zes.

Zon. Sun. Die Sonne. Le Soleil. El Sol.
Het is duidelijk dat de zon eindelijk de weg naar België gevonden heeft. Maar dan vraag ik mij soms af, waarom moet dat altijd zo extreem verlopen? Net ietsje minder is ook al heel erg fantastisch. Maar goed, geen geklaag of het giet pijpestelen morgen.

Ons gras ziet er voor de moment uit alsof Isner en Mahut er tweemaal het wereldrecord op hebben getennist. Mogelijk nog erger zelfs. Verschrikkelijk, maar goed, voldoende om er gezellige BBQ's op te houden. Ik zal wel ergens anders in van dat leuk, groen gras lopen waar de grassprietjes kietelen aan mijn tenen.

Drijvend naar de sterren kijken rond middernacht moet een van de leukste dingen zijn die ik in lange tijd gedaan heb. Na al die jaren blijft het toch wel een raadsel hoe ik de kleine beer moet vinden.

Soms voel ik mij precies in evenwicht. Momenten dat je denkt: nu kan ik werkelijk heel de wereld aan, wat er ook gebeurt. Wel, dit eigenste moment is er zo een. Helaas is het drie seconden later al terug weg door de gedachte aan mijn resultaten die normaal donderdag bekend zijn. Feest. Maar ik kan dus bijna heel de wereld aan :) Leuke mensen, leuke momenten en leuke vooruitzichten kunnen wel aan de basis liggen.

Viva Españaaaaaaaaaaaaa! Goal. Goal. Goal!
Finale Brazilië - Spanje, remember. Hoewel, ik weet eigenlijk niet of dit praktisch nog mogelijk is. In elk geval, doe mij dan maar Casillas, euhm, Spanje.

Ik roep de liedjes 'alors on danse' van Stromae en 'we no speak americano' van Yolanda be cool & dcup uit tot meest hatelijke songs van de zomer. Bah.

Goed, morgen wordt de mentale en praktische voorbereidingsdag voor Werchter en daarna, vier dagen feest. FEEST. Met een verslag tot gevolg, dat ik zo beknopt mogelijk zal houden maar toch net voldoende om te ervaren hoe het was.

Hm.
Een titel, ik weet geen titel voor dit stuk.
Dan vraag ik maar iemand om een willekeurig getal.
Opgelost.