echt fantastisch dat je er om 21u niet moet mee inzitten dat de bakker gesloten is (als je goede tanden hebt tenminste).
* Oja! Iets redelijk naast de kwestie eigenlijk maar ik vind de vloekwoorden in het Spaans en het Frans echt veel overtuigender dan onze godverdomme of nog erger verdorie. Bij een putain of een joder weet je tenminste direct, kort en krachtig, waar de zaken op staan :D Ja, er wordt wat afgevloekt, zowel op het werk als in mijn kamer op de jeugdherberg.
Dit zijn zo een paar van de eerste, opvallende kenmerken. Dit weekend zullen er ongetwijfeld een hele boel bijkomen aangezien ik dan echt de stad kan verkennen. FEEST! :)
Morgenavond zou er een flamenco show zijn op het 3de verdiep (dat is het verdiep van het ontbijt, de zetels, terras en computers). Ik ga wel eens een kijkje nemen denk ik.
Hoe vlot de blogstukken daarna zullen volgen kan ik niet voorspellen aangezien ik dan dus niet meer alleen zit! (:-) :-))
Besos! (het zijn er hier twee denk ik dat de mensen geven)
Toch kan ik al een paar opvallende dingen noemen die verschillen met ons Belgenland.
* Als het hier regent, kan je met gemak nog in T-shirt rondlopen. (Doet mij een beetje denken aan Kenia :)) De regenbuien die ik nu heb meegemaakt waren krachtig, maar wel relatief kort en geen hele dag zeverregen zoals bij ons.
* Honden, maar honden dat er hier rondlopen! Veel te veel naar mijn goesting. Wel niet zo veel kaka op de grond nu ik erover nadenk...
* Er zijn ontzettend veel bankjes hier, echt in iedere straat minstens 1. Heel gezellig. Er zijn uiteraard ook veel parken en 'plazas' maar daar staat Spanje wel behoorlijk voor bekend.
* De aantrekkelijkheidsfactor van de Spanjaarden ligt hier toch wel een stuk hoger dan in Madrid. Ofwel komt dat doordat ik nu echt zit te gapen.
* Toch lopen er ook opvallend veel mannen rond met armbanden. Zie je bij ons niet echt zo vaak denk ik dan.
* Het verkeersmiddel bij uitstek: brommer/moto. Wat een droom! Met de auto naar het werk gaan is dus echt niet alles. In het stuk autosnelweg tussen Barcelona centrum en de randgemeenten van Barcelona geldt er een snelheidsbeperking van 80km/u. "Waarom dan wel?" was een van mijn eerste vragen aan Manel, die mij wist te vertellen dat het diende om de uitstoot te verlagen. "Belachelijk" was dan ook mijn reactie. En terecht, want uit onderzoek is gebleken dat die maatregel helemaal niets uithaalt. Het gevolg is dus ook dagelijkse file, zowel 's morgens als 's avonds, echt een hel. Op een bepaald stuk (gelukkig aan de overkant!) was er geen pechstrook waardoor één auto de hele boel ophield met echt ki-lo-meters file tot gevolg. Een ramp dus het verkeer :)
* Het is echt fantastisch dat je er om 21u niet moet mee inzitten dat de bakker gesloten is (als je goede tanden hebt tenminste).
* Oja! Iets redelijk naast de kwestie eigenlijk maar ik vind de vloekwoorden in het Spaans en het Frans echt veel overtuigender dan onze godverdomme of nog erger verdorie. Bij een putain of een joder weet je tenminste direct, kort en krachtig, waar de zaken op staan :D Ja, er wordt wat afgevloekt, zowel op het werk als in mijn kamer op de jeugdherberg.
Dit zijn zo een paar van de eerste, opvallende kenmerken. Dit weekend zullen er ongetwijfeld een hele boel bijkomen aangezien ik dan echt de stad kan verkennen. FEEST! :)
Morgenavond zou er een flamenco show zijn op het 3de verdiep (dat is het verdiep van het ontbijt, de zetels, terras en computers). Ik ga wel eens een kijkje nemen denk ik.
Hoe vlot de blogstukken daarna zullen volgen kan ik niet voorspellen aangezien ik dan dus niet meer alleen zit! (:-) :-))
Besos! (het zijn er hier twee denk ik dat de mensen geven)
dinsdag 7 september 2010
Madre mía
Qué desastre!
Dan heb ik het niet over het Barcelona gebeuren op zich, maar wel over mijn toch wel bedroevend niveau van Spaans.
Geef mij de tijd om alles uit te leggen en dan is er geen probleem, maar die nerveuze Spanjaarden die tegen 100/u hun zegje willen doen, niet zo mijn ding.
Op dat vlak vind ik de Spanjaarden eigenlijk wel arrogant. Zelf doen ze niet de moeite om een andere taal te leren en daarbovenop verwachten ze wel dat je deftig mee kan met hun Spaans gebrabbel.
Voor de rest zijn ze wel enorm vriendelijk en ja, babbelerig :)
's Morgens en 's avonds ga ik mee met Manel naar en van het werk. Ook dat moment moet duidelijk gevuld worden met gebabbel, waar ik rond 8u niet altijd evenveel zin in heb.
Op het werk zijn het best wel lange dagen. Ze zijn helaas minder duidelijk afgebakend als bij ons, waardoor de middagpauze gemakkelijk 2u kan verschillen en 's avonds het werk kan uitlopen tot half 7 (of wie weet langer).
Als gevolg ben ik erna eigenlijk niet zo veel meer waard.
Toch wou ik vandaag de moeite doen om eten te gaan zoeken tot ik merkte dat er echt een vloek boven mijn hoofd hangt.
Manel had mij vandaag al verweten dat het mijn schuld was dat het regende (die Belgen toch met hun regen) maar nu begin ik hem nog te geloven ook.
Ik was nog geen minuut buiten of het begon lichtjes te regenen. Wat later kon het niet op en volgde er een stortbui en onweer die mij toch even deden schuilen.
Daarna ben ik het eerste beste eethuis binnengestapt waar ik een verkeerde keuze maakte. Deze keer niet vanwege mijn gebrekkige kennis Spaans, maar vanwege het prutswerk aan het pellen van 'gambitas'. Het werk was zeker drie keer groter als het eten dat ik uiteindelijk in mijn mond stak. Gelukkig had ik geen honger als een paard en was het eigenlijk wel nog lekker.
Dan doet een mens dus eens de moeite om naar buiten te gaan... :)
Hopelijk komt daar wat verbetering in!
Ergens heb ik alles hier wel een beetje onderschat. Niet alleen het werk, maar ook het alleen zijn. Bizar wel, ik wist niet dat het mij zo parten ging spelen. Vrijdag is het wel groot feest want dan krijg ik bezoek! Hip hoi!
Nu ga ik mij nog wat door de rest van de week worstelen met dolle vertalingen!
Trouwens! Als magische uren fan stootte ik op het volgend verschijnsel:
deze nacht kunnen we 05u06min07sec op 08/09/10 meemaken!
Dan heb ik het niet over het Barcelona gebeuren op zich, maar wel over mijn toch wel bedroevend niveau van Spaans.
Geef mij de tijd om alles uit te leggen en dan is er geen probleem, maar die nerveuze Spanjaarden die tegen 100/u hun zegje willen doen, niet zo mijn ding.
Op dat vlak vind ik de Spanjaarden eigenlijk wel arrogant. Zelf doen ze niet de moeite om een andere taal te leren en daarbovenop verwachten ze wel dat je deftig mee kan met hun Spaans gebrabbel.
Voor de rest zijn ze wel enorm vriendelijk en ja, babbelerig :)
's Morgens en 's avonds ga ik mee met Manel naar en van het werk. Ook dat moment moet duidelijk gevuld worden met gebabbel, waar ik rond 8u niet altijd evenveel zin in heb.
Op het werk zijn het best wel lange dagen. Ze zijn helaas minder duidelijk afgebakend als bij ons, waardoor de middagpauze gemakkelijk 2u kan verschillen en 's avonds het werk kan uitlopen tot half 7 (of wie weet langer).
Als gevolg ben ik erna eigenlijk niet zo veel meer waard.
Toch wou ik vandaag de moeite doen om eten te gaan zoeken tot ik merkte dat er echt een vloek boven mijn hoofd hangt.
Manel had mij vandaag al verweten dat het mijn schuld was dat het regende (die Belgen toch met hun regen) maar nu begin ik hem nog te geloven ook.
Ik was nog geen minuut buiten of het begon lichtjes te regenen. Wat later kon het niet op en volgde er een stortbui en onweer die mij toch even deden schuilen.
Daarna ben ik het eerste beste eethuis binnengestapt waar ik een verkeerde keuze maakte. Deze keer niet vanwege mijn gebrekkige kennis Spaans, maar vanwege het prutswerk aan het pellen van 'gambitas'. Het werk was zeker drie keer groter als het eten dat ik uiteindelijk in mijn mond stak. Gelukkig had ik geen honger als een paard en was het eigenlijk wel nog lekker.
Dan doet een mens dus eens de moeite om naar buiten te gaan... :)
Hopelijk komt daar wat verbetering in!
Ergens heb ik alles hier wel een beetje onderschat. Niet alleen het werk, maar ook het alleen zijn. Bizar wel, ik wist niet dat het mij zo parten ging spelen. Vrijdag is het wel groot feest want dan krijg ik bezoek! Hip hoi!
Nu ga ik mij nog wat door de rest van de week worstelen met dolle vertalingen!
Trouwens! Als magische uren fan stootte ik op het volgend verschijnsel:
deze nacht kunnen we 05u06min07sec op 08/09/10 meemaken!
zondag 5 september 2010
Het land van de Juan's, Pedro's en Ana's.
España - Barcelonaaa!
Geloof het of niet maar ik ben echt heel vlotjes tot in Barcelona geraakt :)
Mijn nonkel heeft mij 's morgens gevoerd naar Charleroi waar ik ruim op tijd arriveerde.
Mijn vlucht zelf was om 13u en duurde geen 2u. Rond 15u stond ik zelfs al buiten met de valies in de hand.
Heel speciaal aan Ryanair vond ik wel de ongenummerde plaatsen... Maar dat was eigenlijk een goede reden om aan de praat te geraken met een meisje :)
Een heel sympathieke die hier vijf dagen bleef logeren bij een vriendin (met een valies van 17kg aub, zoveel woog de mijne voor 25dagen Kenia nipt).
In de luchthaven ging ik op zoek naar de bus die mij dichter bij een of ander metrostation moest brengen. Mijn parcours duurde een klein uurtje om goed en wel aan de jeugd'herberg' te arriveren.
My god! 12 verdiepingen hoog.
Mijn kamer is 904 :D
Een geschifte bedoening dus :)
Gratis zwembad, fitness, sauna, WiFi (:-)), echt zotte dingen.
Ik slaap in een kamer voor vier personen.
Het toeval moet dat het ook Belgen zijn, maar dan de Waalse côté.
Ik spring hier dus van Engels naar Frans naar Spaans en het zal er niet op verbeteren :)
Na aankomst heb ik mij daar vlug geïnstalleerd en ben ik de stad ingetrokken met een kaart in de hand.
"Ai" hoor ik 97% van de lezers nu denken. Maar geen paniek, het feit dat ik hier nu aan het typen ben wil zeggen dat ik er goed en wel geraakt ben ;-)
Ik ben de Sagrada Familia gaan bezichtigen en heb dan nog wat rondgedoold :)
Zonder kaart heb ik mijn baan teruggevonden zeg, ongelofelijk! :D
Vanavond ga ik geen grote toeren uitsteken zodat ik morgen een toch zo deftig mogelijke indruk maak op mijn eerste stagedag :)
Spannend zeg!
Hasta la próxima!
Geloof het of niet maar ik ben echt heel vlotjes tot in Barcelona geraakt :)
Mijn nonkel heeft mij 's morgens gevoerd naar Charleroi waar ik ruim op tijd arriveerde.
Mijn vlucht zelf was om 13u en duurde geen 2u. Rond 15u stond ik zelfs al buiten met de valies in de hand.
Heel speciaal aan Ryanair vond ik wel de ongenummerde plaatsen... Maar dat was eigenlijk een goede reden om aan de praat te geraken met een meisje :)
Een heel sympathieke die hier vijf dagen bleef logeren bij een vriendin (met een valies van 17kg aub, zoveel woog de mijne voor 25dagen Kenia nipt).
In de luchthaven ging ik op zoek naar de bus die mij dichter bij een of ander metrostation moest brengen. Mijn parcours duurde een klein uurtje om goed en wel aan de jeugd'herberg' te arriveren.
My god! 12 verdiepingen hoog.
Mijn kamer is 904 :D
Een geschifte bedoening dus :)
Gratis zwembad, fitness, sauna, WiFi (:-)), echt zotte dingen.
Ik slaap in een kamer voor vier personen.
Het toeval moet dat het ook Belgen zijn, maar dan de Waalse côté.
Ik spring hier dus van Engels naar Frans naar Spaans en het zal er niet op verbeteren :)
Na aankomst heb ik mij daar vlug geïnstalleerd en ben ik de stad ingetrokken met een kaart in de hand.
"Ai" hoor ik 97% van de lezers nu denken. Maar geen paniek, het feit dat ik hier nu aan het typen ben wil zeggen dat ik er goed en wel geraakt ben ;-)
Ik ben de Sagrada Familia gaan bezichtigen en heb dan nog wat rondgedoold :)
Zonder kaart heb ik mijn baan teruggevonden zeg, ongelofelijk! :D
Vanavond ga ik geen grote toeren uitsteken zodat ik morgen een toch zo deftig mogelijke indruk maak op mijn eerste stagedag :)
Spannend zeg!
Hasta la próxima!
donderdag 2 september 2010
Ewel merci Bart!
Voor zij die nog niet op de hoogte zijn: ik loop dus stage van 5 tot 18 september in Barcelona!
"Fantastisch" hoor ik jullie denken.
Dat hoop ik ook, inderdaad.
Het bedrijf in kwestie is ATC (voor de verandering heb ik weer eens beroep moeten doen op de connecties. Deze keer niet via een buurman, maar een nonkel!)
Die stage had wel enige voorbereiding nodig waardoor ik nu drie dagen in het hoofdkantoor in Zaventem zit.
Gisteren was mijn eerste dagje: Waregem Koerse the day after (chance dat ik niet zo'n dronkaard ben, want de wekker ging af om half 7). Klein kunstje na de half 5's van de vorige dagen dacht ik, en inderdaad, heel veel problemen had ik niet.
Ongelofelijk maar waar, ik had een rechtstreekse trein naar Zaventem. Die deed er anderhalfuur over (wat uiteraard wat later werd).
Het is overbodig om te zeggen dat ik een deftige marge had voorzien om te verdwalen, dat moet namelijk altijd ingecalculeerd zijn.
Tien minuten na aankomst in Zaventem bleek al vlug waarom die tijd juist dient. Ik stond goed op tijd aan het adres dat ik gevonden had op de website. Toen bleek dat daar precies een verdacht ander bedrijf zat begon ik wat te bellen.
Hoef ik nog te vertellen dat ik effectief aan de verkeerde deur stond?
Het kon allemaal veel erger, het bedrijf kon gigantisch veel verder liggen bijvoorbeeld, maar de verhuis was beperkt gebleven tot drie straten verder.
Tien minuten (waw, een rode draad precies) te laat kwam ik dan toch toe in ATC, volledig uitgeput ;-).
De eerste dag kon beginnen. Ik werd wegwijs gemaakt in het systeem en al vlug mocht ik beginnen aan het echte werk: vertalen!
Grappig is dat ik na een dag nog afgestemd ben op een QWERTY klavier en nu dus vaak fouten maak, maar dat is goed! Dan gaat het maandag vlug wennen.
Om de vijf minuten zinkt de moed mij heel even in de schoenen bij het lezen van zinnen als
"The assembly impeller-motor is mounted on a plate supported by a 4 column-feet with an intake hole on the bottom "
waar ik dan een elegante vertaling naar het Spaans voor moet vinden. Polytechnische woordenboeken zijn een gigantische uitvinding.
De mensen bij wie ik samenwerk zijn wel geweldig :) Een Belg, Ier en Chinese die de zinnen iets draaglijker maken.
's Avonds kwam er normaal al vlug een nieuwe uitdaging: het appartement van mijn neef zoeken waar ik zou blijven logeren. Uiteraard had ik mijn mappy opzoekingswerk gebaseerd op het oud adres van het bedrijf. Als een geschenk uit de hemel kwam daar Roel, een vriend van mijn neef die ook in het appartement woont, om mij naar 'huis' te brengen! Heel erg sympathieke kerel.
Dan bleef er nog één uitdaging over die avond: eten vinden. Het was al vlug 19u en ik kan zeggen dat Zaventem niet het paradijs der warenhuizen is. Roel had de weg uitgelegd naar een nachtwinkel maar na de uitleg bedacht ik om gewoon een weg te volgen die ik nog ging onthouden om terug te gaan. (lees: ik was na twee zinnen niet meer mee met zijn uitleg)
Onderweg kwam ik een bakker tegen dus dat zag er goed uit voor de volgende ochtend.
Een pitta-zaak heeft mijn zoektocht doen afronden en met eten in de hand kon ik de (eenvoudige) weg naar huis hervatten.
Terug op het appartement heb ik mij in de zetel gesmeten en wat naar tv gekeken.
Rond 23u viel er plots iemand binnen :D Gelukkig iemand die hier ook woont, bleek 10 seconden na de inval.
Heel gemakkelijk om te zien dat hier enkel jongens wonen trouwens: bril van het toilet omhoog, P-magazines voor de WC met bril omhoog, afwas van x-aantal dagen, geen eetvoorraad maar wel drankvoorraad, enz.
Maar mij hoor je niet klagen, heel sympathieke mensen allemaal en warme ontvangst :)
De volgende ochtend had ik grote plannen: naar de bakker gaan die ik gevonden had.
Gesloten!
Keihard gesloten!
Maar beste bakker Bart! Waar moeten de mensen heen als jij gesloten bent jongen? Ik heb echt wat afgestapt en er was geen andere bakker te bespeuren! Er zou nog ergens een zijn, hoorde ik op het werk maar mijn energie was op en met een ontbijt kon ik het dus al niet herstellen.
Awoe Bart, awoe!
Terend op een suikerwafel ben ik de dag toch doorgekomen en zit ik nu te typen.
Roel is zo lief geweest om een brood te halen voor mij, dus morgen gaat Bart mij niet liggen hebben.
Goede vooruitzichten vanavond: Grey's Anatomy op TV! :)
En morgen het laatste dagje voorbereiden om zondag te vertrekken naar de ZON! (hihi)
Waw, hoe ik twee niet bijzondere dagen toch weer zolang weet te rekken.
Lien is ongeveer back zeker?
Dit is nog maar Zaventem, ik wil niet weten wat ik daar in Barcelona allemaal ga tegenkomen en uitsteken.
Ik hou jullie op de hoogte ;-)
PS. Lore: het komt, het komt! ;-)
"Fantastisch" hoor ik jullie denken.
Dat hoop ik ook, inderdaad.
Het bedrijf in kwestie is ATC (voor de verandering heb ik weer eens beroep moeten doen op de connecties. Deze keer niet via een buurman, maar een nonkel!)
Die stage had wel enige voorbereiding nodig waardoor ik nu drie dagen in het hoofdkantoor in Zaventem zit.
Gisteren was mijn eerste dagje: Waregem Koerse the day after (chance dat ik niet zo'n dronkaard ben, want de wekker ging af om half 7). Klein kunstje na de half 5's van de vorige dagen dacht ik, en inderdaad, heel veel problemen had ik niet.
Ongelofelijk maar waar, ik had een rechtstreekse trein naar Zaventem. Die deed er anderhalfuur over (wat uiteraard wat later werd).
Het is overbodig om te zeggen dat ik een deftige marge had voorzien om te verdwalen, dat moet namelijk altijd ingecalculeerd zijn.
Tien minuten na aankomst in Zaventem bleek al vlug waarom die tijd juist dient. Ik stond goed op tijd aan het adres dat ik gevonden had op de website. Toen bleek dat daar precies een verdacht ander bedrijf zat begon ik wat te bellen.
Hoef ik nog te vertellen dat ik effectief aan de verkeerde deur stond?
Het kon allemaal veel erger, het bedrijf kon gigantisch veel verder liggen bijvoorbeeld, maar de verhuis was beperkt gebleven tot drie straten verder.
Tien minuten (waw, een rode draad precies) te laat kwam ik dan toch toe in ATC, volledig uitgeput ;-).
De eerste dag kon beginnen. Ik werd wegwijs gemaakt in het systeem en al vlug mocht ik beginnen aan het echte werk: vertalen!
Grappig is dat ik na een dag nog afgestemd ben op een QWERTY klavier en nu dus vaak fouten maak, maar dat is goed! Dan gaat het maandag vlug wennen.
Om de vijf minuten zinkt de moed mij heel even in de schoenen bij het lezen van zinnen als
"The assembly impeller-motor is mounted on a plate supported by a 4 column-feet with an intake hole on the bottom "
waar ik dan een elegante vertaling naar het Spaans voor moet vinden. Polytechnische woordenboeken zijn een gigantische uitvinding.
De mensen bij wie ik samenwerk zijn wel geweldig :) Een Belg, Ier en Chinese die de zinnen iets draaglijker maken.
's Avonds kwam er normaal al vlug een nieuwe uitdaging: het appartement van mijn neef zoeken waar ik zou blijven logeren. Uiteraard had ik mijn mappy opzoekingswerk gebaseerd op het oud adres van het bedrijf. Als een geschenk uit de hemel kwam daar Roel, een vriend van mijn neef die ook in het appartement woont, om mij naar 'huis' te brengen! Heel erg sympathieke kerel.
Dan bleef er nog één uitdaging over die avond: eten vinden. Het was al vlug 19u en ik kan zeggen dat Zaventem niet het paradijs der warenhuizen is. Roel had de weg uitgelegd naar een nachtwinkel maar na de uitleg bedacht ik om gewoon een weg te volgen die ik nog ging onthouden om terug te gaan. (lees: ik was na twee zinnen niet meer mee met zijn uitleg)
Onderweg kwam ik een bakker tegen dus dat zag er goed uit voor de volgende ochtend.
Een pitta-zaak heeft mijn zoektocht doen afronden en met eten in de hand kon ik de (eenvoudige) weg naar huis hervatten.
Terug op het appartement heb ik mij in de zetel gesmeten en wat naar tv gekeken.
Rond 23u viel er plots iemand binnen :D Gelukkig iemand die hier ook woont, bleek 10 seconden na de inval.
Heel gemakkelijk om te zien dat hier enkel jongens wonen trouwens: bril van het toilet omhoog, P-magazines voor de WC met bril omhoog, afwas van x-aantal dagen, geen eetvoorraad maar wel drankvoorraad, enz.
Maar mij hoor je niet klagen, heel sympathieke mensen allemaal en warme ontvangst :)
De volgende ochtend had ik grote plannen: naar de bakker gaan die ik gevonden had.
Gesloten!
Keihard gesloten!
Maar beste bakker Bart! Waar moeten de mensen heen als jij gesloten bent jongen? Ik heb echt wat afgestapt en er was geen andere bakker te bespeuren! Er zou nog ergens een zijn, hoorde ik op het werk maar mijn energie was op en met een ontbijt kon ik het dus al niet herstellen.
Awoe Bart, awoe!
Terend op een suikerwafel ben ik de dag toch doorgekomen en zit ik nu te typen.
Roel is zo lief geweest om een brood te halen voor mij, dus morgen gaat Bart mij niet liggen hebben.
Goede vooruitzichten vanavond: Grey's Anatomy op TV! :)
En morgen het laatste dagje voorbereiden om zondag te vertrekken naar de ZON! (hihi)
Waw, hoe ik twee niet bijzondere dagen toch weer zolang weet te rekken.
Lien is ongeveer back zeker?
Dit is nog maar Zaventem, ik wil niet weten wat ik daar in Barcelona allemaal ga tegenkomen en uitsteken.
Ik hou jullie op de hoogte ;-)
PS. Lore: het komt, het komt! ;-)
Oeps
Het is echt zo ver gekomen dat ik heel hard moest nadenken om mijn wachtwoord van mijn blog te herinneren.
Dat zegt dus wel veel.
Mijn excuses lezertjes! (als er nog overschieten :D)
Ik had even een dip maar door enkele blogenthousiastelingen ben ik hier toch nog eens geraakt.
Op zich heb ik nog niet danig veel te vertellen sinds mijn terugreis van Kenia (ja ik ben daar nog steeds wat blijven hangen in gedachten) maar nu ben ik mijn stage wat aan het voorbereiden en denk ik dat ik wel genoeg stoten ben tegengekomen om eens een stukje te schrijven.
Goed ik ga een nieuw stukje beginnen :p
Niet om zo in vijf minuten mijn schade in te halen, gewoon omdat het hier eigenlijk niet meer bij past :)
Qua vulling geef ik jullie nog graag een liedje mee waar ik dezer dagen toch wel zot van loop!
Dat zegt dus wel veel.
Mijn excuses lezertjes! (als er nog overschieten :D)
Ik had even een dip maar door enkele blogenthousiastelingen ben ik hier toch nog eens geraakt.
Op zich heb ik nog niet danig veel te vertellen sinds mijn terugreis van Kenia (ja ik ben daar nog steeds wat blijven hangen in gedachten) maar nu ben ik mijn stage wat aan het voorbereiden en denk ik dat ik wel genoeg stoten ben tegengekomen om eens een stukje te schrijven.
Goed ik ga een nieuw stukje beginnen :p
Niet om zo in vijf minuten mijn schade in te halen, gewoon omdat het hier eigenlijk niet meer bij past :)
Qua vulling geef ik jullie nog graag een liedje mee waar ik dezer dagen toch wel zot van loop!
Abonneren op:
Posts (Atom)