Zelden blijft iemand mij zolang achtervolgen. Of ja, dat is misschien wat overdreven, ik ben heel vaak en heel vlug in de ban. Maar in veel gevallen kan ik het loslaten. Het is zeker niet altijd gemakkelijk, maar een mens moet keuzes maken in het leven. Maar beste Ellie Goulding, wat doe je mij toch aan?
Ik probeer er mij ongeveer al 3 weken bij neer te leggen dat ik niet op het concert ga geraken en wacht gewoon tot het uitverkoopt... Maar het zit niet mee! Het wordt enkel aantrekkelijker en er zijn nog steeds tickets :)
Hier volgt mijn echt wel allerlaatste poging :p
Op zondag 9 mei treedt (onder andere!) Ellie Goulding op in de Botanique (Brussel). 'Wie' hoor ik jullie vragen, Ellie Goulding dus :) Een Brits (uiteraard) meisje met geweldig leuke liedjes die enorm blijven hangen. 'Under the sheets' en 'starry eyed' zijn haar voorlopige singles.
Maar er is meer!
Naast Ellie Goulding komen ook Rox, Errors en nieuw toegevoegd ons Belgisch talent Selah Sue!
Rox is een geweldig souldametje die nu vooral gekend is van de single 'my baby left me'. Super stem :)
Errors ken ik van naam maar heb ik nog niet verder durven checken, uit schrik dat ik ze ook heel goed zou vinden...
En Selah Sue, ja, hoeft niet echt een inleiding denk ik, onze Belgische pracht.
Dan nu 2 filmpjes, kwestie van je ook iets bij de muziek voor te stellen behalve de naam van de titels..
Tickets kosten 16EUR (dus eigenlijk 4EUR per optreden, hoe zot is dat niet ;-))
Als er zijn die denken, ik ga niet mee, en zo gaat Lien misschien ook niet en dan kan ze centjes sparen: not at all! Als ik het geld nu niet verdoe, dan gebruik ik het sowieso in Londen over 2 weken :D
Op gaat het, hoe dan ook :)
Ergens voel ik wel dat ze op pukkelpop of een ander festival zal staan, maar het is allemaal zo onzeker é :)
Nu ja, ik dacht, ik doe nog even een allerlaatste poging :) Over een week leg ik er mij sowieso bij neer :D
Meer info is uiteraard nog te vinden op de site van de Botanique, of bij mij ;-)
Ik merk nu wel dat ik stiekem mijn blog een beetje aan het misbruiken ben.. Dat mag niet. Dus, het zal niet meer gebeuren :)
Trouwens.
Ik zou echt de ideale promotor van de Botanique of de AB kunnen zijn feitelijk...
vrijdag 30 april 2010
maandag 26 april 2010
1 2 WOOP WOOP
Met ietwat gemengde gevoelens raapte ik zaterdag mijn spullen bijeen voor een 'mini weekend' naar de zee met de familie. Mijn oma werd 85 en wou terug naar de plaats waar ze de beste momenten van haar leven had doorgebracht (Zuydcoote, net in Frankrijk) We bleven de zaterdag wel slapen in de Panne. Whatever eigenlijk, het maakte mij allemaal niet veel uit wat of hoe.
Nu dus, zaterdag kwamen we in de vroege namiddag aan en gingen we eerst ons gerief in het hotel gaan lossen. Wanneer we nog enkele praktische dingen bespraken met de hotelbaas, kregen we ook te horen dat het Dranouter aan zee was! Dat klonk pas als muziek in de oren van mezelf (uiteraard) en ook van mijn oudste neef. Een ding stond vast: wij gingen naar Dranouter aan zee! Nadat mijn tante de hotelbaas er nog even aan herinnerde dat ze hem gevraagd had daarover te zwijgen, zochten we onze kamers op en trokken we daarna naar de zee, of beter, naar een van de vele terrasjes. Gezellig allemaal! :) Daarna hebben we nog even wat winkeltjes gedaan, wat niet bepaald handig is wanneer 6 van de 9 mensen mannelijk zijn, maar het is gelukt! Even later werden we al terug verwacht in het hotel voor het avondeten. Wat was me dat. Ik snap wel dat er aan de zee voornamelijk vis te verkrijgen is en ik ben ook niet anti vis, integendeel, maar waarom altijd zo speciaal? Als vreemde eend in de bijt heb ik geen kreeftenmenu genomen, maar garnaalkroketjes en tagliatelli met garnalen. Soit. We zijn begonnen om 19u en het moet toch half 12 geweest zijn wanneer de laatste gang toekwam. Net dat moment kreeg mijn neef een vermoeidheidsaanval (ahum) en ging hij slapen. Nu de echte versie: hij ging terug naar huis om de verjaardag van zijn beste vriend te vieren :) waarna hij de zondag zo goed als rechtstreeks naar de ontbijttafel gegaan is. Een uurtje later hadden ook wij last van de vermoeidheid! (Dranouter aan zee, remember...)
En zo vertrokken we: mijn broer, oudste neef en ik. Dagtickets waren 35EUR maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om nog zoveel te betalen voor het laatste optreden. De ingang was nog bewaakt, dus ticketloos binnengeraken was niet bepaald evident.
Tactiek van mijn neef: gewoon naar binnen gaan!
Slaagkansen: 2%
Aantal minuten voor we 'betrapt' werden: minder dan 1
Nadat mijn neef zich voordeed als een Engelsman en toch probeerde binnen te geraken, zagen we vlug dat we een plan B nodig hadden: bandjes bijeenzoeken!
Probleem: het was een 2dagen festival, dus de meeste hadden het de volgende dag nog nodig... Tot er plots drie sympathieke mensen passeerden die heel spontaan hun bandje afgaven :) Via de ingang naar binnen gaan was na onze show niet echt een optie meer, dan maar de uitgang. Dat verliep zonder problemen :) Daar stonden we dan, minder dan een uur voor het einde :) maar wel groot feest met Buscemi & Squadra Bossa!
Het nadeel aan laat toekomen op feestjes, is dat iedereen al zo zat als een kanon is natuurlijk. Ik had de indruk dat mijn broer en neef dat heel vlug wilden compenseren... In elk geval, het was geweldig :)
Wanneer het daar afgelopen was, zijn we nog eens naar de Havana Club geweest (eigenlijk gewoon naar het enigste café dat nog open was) om dan tegen 4u wijselijk terug naar het hotel te gaan.
Het was iets minder leuk wakker worden om kwart na 8... Die vastgelegde uren van het ontbijt ook altijd, vreselijk! Daarna gingen we naar het strand, kwestie van toch de zee nog eens gezien te hebben en een wandelingetje te maken :)
Het middagmaal was er voor mij eigenlijk echt te veel aan. Ik was nog niet volledig bekomen van het eten van de avond ervoor, en het was al opnieuw te doen! Over eten en restaurants gesproken, het is eigenlijk wel gênant en een beetje vervelend dat wij nooit 2x naar hetzelfde restaurant kunnen gaan. Tenzij om ons te excuseren voor de vorige keer. Gelukkig telt België genoeg restaurants om ze niet dubbel te hoeven doen.
Voor 'de kindjes' van de familie was het werkelijk vechten tegen de slaap, en mijn oma leek mij toch wat onder de indruk van onze kalmte.
Even na het eten hebben we afscheid genomen en brachten wij ons oma nog terug naar huis.
Een kort maar krachtig weekend dat enorm goed is uitgedraaid en dat mij nog 10x meer zin heeft doen krijgen in de festivals :)
The happy family, niet echt moeilijk om te gokken wie de kreeftenmenu niet nam... Laat dat 'slabbetje' dan ook het enige voordeel geweest zijn :)
Nu dus, zaterdag kwamen we in de vroege namiddag aan en gingen we eerst ons gerief in het hotel gaan lossen. Wanneer we nog enkele praktische dingen bespraken met de hotelbaas, kregen we ook te horen dat het Dranouter aan zee was! Dat klonk pas als muziek in de oren van mezelf (uiteraard) en ook van mijn oudste neef. Een ding stond vast: wij gingen naar Dranouter aan zee! Nadat mijn tante de hotelbaas er nog even aan herinnerde dat ze hem gevraagd had daarover te zwijgen, zochten we onze kamers op en trokken we daarna naar de zee, of beter, naar een van de vele terrasjes. Gezellig allemaal! :) Daarna hebben we nog even wat winkeltjes gedaan, wat niet bepaald handig is wanneer 6 van de 9 mensen mannelijk zijn, maar het is gelukt! Even later werden we al terug verwacht in het hotel voor het avondeten. Wat was me dat. Ik snap wel dat er aan de zee voornamelijk vis te verkrijgen is en ik ben ook niet anti vis, integendeel, maar waarom altijd zo speciaal? Als vreemde eend in de bijt heb ik geen kreeftenmenu genomen, maar garnaalkroketjes en tagliatelli met garnalen. Soit. We zijn begonnen om 19u en het moet toch half 12 geweest zijn wanneer de laatste gang toekwam. Net dat moment kreeg mijn neef een vermoeidheidsaanval (ahum) en ging hij slapen. Nu de echte versie: hij ging terug naar huis om de verjaardag van zijn beste vriend te vieren :) waarna hij de zondag zo goed als rechtstreeks naar de ontbijttafel gegaan is. Een uurtje later hadden ook wij last van de vermoeidheid! (Dranouter aan zee, remember...)
En zo vertrokken we: mijn broer, oudste neef en ik. Dagtickets waren 35EUR maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om nog zoveel te betalen voor het laatste optreden. De ingang was nog bewaakt, dus ticketloos binnengeraken was niet bepaald evident.
Tactiek van mijn neef: gewoon naar binnen gaan!
Slaagkansen: 2%
Aantal minuten voor we 'betrapt' werden: minder dan 1
Nadat mijn neef zich voordeed als een Engelsman en toch probeerde binnen te geraken, zagen we vlug dat we een plan B nodig hadden: bandjes bijeenzoeken!
Probleem: het was een 2dagen festival, dus de meeste hadden het de volgende dag nog nodig... Tot er plots drie sympathieke mensen passeerden die heel spontaan hun bandje afgaven :) Via de ingang naar binnen gaan was na onze show niet echt een optie meer, dan maar de uitgang. Dat verliep zonder problemen :) Daar stonden we dan, minder dan een uur voor het einde :) maar wel groot feest met Buscemi & Squadra Bossa!
Het nadeel aan laat toekomen op feestjes, is dat iedereen al zo zat als een kanon is natuurlijk. Ik had de indruk dat mijn broer en neef dat heel vlug wilden compenseren... In elk geval, het was geweldig :)
Wanneer het daar afgelopen was, zijn we nog eens naar de Havana Club geweest (eigenlijk gewoon naar het enigste café dat nog open was) om dan tegen 4u wijselijk terug naar het hotel te gaan.
Het was iets minder leuk wakker worden om kwart na 8... Die vastgelegde uren van het ontbijt ook altijd, vreselijk! Daarna gingen we naar het strand, kwestie van toch de zee nog eens gezien te hebben en een wandelingetje te maken :)
Het middagmaal was er voor mij eigenlijk echt te veel aan. Ik was nog niet volledig bekomen van het eten van de avond ervoor, en het was al opnieuw te doen! Over eten en restaurants gesproken, het is eigenlijk wel gênant en een beetje vervelend dat wij nooit 2x naar hetzelfde restaurant kunnen gaan. Tenzij om ons te excuseren voor de vorige keer. Gelukkig telt België genoeg restaurants om ze niet dubbel te hoeven doen.
Voor 'de kindjes' van de familie was het werkelijk vechten tegen de slaap, en mijn oma leek mij toch wat onder de indruk van onze kalmte.
Even na het eten hebben we afscheid genomen en brachten wij ons oma nog terug naar huis.
Een kort maar krachtig weekend dat enorm goed is uitgedraaid en dat mij nog 10x meer zin heeft doen krijgen in de festivals :)
The happy family, niet echt moeilijk om te gokken wie de kreeftenmenu niet nam... Laat dat 'slabbetje' dan ook het enige voordeel geweest zijn :)
woensdag 21 april 2010
Sinking Friendships
Nu ga ik echt eens flauw doen. Je kan het zien als een variant van de hints die mensen proberen doorsturen via facebook door lid te worden van groepen (voor de zekerheid, er bestaat nu ook de groep ‘I join groups to drop hints to people’, joinen die handel!)
Met dat verschil dat ik nu mijn blog ga gebruiken en niet facebook. Ik moet eigenlijk wel bekennen dat er in zo goed als ieder blogstuk minstens 1 hint of verwijzing naar mensen of situaties zit :) (zoeken maar!) Maar die zijn enorm onschuldig (uiteraard). Om het toch iets minder opvallend te maken ga ik het omdraaien naar een tip.
Tip van de dag
Roep mij niet enkel wanneer je iets nodig hebt of wanneer het gewoon geweldig goed uitkomt. Aangezien ik zelden moeilijk te overtuigen ben voor dingen of gebeurtenissen komt het niet vaak voor dat ik iets weiger, maar ik moet er wel nog een goed gevoel bij blijven hebben. En dat durft wel eens te mislukken.
De enige reden waarom ik het hier durf te zetten is eigenlijk omdat de kans nihil is dat de persoon in kwestie dit leest. Een klein beetje veel laf. Maar laat het voor iedereen een tip zijn :D
Ik hoop enorm dat niemand zo over mij loopt te denken, anders zou ik dat wel graag zo vlug mogelijk horen :) Want dat gevoel zou niemand eigenlijk mogen hebben...
- Hier eindigt de boodschap van algemeen nut -
Met dat verschil dat ik nu mijn blog ga gebruiken en niet facebook. Ik moet eigenlijk wel bekennen dat er in zo goed als ieder blogstuk minstens 1 hint of verwijzing naar mensen of situaties zit :) (zoeken maar!) Maar die zijn enorm onschuldig (uiteraard). Om het toch iets minder opvallend te maken ga ik het omdraaien naar een tip.
Tip van de dag
Roep mij niet enkel wanneer je iets nodig hebt of wanneer het gewoon geweldig goed uitkomt. Aangezien ik zelden moeilijk te overtuigen ben voor dingen of gebeurtenissen komt het niet vaak voor dat ik iets weiger, maar ik moet er wel nog een goed gevoel bij blijven hebben. En dat durft wel eens te mislukken.
De enige reden waarom ik het hier durf te zetten is eigenlijk omdat de kans nihil is dat de persoon in kwestie dit leest. Een klein beetje veel laf. Maar laat het voor iedereen een tip zijn :D
Ik hoop enorm dat niemand zo over mij loopt te denken, anders zou ik dat wel graag zo vlug mogelijk horen :) Want dat gevoel zou niemand eigenlijk mogen hebben...
- Hier eindigt de boodschap van algemeen nut -
maandag 19 april 2010
Dit is mijn huis
Geniaal. Echt waar, ik heb een geniaal idee.
Misschien zit de kracht wel in de chocolade eitjes die ik aan een turbotempo blijf eten. Blijven gaan dus :)
Het gaat om een ideetje voor in mijn nog niet bestaand huis later. Ik wil namelijk 1 muur behangen met allemaal concerttickets! Geniaal, ik weet het :D Aangezien ik daarvoor wel een kleine ruimte nodig heb, dacht ik eerst: het toilet! Dat leek mij dan plots niet meer zo geweldig aangezien iedereen dan wel eens heel lang zou kunnen blijven zitten. Nieuw plan dus: gewoon een kamertje apart met een zetel, een cd-speler en nog een element dat nog wat verder uitgebreid moet worden. Ik wil namelijk een cd-collectie die zodanig groot is, dat ik kaartjes nodig heb met de beginletters van het alfabet om zo al de artiesten te klasseren. Heaven! :D Het systeem van in bibliotheken of cd-winkels, maar dan in minivorm. Nu heb ik wel nog wat denkwerk voor de boeg want 1 muur met concerttickets wil zeggen dat er nog 3 witte muren over blijven. Wel een geluk dat ik freak genoeg ben om AL mijn tickets te sparen van waar ik ook ooit naartoe ben geweest, anders was dit plan een beetje waardeloos :)
Posters, dat is nog een plan. Maar dan ga ik wel redelijk van nul moeten beginnen (tenzij ik mijn oude Joepie posters terug zou zoeken, of misschien ook niet :D)
O waw! Terwijl ik dit schrijf, krijg ik plots nog een ingeving! (jip, de chocolade werkt!) Ik heb dan nog 2 muren over, daarop kan ik lyrics schrijven van liedjes! Of verven, of kan me niet schelen wat! YES! Ge-ni-aal.
Bon, nu nog een huis!
Misschien zit de kracht wel in de chocolade eitjes die ik aan een turbotempo blijf eten. Blijven gaan dus :)
Het gaat om een ideetje voor in mijn nog niet bestaand huis later. Ik wil namelijk 1 muur behangen met allemaal concerttickets! Geniaal, ik weet het :D Aangezien ik daarvoor wel een kleine ruimte nodig heb, dacht ik eerst: het toilet! Dat leek mij dan plots niet meer zo geweldig aangezien iedereen dan wel eens heel lang zou kunnen blijven zitten. Nieuw plan dus: gewoon een kamertje apart met een zetel, een cd-speler en nog een element dat nog wat verder uitgebreid moet worden. Ik wil namelijk een cd-collectie die zodanig groot is, dat ik kaartjes nodig heb met de beginletters van het alfabet om zo al de artiesten te klasseren. Heaven! :D Het systeem van in bibliotheken of cd-winkels, maar dan in minivorm. Nu heb ik wel nog wat denkwerk voor de boeg want 1 muur met concerttickets wil zeggen dat er nog 3 witte muren over blijven. Wel een geluk dat ik freak genoeg ben om AL mijn tickets te sparen van waar ik ook ooit naartoe ben geweest, anders was dit plan een beetje waardeloos :)
Posters, dat is nog een plan. Maar dan ga ik wel redelijk van nul moeten beginnen (tenzij ik mijn oude Joepie posters terug zou zoeken, of misschien ook niet :D)
O waw! Terwijl ik dit schrijf, krijg ik plots nog een ingeving! (jip, de chocolade werkt!) Ik heb dan nog 2 muren over, daarop kan ik lyrics schrijven van liedjes! Of verven, of kan me niet schelen wat! YES! Ge-ni-aal.
Bon, nu nog een huis!
zondag 18 april 2010
Gabriel Rios is wel oké
Ja hoor. Een tijdje geleden was het weer prijs.
Dé vraag die om de zoveel tijd eens komt opduiken.
“Lien, wat is uw type feitelijk?”
Ewel nu heb ik toch mijn best gedaan om daar eens goed over na te denken zodat ik in het vervolg niet meer moet teleurstellen en toch een deftig antwoord kan geven.
Aangezien ik geen zin had om alle BV’s in mijn hoofd te overlopen op zoek naar ‘iemand die in het profiel past’, besloot ik veldonderzoek te verrichten. Mijn onderzoeksveld: station Gent St-Pieters. :) Meer specifiek: spoor 9, richting Kortrijk. Ik moet zeggen, ik had het een pak erger verwacht :D Er was, raar maar waar, niet zo veel volk aanwezig dus ik had een deftig overzicht. Al heel vlug kon ik mijn conclusie maken (uiteraard niet enkel gebaseerd op het 10 minuten durend veldonderzoek in Gent):
Ik heb gewoonweg geen type!
Eigenlijk wel goed nieuws, vind ik persoonlijk. Het eeuwenoude cliché bevestigd: ‘het is het innerlijke dat telt’. Haha. Akkoord dus. Maar ik geef toe dat er toch wel een zekere aantrekkingskracht moet zijn voor je interesse krijgt. Nu is het handige dat die aantrekkingskracht bij mij ondefinieerbaar is. Praat mij onder tafel over muziek en ik val in zwijm. Vertel een enorm grappig verhaal en ik ben verkocht.
Ik weet niet of het jullie is opgevallen, maar in mijn profielschets van 13 maart stond ook geen enkel uiterlijk kenmerk. Aha.
Een blond/bruin/zwart type met blauw/bruin/groen/grijze ogen kan ik dus niet direct geven. Ik let daar in feite ook niet echt op, eerlijk waar. Haarkleur zou ik nu nog kunnen zeggen ;-) Maar kleur van ogen? Ik val hoogstwaarschijnlijk zelfs door de mand bij mijn beste vriend(inn)en.
Het aantal festivalbandjes daarentegen, kan ik wel perfect vertellen :D
Ieder zijn prioriteiten zeker?
Vanaf nu kan ik deze vraag dus wel ongeveer beantwoorden. Yes! :)
PS. Blauw hoeft ie nu ook wel niet te zijn...
Dé vraag die om de zoveel tijd eens komt opduiken.
“Lien, wat is uw type feitelijk?”
Ewel nu heb ik toch mijn best gedaan om daar eens goed over na te denken zodat ik in het vervolg niet meer moet teleurstellen en toch een deftig antwoord kan geven.
Aangezien ik geen zin had om alle BV’s in mijn hoofd te overlopen op zoek naar ‘iemand die in het profiel past’, besloot ik veldonderzoek te verrichten. Mijn onderzoeksveld: station Gent St-Pieters. :) Meer specifiek: spoor 9, richting Kortrijk. Ik moet zeggen, ik had het een pak erger verwacht :D Er was, raar maar waar, niet zo veel volk aanwezig dus ik had een deftig overzicht. Al heel vlug kon ik mijn conclusie maken (uiteraard niet enkel gebaseerd op het 10 minuten durend veldonderzoek in Gent):
Ik heb gewoonweg geen type!
Eigenlijk wel goed nieuws, vind ik persoonlijk. Het eeuwenoude cliché bevestigd: ‘het is het innerlijke dat telt’. Haha. Akkoord dus. Maar ik geef toe dat er toch wel een zekere aantrekkingskracht moet zijn voor je interesse krijgt. Nu is het handige dat die aantrekkingskracht bij mij ondefinieerbaar is. Praat mij onder tafel over muziek en ik val in zwijm. Vertel een enorm grappig verhaal en ik ben verkocht.
Ik weet niet of het jullie is opgevallen, maar in mijn profielschets van 13 maart stond ook geen enkel uiterlijk kenmerk. Aha.
Een blond/bruin/zwart type met blauw/bruin/groen/grijze ogen kan ik dus niet direct geven. Ik let daar in feite ook niet echt op, eerlijk waar. Haarkleur zou ik nu nog kunnen zeggen ;-) Maar kleur van ogen? Ik val hoogstwaarschijnlijk zelfs door de mand bij mijn beste vriend(inn)en.
Het aantal festivalbandjes daarentegen, kan ik wel perfect vertellen :D
Ieder zijn prioriteiten zeker?
Vanaf nu kan ik deze vraag dus wel ongeveer beantwoorden. Yes! :)
PS. Blauw hoeft ie nu ook wel niet te zijn...
zaterdag 17 april 2010
I hate seagulls
Een beetje bizar. In het begin van de vakantie verkondigde ik nog dat de blogstukjes rap konden volgen, nu merk ik dat het bijna een week geleden is dat ik hier nog geraakt ben! Een ware schande. Om te voorkomen dat sommige mensen mijn blog 5x/dag blijven checken en steeds een nieuwe ontgoocheling moeten verwerken dat er niets nieuws staat: hier ben ik! Helaas wel zonder zot veel nuttige weetjes. Laat ik dan maar een beetje over van alles en niets vertellen (1 van mijn grootste kwaliteiten trouwens)
Waar heb ik mij de afgelopen dagen mee beziggehouden bijvoorbeeld. Ik ben 2 dagen naar mijn oma geweest in Wervik. Helaas heb ik daar geen spannende verhalen van, de spannendste gebeurtenis moet de afwezigheid van Mariette geweest zijn vrijdagvoormiddag voor een koffietje in 't kapoentje. Heavy, ik weet het.
Gisteren had ik een enorm euforisch moment! De CD van Kate Nash lag al in de winkel! Ik had het eigenlijk al uit mijn hoofd gezet aangezien de normale release pas maandag was, maar daar lag hij dan :) Ik had er trouwens volledig overgekeken, gelukkig dat ik aandachtige mensen mee had :D De eerste keer dat ik naar de CD luisterde was ik enorm in de war :D Nu heb ik ook wat meer vrede genomen met haar nieuw kapsel, het past wel bij de liedjes :D Een echt oordeel volgt dus pas binnenkort, ik moet eerst nog zeker 15x luisteren :) Wat ik wel al kan zeggen is dat de liedjes gigantisch worden live, geen twijfel mogelijk :) Dus lieve Kate, kom naar Pukkelpop!
Over optredens gesproken, ik zou graag nog een oproep lanceren!
Beste, allerbeste Jónsi! Is het mogelijk om zo vlug mogelijk naar ons land te komen? Ik weet dat je optreden pas 29mei is, maar met al die vulkaanuitbarstingen in je thuisland speel ik liever op zeker. Laat logement geen probleem zijn, je bent hier enorm welkom!
Takk!
Verder heb ik mijn vakantie vooral verprutst door mij met nutteloze zaken bezig te houden. Hoewel mijn album natuurlijk een leuk en boeiend werkje was :) Ik heb ook wat films bekeken: klassiekers (the notebook, the pursuit of happyness) en recenter werk (New York, I love you; an education; everybody's fine en nog een paar die ik nu even vergeten ben). Moet ook gebeuren natuurlijk.
Oja, mijn neus snuiten was ook een bijna full-time job. Ben ik nog steeds volop mee bezig, er lijkt geen einde aan te komen. Het is maar een enge gedachte om te weten dat al dat snot uit mijn lichaam komt. Ik ben zeker dat ik al een emmer kon vullen (als ik daar vanaf de start aan gedacht zou hebben).
Voor ik jullie ook kleurenanalyses bezorg, maak ik mij nu beter uit de voeten :)
De zon roept mij.
Ik ga de vliegtuigen wat bestuderen.
Juist, dat ligt nu wat moeilijker zeker.
Dan maar controleren of iedereen zich aan de afspraak houdt!
Tot een volgende! Met hopelijk iets meer inhoud! Excuses :D
Waar heb ik mij de afgelopen dagen mee beziggehouden bijvoorbeeld. Ik ben 2 dagen naar mijn oma geweest in Wervik. Helaas heb ik daar geen spannende verhalen van, de spannendste gebeurtenis moet de afwezigheid van Mariette geweest zijn vrijdagvoormiddag voor een koffietje in 't kapoentje. Heavy, ik weet het.
Gisteren had ik een enorm euforisch moment! De CD van Kate Nash lag al in de winkel! Ik had het eigenlijk al uit mijn hoofd gezet aangezien de normale release pas maandag was, maar daar lag hij dan :) Ik had er trouwens volledig overgekeken, gelukkig dat ik aandachtige mensen mee had :D De eerste keer dat ik naar de CD luisterde was ik enorm in de war :D Nu heb ik ook wat meer vrede genomen met haar nieuw kapsel, het past wel bij de liedjes :D Een echt oordeel volgt dus pas binnenkort, ik moet eerst nog zeker 15x luisteren :) Wat ik wel al kan zeggen is dat de liedjes gigantisch worden live, geen twijfel mogelijk :) Dus lieve Kate, kom naar Pukkelpop!
Over optredens gesproken, ik zou graag nog een oproep lanceren!
Beste, allerbeste Jónsi! Is het mogelijk om zo vlug mogelijk naar ons land te komen? Ik weet dat je optreden pas 29mei is, maar met al die vulkaanuitbarstingen in je thuisland speel ik liever op zeker. Laat logement geen probleem zijn, je bent hier enorm welkom!
Takk!
Verder heb ik mijn vakantie vooral verprutst door mij met nutteloze zaken bezig te houden. Hoewel mijn album natuurlijk een leuk en boeiend werkje was :) Ik heb ook wat films bekeken: klassiekers (the notebook, the pursuit of happyness) en recenter werk (New York, I love you; an education; everybody's fine en nog een paar die ik nu even vergeten ben). Moet ook gebeuren natuurlijk.
Oja, mijn neus snuiten was ook een bijna full-time job. Ben ik nog steeds volop mee bezig, er lijkt geen einde aan te komen. Het is maar een enge gedachte om te weten dat al dat snot uit mijn lichaam komt. Ik ben zeker dat ik al een emmer kon vullen (als ik daar vanaf de start aan gedacht zou hebben).
Voor ik jullie ook kleurenanalyses bezorg, maak ik mij nu beter uit de voeten :)
De zon roept mij.
Ik ga de vliegtuigen wat bestuderen.
Juist, dat ligt nu wat moeilijker zeker.
Dan maar controleren of iedereen zich aan de afspraak houdt!
Tot een volgende! Met hopelijk iets meer inhoud! Excuses :D
zondag 11 april 2010
Maybe tomorrow I’ll find my way home
Nee jonges ik zie het echt niet zitten om met de auto te rijden!
Ik heb daar trouwens gegronde redenen voor. Kwestie van direct een voorbeeld te geven: als we op een lange baan rijden waar ‘in de verte’ een verkeerslicht staat, dan heb ik de gewoonte om mijn ogen dicht te doen. Ik zie liever niet of we het groen licht nog halen… Ik mag er nu wel niet aan denken welk effect dat heeft als ik aan het stuur zit!
Dat ik overal verdwaal en niet zo goed ben in oriëntatie is ondertussen geen nieuws meer, daar bestaat gelukkig ook een GPS voor, maar toch! Wegomleggingen of heel toevallig plots niet meer in een straat mogen, het gebeurt iedere dag. 'Volg dan gewoon de bordjes Lien', is dan het antwoord. Mensenlief ik moet mij echt eens verdiepen in de verkeersborden. Ik ken met een beetje geluk de betekenis van 1/5 van de borden :p Het probleem is eigenlijk dat het mij werkelijk niets interesseert. Als fietser hoef ik geen borden te kennen, ik heb altijd voorrang :)
Nu hebben ze hier thuis wat gekunnen! We hebben een nieuwe (oude) auto, maar 'de kindjes' hebben nog geen rijbewijs. Veel meer woorden ga ik hier niet aan hangen of ik kom ondankbaar over, wat niet de bedoeling is want ik weet dat er best wel wat mensen dromen om dat te krijgen. (Ik droom dan eerder om de auto te verkopen en met dat geld alle zomerfestivals te doen en op reis te gaan naar IJsland en volgende paasvakantie naar Amerika voor Coachella) Maar goed, de essentie is weer even zoek, een auto dus.
Ik zat gisteren voor het eerst in de nieuwe auto en nu wil ik dus helemaal niet meer rijden :D Hij maakt rare geluiden jong! En er gaat dan soms een alarm af ofzo, neen ik ben geen fan. Naar het schijnt schiet hij ook al vooruit als je nog maar met je kleine teen op de gas drukt dus dat wordt een ramp é.
Daarom heb ik besloten dat ik mij later gewoon een job zoek bij een station, of ga wonen naast mijn werk.
Bij deze wil ik ook graag nog een 21ste vereiste toevoegen bij mijn lijst voor McDreamy:
21. heeft een rijbewijs
Want het zal nodig zijn, ik zie het nog niet direct gebeuren.
Maar ik weet dat minstens 1 iemand mij perfect begrijpt :D Oef!
Ik heb daar trouwens gegronde redenen voor. Kwestie van direct een voorbeeld te geven: als we op een lange baan rijden waar ‘in de verte’ een verkeerslicht staat, dan heb ik de gewoonte om mijn ogen dicht te doen. Ik zie liever niet of we het groen licht nog halen… Ik mag er nu wel niet aan denken welk effect dat heeft als ik aan het stuur zit!
Dat ik overal verdwaal en niet zo goed ben in oriëntatie is ondertussen geen nieuws meer, daar bestaat gelukkig ook een GPS voor, maar toch! Wegomleggingen of heel toevallig plots niet meer in een straat mogen, het gebeurt iedere dag. 'Volg dan gewoon de bordjes Lien', is dan het antwoord. Mensenlief ik moet mij echt eens verdiepen in de verkeersborden. Ik ken met een beetje geluk de betekenis van 1/5 van de borden :p Het probleem is eigenlijk dat het mij werkelijk niets interesseert. Als fietser hoef ik geen borden te kennen, ik heb altijd voorrang :)
Nu hebben ze hier thuis wat gekunnen! We hebben een nieuwe (oude) auto, maar 'de kindjes' hebben nog geen rijbewijs. Veel meer woorden ga ik hier niet aan hangen of ik kom ondankbaar over, wat niet de bedoeling is want ik weet dat er best wel wat mensen dromen om dat te krijgen. (Ik droom dan eerder om de auto te verkopen en met dat geld alle zomerfestivals te doen en op reis te gaan naar IJsland en volgende paasvakantie naar Amerika voor Coachella) Maar goed, de essentie is weer even zoek, een auto dus.
Ik zat gisteren voor het eerst in de nieuwe auto en nu wil ik dus helemaal niet meer rijden :D Hij maakt rare geluiden jong! En er gaat dan soms een alarm af ofzo, neen ik ben geen fan. Naar het schijnt schiet hij ook al vooruit als je nog maar met je kleine teen op de gas drukt dus dat wordt een ramp é.
Daarom heb ik besloten dat ik mij later gewoon een job zoek bij een station, of ga wonen naast mijn werk.
Bij deze wil ik ook graag nog een 21ste vereiste toevoegen bij mijn lijst voor McDreamy:
21. heeft een rijbewijs
Want het zal nodig zijn, ik zie het nog niet direct gebeuren.
Maar ik weet dat minstens 1 iemand mij perfect begrijpt :D Oef!
donderdag 8 april 2010
Lala salama
Kort en krachtig vandaag!
Over 100 dagen (PRECIES 100 DAGEN) zit ik in Kenia!
En Maxim ook wel normaalgezien :D
Het aftellen kan beginnen!
Kwaheri! Mabusuuu!
Ik laat in het midden wat al de swahili woorden betekenen :D
Hihi.
Over 100 dagen (PRECIES 100 DAGEN) zit ik in Kenia!
En Maxim ook wel normaalgezien :D
Het aftellen kan beginnen!
Kwaheri! Mabusuuu!
Ik laat in het midden wat al de swahili woorden betekenen :D
Hihi.
woensdag 7 april 2010
Emotions
Lijstjestijd! Ik zou graag beginnen met mijn meest gevoelige top. Ik ga mij beperken tot een top 5 want anders zit ik hier binnen de kortste keren niet normaal te snotteren.
In willekeurige volgorde:
1. Sigur Rós – saeglopur
2. Coldplay – X&Y
3. Oasis – champagne supernova
4. Jeff Buckley – everybody here wants you
5. Tom Waits – Martha
Er staat opvallend genoeg geen enkele vrouw in mijn top. Om dat te compenseren maak ik ooit wel eens een top met beste vrouwelijke artiesten :) Maar nu slagen enkel de mannen erin om mij te raken met hun muziek. Kort even uitleg per liedje en een youtubelink :)
Sigur Rós – saeglopur
Sigur Rós zelf hoeft al geen introductie meer (tenzij er mensen zijn die nu pas invallen bij mijn blog, welkom! Gelieve de andere posts te lezen om te kunnen volgen! Neen grapje, lukt perfect :)) 7.08min pure ontroering. Als je je ogen sluit, kan je 7min wegdromen om daarna volledig herrezen terug naar de bewoonde wereld terug te keren.
De clip is wel niet echt om gelukkig van te worden, dus misschien best mijn idee van ‘ogen sluiten’ overwegen.
Coldplay – X&Y
De titelsong van het 3de album van Coldplay. Ik ben nooit een heel grote fan geweest van Coldplay, waarmee ik wil zeggen dat ik ze niet meer gevolgd heb dan hun grote singles. Hun optreden op Werchter vorig jaar vond ik werkelijk fantastisch, waardoor ik mij toch nog eens verdiept heb in hun collectie. Het begin van ‘X&Y’ zou ik dagen op repeat kunnen zetten. Het mindere moment van het liedje vind ik het stuk met de mooiste tekst (typisch)
You and me are floating on a tidal wave
Together
You and me are drifting into outer space
And singing
Muzikaal en de manier van zingen vind ik SUBLIEM tot en met de ‘oe oe oe oe oeewoeee’
Als geheel een perfect liedje dus, eerste deel muzikaal, tweede deel qua tekst.
Oasis – champagne supernova
Het moet niet altijd over de ‘Wonderwall’ van Oasis gaan. Hun wondersong vind ik toch wel ‘champagne supernova’. Vraag mij niet om het uit te leggen, het raakt mij. En werkelijk, ik kan niet zeggen waar het aan ligt :D Gelukkig hoeft dat ook niet.
De originele videoclip: http://www.youtube.com/watch?v=g3C7DECI0jU
Of hier gewoon de song :
Jeff Buckley – Everybody here wants you
Als ik naar dit liedje luister in een iets emotioneler moment dan gewoonlijk, dan weet ik zeker dat het prijs is en dat ik mijn zakdoek mag bovenhalen! Ik heb dan ook redelijk wat moeite om te geloven dat dit liedje ook maar iemand koud kan laten.
Love can taste like the wine of the ages, baby.
And I know they all look so good from a distance,
But I tell you I'm the one.
:)
Tom Waits – Martha
Voor het laatste liedje gaan we even verder terug in de tijd, jaren 70. Dit is de meest delicate song van allemaal denk ik. Love it or hate it. De stem is niet evident en er zullen er best wel veel zijn die het liedje waardeloos vinden. Onterecht natuurlijk. Ontroerend verhaaltje dat verteld wordt. Sowieso een van mijn aller favorieten ooit.
Aangezien ik als controle van de youtube linken naar alle liedjes heb geluisterd ga ik mij nu even in alle stilte terugtrekken. En om een zakdoek lopen.
In willekeurige volgorde:
1. Sigur Rós – saeglopur
2. Coldplay – X&Y
3. Oasis – champagne supernova
4. Jeff Buckley – everybody here wants you
5. Tom Waits – Martha
Er staat opvallend genoeg geen enkele vrouw in mijn top. Om dat te compenseren maak ik ooit wel eens een top met beste vrouwelijke artiesten :) Maar nu slagen enkel de mannen erin om mij te raken met hun muziek. Kort even uitleg per liedje en een youtubelink :)
Sigur Rós – saeglopur
Sigur Rós zelf hoeft al geen introductie meer (tenzij er mensen zijn die nu pas invallen bij mijn blog, welkom! Gelieve de andere posts te lezen om te kunnen volgen! Neen grapje, lukt perfect :)) 7.08min pure ontroering. Als je je ogen sluit, kan je 7min wegdromen om daarna volledig herrezen terug naar de bewoonde wereld terug te keren.
De clip is wel niet echt om gelukkig van te worden, dus misschien best mijn idee van ‘ogen sluiten’ overwegen.
Coldplay – X&Y
De titelsong van het 3de album van Coldplay. Ik ben nooit een heel grote fan geweest van Coldplay, waarmee ik wil zeggen dat ik ze niet meer gevolgd heb dan hun grote singles. Hun optreden op Werchter vorig jaar vond ik werkelijk fantastisch, waardoor ik mij toch nog eens verdiept heb in hun collectie. Het begin van ‘X&Y’ zou ik dagen op repeat kunnen zetten. Het mindere moment van het liedje vind ik het stuk met de mooiste tekst (typisch)
You and me are floating on a tidal wave
Together
You and me are drifting into outer space
And singing
Muzikaal en de manier van zingen vind ik SUBLIEM tot en met de ‘oe oe oe oe oeewoeee’
Als geheel een perfect liedje dus, eerste deel muzikaal, tweede deel qua tekst.
Oasis – champagne supernova
Het moet niet altijd over de ‘Wonderwall’ van Oasis gaan. Hun wondersong vind ik toch wel ‘champagne supernova’. Vraag mij niet om het uit te leggen, het raakt mij. En werkelijk, ik kan niet zeggen waar het aan ligt :D Gelukkig hoeft dat ook niet.
De originele videoclip: http://www.youtube.com/watch?v=g3C7DECI0jU
Of hier gewoon de song :
Jeff Buckley – Everybody here wants you
Als ik naar dit liedje luister in een iets emotioneler moment dan gewoonlijk, dan weet ik zeker dat het prijs is en dat ik mijn zakdoek mag bovenhalen! Ik heb dan ook redelijk wat moeite om te geloven dat dit liedje ook maar iemand koud kan laten.
Love can taste like the wine of the ages, baby.
And I know they all look so good from a distance,
But I tell you I'm the one.
:)
Tom Waits – Martha
Voor het laatste liedje gaan we even verder terug in de tijd, jaren 70. Dit is de meest delicate song van allemaal denk ik. Love it or hate it. De stem is niet evident en er zullen er best wel veel zijn die het liedje waardeloos vinden. Onterecht natuurlijk. Ontroerend verhaaltje dat verteld wordt. Sowieso een van mijn aller favorieten ooit.
Aangezien ik als controle van de youtube linken naar alle liedjes heb geluisterd ga ik mij nu even in alle stilte terugtrekken. En om een zakdoek lopen.
dinsdag 6 april 2010
Een foto zegt meer als 1000 woorden.
Het is paasvakantie! Heel opmerkzaam van mij, ik weet het. Dat wil zeggen dat ik redelijk wat tijd heb, dus ook redelijk wat kan schrijven :) De kans is dus groot dat de blogstukjes iets vlugger dan normaal volgen. Goed of slecht nieuws dus (zelf te kiezen).
Mijn vakantieplannen bestaan voornamelijk uit non-stop muziek beluisteren en nieuwe muziek ontdekken, vliegtuigen volgen in de lucht, wegdromen, sociaal leven weer proberen opbouwen en als er dan nog wat tijd over is, eventueel wat schoolwerk.
Ik had het nu graag eens over foto's gehad.
Ik weet het, mijn titel klinkt als de volgende spreuk van ‘Bond zonder naam’ maar toch ben ik het er eigenlijk mee eens.
Een aantal jaar geleden ben ik begonnen aan 'de fotoalbum van mijn leven'. Klinkt een beetje stom maar ik weet niet hoe ik het nog anders kan formuleren. Daarin kan je dus foto's zien van de leukste momenten die ik tot nu toe al heb meegemaakt. Of van de tofste mensen uit mijn omgeving :)
Aangezien ik een jaar of 2, 3 vertraging heb opgelopen, en ik best wel veel memorabele momenten/mensen bij moet plakken, heb ik mijn werk hervat.
Voor de trouwe lezers onder jullie ben ik bereid om mijn eerste pagina op het wereldwijde web te gooien.
Uniek moment!
Here it comes!
Doe vooral geen moeite om jezelf terug te vinden op het eerste blad, het zijn foto's van mij en echt wel enkel en alleen van mij.
Hoor ik daar 'narcistisch'? Neen hoor, gewoon even duidelijk maken dat het om MIJN album gaat. :) Er is plaats genoeg erna voor de rest :D Oja, over mijn voorblad, de recentste foto is minstens 3 jaar oud. Ik geef het maar even mee :D
Wat wel opvalt is dat 1 aspect van mijn leven nauwelijks terug te vinden is op foto's. Ik heb het dan over concerten en festivals. Op 2 uitzonderingen na, is daar geen enkele foto van te bespeuren. De reden daarvoor is dat ik het nut niet zie om foto's te maken tijdens optredens van groepen... Als ik het zelf gezien heb volstaat dat, en in dat geval heb ik geen foto nodig om de herinnering terug op te roepen.
Uitzondering 1 is mijn eerste Werchter in 2004. Leuk dat dit vastligt op foto.
Uitzondering 2 is de zanger die luistert naar de naam Yotuel Romero. Onder invloed van de grootste Orishasfan ter wereld ben ik in de ban geraakt van Yotuel. Uiteraard heb ik het over zijn muzikale capaciteiten! Of wat had je gedacht... Ik denk dat deze man toch wel zeker een pagina foto's zal innemen in mijn veelzeggend album. Omdat het zo een geweldige zanger is. ;-)
Vrijdag ga ik om mijn foto's. Hopelijk van goede kwaliteit (33 van de 142 foto's zitten in de gevarenzone wegens 'te lage kwaliteit') maar ik los het wel op :)
Ik denk dat de meeste niet hoeven te twijfelen of ze in mijn album voorkomen :)
Vragen kan, maar wel op eigen risico ;-)
Tijd voor de eerste BBQ van het jaar!
Tot schrijfs!
Mijn vakantieplannen bestaan voornamelijk uit non-stop muziek beluisteren en nieuwe muziek ontdekken, vliegtuigen volgen in de lucht, wegdromen, sociaal leven weer proberen opbouwen en als er dan nog wat tijd over is, eventueel wat schoolwerk.
Ik had het nu graag eens over foto's gehad.
Ik weet het, mijn titel klinkt als de volgende spreuk van ‘Bond zonder naam’ maar toch ben ik het er eigenlijk mee eens.
Een aantal jaar geleden ben ik begonnen aan 'de fotoalbum van mijn leven'. Klinkt een beetje stom maar ik weet niet hoe ik het nog anders kan formuleren. Daarin kan je dus foto's zien van de leukste momenten die ik tot nu toe al heb meegemaakt. Of van de tofste mensen uit mijn omgeving :)
Aangezien ik een jaar of 2, 3 vertraging heb opgelopen, en ik best wel veel memorabele momenten/mensen bij moet plakken, heb ik mijn werk hervat.
Voor de trouwe lezers onder jullie ben ik bereid om mijn eerste pagina op het wereldwijde web te gooien.
Uniek moment!
Here it comes!
Doe vooral geen moeite om jezelf terug te vinden op het eerste blad, het zijn foto's van mij en echt wel enkel en alleen van mij.
Hoor ik daar 'narcistisch'? Neen hoor, gewoon even duidelijk maken dat het om MIJN album gaat. :) Er is plaats genoeg erna voor de rest :D Oja, over mijn voorblad, de recentste foto is minstens 3 jaar oud. Ik geef het maar even mee :D
Wat wel opvalt is dat 1 aspect van mijn leven nauwelijks terug te vinden is op foto's. Ik heb het dan over concerten en festivals. Op 2 uitzonderingen na, is daar geen enkele foto van te bespeuren. De reden daarvoor is dat ik het nut niet zie om foto's te maken tijdens optredens van groepen... Als ik het zelf gezien heb volstaat dat, en in dat geval heb ik geen foto nodig om de herinnering terug op te roepen.
Uitzondering 1 is mijn eerste Werchter in 2004. Leuk dat dit vastligt op foto.
Uitzondering 2 is de zanger die luistert naar de naam Yotuel Romero. Onder invloed van de grootste Orishasfan ter wereld ben ik in de ban geraakt van Yotuel. Uiteraard heb ik het over zijn muzikale capaciteiten! Of wat had je gedacht... Ik denk dat deze man toch wel zeker een pagina foto's zal innemen in mijn veelzeggend album. Omdat het zo een geweldige zanger is. ;-)
Vrijdag ga ik om mijn foto's. Hopelijk van goede kwaliteit (33 van de 142 foto's zitten in de gevarenzone wegens 'te lage kwaliteit') maar ik los het wel op :)
Ik denk dat de meeste niet hoeven te twijfelen of ze in mijn album voorkomen :)
Vragen kan, maar wel op eigen risico ;-)
Tijd voor de eerste BBQ van het jaar!
Tot schrijfs!
zondag 4 april 2010
Festivalzomer, I'm ready!
Het was tijd voor de tweede festivalopwarmer voor de grote zomer aanbreekt. Dunk!festival in Zottegem, een post-rock gebeuren waar we ook zouden kamperen. Wat een idee...
Misschien nog eventjes iets over de dag ervoor. Het was de voorlopig laatste Hindu Nights van het 'seizoen'. Nu is het wachten tot oktober om weer volledig uit de bol te gaan op dergelijke feestjes. Het was lichtjes anders dan anders, nu waren er DJ-sets van The Black Box Revelation, The Van Jets en Freaky Age. Speciaal. Lang niet slecht maar geef mij toch maar een normale editie. Voor het eerst ooit had ik een moment schrik dat mijn oren het gingen begeven. Het einde van de wereld leek heel even enorm dichtbij.
Terug naar Zottegem nu!
Het programma begon eigenlijk al om 14u maar als we een beetje uitgerust wilden zijn, lieten we de eerste groepen beter schieten. Rond half 5 zijn we aangekomen en hoorden we nog net het laatste nummer van Kokomo (Duitsland) Dat klonk eigenlijk fantastisch. Als de rest van de set even goed was, hebben we eigenlijk wel iets gemist.
Voor ik verder ga misschien nog eerst iets meer over het post-rock genre. Ik ben eigenlijk alles behalve een kenner. Maar de bands die ik al live zag ( Mono, 65daysofstatic, Mogwai, Sigur Rós) waren alleszins enorm de moeite! Voor mensen die nog minder dan mij vertrouwd zijn met het genre, de muziek is voornamelijk instrumentaal (maar dus niet altijd, kijk naar Sigur Rós) en liedjes kunnen zonder probleem een kwartier duren. Het nadeel vind ik wel dat het totaal niet mooi is om naar te kijken. Alé, dat is toch mijn mening :) Om de ultieme sfeer te creëren moeten de artiesten zich volledig geven, en dat is niet altijd geweldig aantrekkelijk om te zien, maar op zich wel een intens gebeuren. :) Het voordeel is dan weer dat je heel gemakkelijk met je ogen toe kan luisteren en je zo laten meeslepen door de muziek. Ik weet nu al dat een pak van mijn meest memorabele muzikale belevenissen binnen het post-rock genre liggen. Dergelijke bands moeten het wel hebben van live performances, dat is hun absolute sterkte. Tot zover dit intermezzo.
Na Kokomo was ons eerste volledig optreden van Frank Shinobi (België). Viel dat even tegen! Ik vond het echt niet geslaagd. Er was geen enkel moment dat ik echt in de sfeer van de liedjes geraakte, op 1 liedje na misschien. De volgende graag dus! Dat was The Seven Mile Journey (Denemarken) Heel mooi, in geen tijd was ik in de ban van de magische muziek. Ze hebben welgeteld 3 liedjes gespeeld :) (in 40min). Wat ik wel grappig vond was dat de 2 vrouwen aan de ingang bij de bandjes plots zeiden 'goh amai, is dat weeral het laatste nummer?' Als ze er maar 3 spelen, zit je natuurlijk vlug aan het laatste nummer... :D Daarna kwam Pg. Lost (Zweden). Wanneer ik deze naam las, zei ik spontaan: 'Als ik van hen was, had ik mij gewoon 'Page Lost' genoemd, toch een veel leukere naam?' Tot ik de zanger even later hoorde zeggen 'Hi, we're Page lost, we're from Sweden.' Sterk van mij! Daar was ik echt enorm van onder de indruk. Tot nu toe hadden alle groepen enkel drum en gitaren, maar meer hadden ze echt niet nodig om te overtuigen. Yndi Halda (UK) had een indrukwekkende violist mee wat toch een serieuze meerwaarde was. Het is bij 1 tegenvaller gebleven want na Yndi Halda kwam de act waar ik toch behoorlijke verwachtingen van had: A Silver Mt. Zion (Canada), of eigenlijk Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (ze zijn voor de 5de keer van naam veranderd).
Hele mooie openingszinnen van de heel speciale zanger, Efrim Menuck: "Hi, we're Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra." - daarna riep iemand uit het publiek iets waarop hij antwoordde: "Don't tell us what to do! Just don't fucking tell us what to do!!" Het woord 'fucking' is een kleine 20 keer gevallen. Even later trad hij nog in discussie met iemand die hem "an arrogant fuck" had genoemd. Hij had graag geweten waarom... Voor de rest hebben ze ook nog wat nummers gespeeld. 5. En hoe! Geweldig :)
Heel aparte stem van de zanger maar ideaal passend bij de liedjes. Heel mooi geheel.
Ik zou hier nu toch graag nog een kleine soap tussen smijten. Net voor mij zat een troela die toch wel wat vervelend deed. Ze had er niets beters op gevonden om af en toe "imaginaire eieren" kapot te slaan op het hoofd van haar vriendje en haar buur langs de andere kant. Daarna zei ze: "ge voelt dat é!" Ok, grow up... Daarna hing ze wat aan haar vriendje en belemmerde ze mijn zicht volledig, vreselijk. Had ik geweten dat ze zou weglopen wanneer ze drank over haar kreeg, ik was zelf eerder op het idee gekomen. Pittig detail, haar lieftallig vriendje is haar niet achterna gegaan (a neen, zijn stoere vrienden waren erbij... Mijn McDreamy moet er niet aan denken om mij dat te lappen! :D) Veel te vlug stond ze daar terug, maar gelukkig een pak kalmer. End of story.
De afsluiter was Maybeshewill (UK). Ik had het al iets lastiger om even aandachtig te blijven als bij de rest, hoewel het er eigenlijk het hardst aan toeging van allemaal. Zeker niet slecht, maar even voor het einde besloten we toch te vertrekken.
Een ramp! Het water viel met bakken uit de lucht. Een tijdelijk droog moment heeft ons toch naar de tent kunnen brengen. Tegen half 2 waren we ongeveer geïnstalleerd.
Korte schets
- temperatuur: 6-7°
- aantal lagen kledij: 4 + slaapzak + deken + jas op slaapzak
- plaats over in de tent: geen
- tijd in minuten voor de eerste (van de 3) de tent verliet: net geen 60 (een kleine verhuis naar de auto)
- aantal uren slaap: 2 tot 3
Na een korte sms-sessie met Dimi rond 5.30u, besloten we om rond 6u de boel op te kramen en naar huis te vertrekken.
Nog even iets over de organisatie van Dunk!festival. Een droom! :)
Gratis parking, gratis camping, gratis toilet, zelfs gratis koffie!
Als je een broodje at, kreeg je een kanjer van zeker 40cm met sla/wortels en kaas en/of ham, en dat voor 3EUR! Leuk idee om originele gerechten te serveren als 'preistoemp', 'gentse waterzooi' en 'chili con carne' maar ik miste echt een frietkot :D (en de vele Duitsers, Hollanders en Franse misschien ook, hun ultieme kans om echte frieten te eten). Voor de rest, top!
Ideale voorbereiding voor de grote festivals. Veel slechter kunnen de weersomstandigheden eigenlijk niet vallen. In de zomer is het sowieso warmer en veel meer kan het niet regenen. Kortom, ik ben volledig klaar voor de dolle campingavonturen. Laat maar komen!
Misschien nog eventjes iets over de dag ervoor. Het was de voorlopig laatste Hindu Nights van het 'seizoen'. Nu is het wachten tot oktober om weer volledig uit de bol te gaan op dergelijke feestjes. Het was lichtjes anders dan anders, nu waren er DJ-sets van The Black Box Revelation, The Van Jets en Freaky Age. Speciaal. Lang niet slecht maar geef mij toch maar een normale editie. Voor het eerst ooit had ik een moment schrik dat mijn oren het gingen begeven. Het einde van de wereld leek heel even enorm dichtbij.
Terug naar Zottegem nu!
Het programma begon eigenlijk al om 14u maar als we een beetje uitgerust wilden zijn, lieten we de eerste groepen beter schieten. Rond half 5 zijn we aangekomen en hoorden we nog net het laatste nummer van Kokomo (Duitsland) Dat klonk eigenlijk fantastisch. Als de rest van de set even goed was, hebben we eigenlijk wel iets gemist.
Voor ik verder ga misschien nog eerst iets meer over het post-rock genre. Ik ben eigenlijk alles behalve een kenner. Maar de bands die ik al live zag ( Mono, 65daysofstatic, Mogwai, Sigur Rós) waren alleszins enorm de moeite! Voor mensen die nog minder dan mij vertrouwd zijn met het genre, de muziek is voornamelijk instrumentaal (maar dus niet altijd, kijk naar Sigur Rós) en liedjes kunnen zonder probleem een kwartier duren. Het nadeel vind ik wel dat het totaal niet mooi is om naar te kijken. Alé, dat is toch mijn mening :) Om de ultieme sfeer te creëren moeten de artiesten zich volledig geven, en dat is niet altijd geweldig aantrekkelijk om te zien, maar op zich wel een intens gebeuren. :) Het voordeel is dan weer dat je heel gemakkelijk met je ogen toe kan luisteren en je zo laten meeslepen door de muziek. Ik weet nu al dat een pak van mijn meest memorabele muzikale belevenissen binnen het post-rock genre liggen. Dergelijke bands moeten het wel hebben van live performances, dat is hun absolute sterkte. Tot zover dit intermezzo.
Na Kokomo was ons eerste volledig optreden van Frank Shinobi (België). Viel dat even tegen! Ik vond het echt niet geslaagd. Er was geen enkel moment dat ik echt in de sfeer van de liedjes geraakte, op 1 liedje na misschien. De volgende graag dus! Dat was The Seven Mile Journey (Denemarken) Heel mooi, in geen tijd was ik in de ban van de magische muziek. Ze hebben welgeteld 3 liedjes gespeeld :) (in 40min). Wat ik wel grappig vond was dat de 2 vrouwen aan de ingang bij de bandjes plots zeiden 'goh amai, is dat weeral het laatste nummer?' Als ze er maar 3 spelen, zit je natuurlijk vlug aan het laatste nummer... :D Daarna kwam Pg. Lost (Zweden). Wanneer ik deze naam las, zei ik spontaan: 'Als ik van hen was, had ik mij gewoon 'Page Lost' genoemd, toch een veel leukere naam?' Tot ik de zanger even later hoorde zeggen 'Hi, we're Page lost, we're from Sweden.' Sterk van mij! Daar was ik echt enorm van onder de indruk. Tot nu toe hadden alle groepen enkel drum en gitaren, maar meer hadden ze echt niet nodig om te overtuigen. Yndi Halda (UK) had een indrukwekkende violist mee wat toch een serieuze meerwaarde was. Het is bij 1 tegenvaller gebleven want na Yndi Halda kwam de act waar ik toch behoorlijke verwachtingen van had: A Silver Mt. Zion (Canada), of eigenlijk Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (ze zijn voor de 5de keer van naam veranderd).
Hele mooie openingszinnen van de heel speciale zanger, Efrim Menuck: "Hi, we're Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra." - daarna riep iemand uit het publiek iets waarop hij antwoordde: "Don't tell us what to do! Just don't fucking tell us what to do!!" Het woord 'fucking' is een kleine 20 keer gevallen. Even later trad hij nog in discussie met iemand die hem "an arrogant fuck" had genoemd. Hij had graag geweten waarom... Voor de rest hebben ze ook nog wat nummers gespeeld. 5. En hoe! Geweldig :)
Heel aparte stem van de zanger maar ideaal passend bij de liedjes. Heel mooi geheel.
Ik zou hier nu toch graag nog een kleine soap tussen smijten. Net voor mij zat een troela die toch wel wat vervelend deed. Ze had er niets beters op gevonden om af en toe "imaginaire eieren" kapot te slaan op het hoofd van haar vriendje en haar buur langs de andere kant. Daarna zei ze: "ge voelt dat é!" Ok, grow up... Daarna hing ze wat aan haar vriendje en belemmerde ze mijn zicht volledig, vreselijk. Had ik geweten dat ze zou weglopen wanneer ze drank over haar kreeg, ik was zelf eerder op het idee gekomen. Pittig detail, haar lieftallig vriendje is haar niet achterna gegaan (a neen, zijn stoere vrienden waren erbij... Mijn McDreamy moet er niet aan denken om mij dat te lappen! :D) Veel te vlug stond ze daar terug, maar gelukkig een pak kalmer. End of story.
De afsluiter was Maybeshewill (UK). Ik had het al iets lastiger om even aandachtig te blijven als bij de rest, hoewel het er eigenlijk het hardst aan toeging van allemaal. Zeker niet slecht, maar even voor het einde besloten we toch te vertrekken.
Een ramp! Het water viel met bakken uit de lucht. Een tijdelijk droog moment heeft ons toch naar de tent kunnen brengen. Tegen half 2 waren we ongeveer geïnstalleerd.
Korte schets
- temperatuur: 6-7°
- aantal lagen kledij: 4 + slaapzak + deken + jas op slaapzak
- plaats over in de tent: geen
- tijd in minuten voor de eerste (van de 3) de tent verliet: net geen 60 (een kleine verhuis naar de auto)
- aantal uren slaap: 2 tot 3
Na een korte sms-sessie met Dimi rond 5.30u, besloten we om rond 6u de boel op te kramen en naar huis te vertrekken.
Nog even iets over de organisatie van Dunk!festival. Een droom! :)
Gratis parking, gratis camping, gratis toilet, zelfs gratis koffie!
Als je een broodje at, kreeg je een kanjer van zeker 40cm met sla/wortels en kaas en/of ham, en dat voor 3EUR! Leuk idee om originele gerechten te serveren als 'preistoemp', 'gentse waterzooi' en 'chili con carne' maar ik miste echt een frietkot :D (en de vele Duitsers, Hollanders en Franse misschien ook, hun ultieme kans om echte frieten te eten). Voor de rest, top!
Ideale voorbereiding voor de grote festivals. Veel slechter kunnen de weersomstandigheden eigenlijk niet vallen. In de zomer is het sowieso warmer en veel meer kan het niet regenen. Kortom, ik ben volledig klaar voor de dolle campingavonturen. Laat maar komen!
vrijdag 2 april 2010
Today is a good day.
Echt waar! :)
Vrijdag 2 april, de dag na 1 april. Niemand heeft mij kunnen beetnemen gisteren, maar ik moet ook toegeven, ik was extra op mijn hoede.
Volgend jaar meer geluk jongens!
Dat verklaart natuurlijk niet waarom het vandaag zo een geweldige dag is!
Wel, om te beginnen, mijn presentatie van Engels ging heel vlotjes (heel verrassend wel, want de energie die ik er in had gestoken was niet echt in verhouding met de complimenten van de prof. Nu, geen enkel probleem want het draaide enorm goed uit :)) Het was dan nog eens de laatste dag voor de paasvakantie. Woehoew! Geen idee waar ik mij 2 weken mee ga bezighouden, maar ik vind wel iets :). Na de les trok ik richting centrum waar ik na een klein uurtje met mijn 2 favoriete plastic zakken rondliep: zakje van de Fnac en zakje van de Kastart. Het was dé grote dag: de CD van Jónsi lag in de winkels! (frontman van Sigur Rós) Onderweg riepen de CD's van 'Balthazar' en 'Marina & the Diamonds': "neem mij mee! neem mij mee!" Dus ik dacht, die moet ik redden! Dolgelukkig en met 3 CD's verliet ik de Fnac en ging ik naar de Kastart om spaghettisaus :)
Ongelofelijk maar waar, maar het wordt nog beter! Vanavond is het opnieuw Hindu Nights! Feest feest Feest! Helaas wel de voorlopig laatste... Dan wordt het wachten tot oktober.
Morgen is het een nieuwe dag, maar het belooft ook de moeite te worden. Het 2de festivalletje van het jaar: Dunk!festival in Zottegem, met de eerste festivalkampeerervaring van het jaar. Ik ben eens benieuwd :)
Om dit alles compleet te maken ga ik nu nog gezellig naar een filmpje kijken!
Hopelijk was vandaag voor iedereen even leuk als voor mij (indien niet, dan zijn er nu nog 6 resterende uren om alles goed te maken: GO!)
Vrijdag 2 april, de dag na 1 april. Niemand heeft mij kunnen beetnemen gisteren, maar ik moet ook toegeven, ik was extra op mijn hoede.
Volgend jaar meer geluk jongens!
Dat verklaart natuurlijk niet waarom het vandaag zo een geweldige dag is!
Wel, om te beginnen, mijn presentatie van Engels ging heel vlotjes (heel verrassend wel, want de energie die ik er in had gestoken was niet echt in verhouding met de complimenten van de prof. Nu, geen enkel probleem want het draaide enorm goed uit :)) Het was dan nog eens de laatste dag voor de paasvakantie. Woehoew! Geen idee waar ik mij 2 weken mee ga bezighouden, maar ik vind wel iets :). Na de les trok ik richting centrum waar ik na een klein uurtje met mijn 2 favoriete plastic zakken rondliep: zakje van de Fnac en zakje van de Kastart. Het was dé grote dag: de CD van Jónsi lag in de winkels! (frontman van Sigur Rós) Onderweg riepen de CD's van 'Balthazar' en 'Marina & the Diamonds': "neem mij mee! neem mij mee!" Dus ik dacht, die moet ik redden! Dolgelukkig en met 3 CD's verliet ik de Fnac en ging ik naar de Kastart om spaghettisaus :)
Ongelofelijk maar waar, maar het wordt nog beter! Vanavond is het opnieuw Hindu Nights! Feest feest Feest! Helaas wel de voorlopig laatste... Dan wordt het wachten tot oktober.
Morgen is het een nieuwe dag, maar het belooft ook de moeite te worden. Het 2de festivalletje van het jaar: Dunk!festival in Zottegem, met de eerste festivalkampeerervaring van het jaar. Ik ben eens benieuwd :)
Om dit alles compleet te maken ga ik nu nog gezellig naar een filmpje kijken!
Hopelijk was vandaag voor iedereen even leuk als voor mij (indien niet, dan zijn er nu nog 6 resterende uren om alles goed te maken: GO!)
Abonneren op:
Posts (Atom)