Festivalzomer, I'm ready!

Het was tijd voor de tweede festivalopwarmer voor de grote zomer aanbreekt. Dunk!festival in Zottegem, een post-rock gebeuren waar we ook zouden kamperen. Wat een idee...
Misschien nog eventjes iets over de dag ervoor. Het was de voorlopig laatste Hindu Nights van het 'seizoen'. Nu is het wachten tot oktober om weer volledig uit de bol te gaan op dergelijke feestjes. Het was lichtjes anders dan anders, nu waren er DJ-sets van The Black Box Revelation, The Van Jets en Freaky Age. Speciaal. Lang niet slecht maar geef mij toch maar een normale editie. Voor het eerst ooit had ik een moment schrik dat mijn oren het gingen begeven. Het einde van de wereld leek heel even enorm dichtbij.
Terug naar Zottegem nu!
Het programma begon eigenlijk al om 14u maar als we een beetje uitgerust wilden zijn, lieten we de eerste groepen beter schieten. Rond half 5 zijn we aangekomen en hoorden we nog net het laatste nummer van Kokomo (Duitsland) Dat klonk eigenlijk fantastisch. Als de rest van de set even goed was, hebben we eigenlijk wel iets gemist.

Voor ik verder ga misschien nog eerst iets meer over het post-rock genre. Ik ben eigenlijk alles behalve een kenner. Maar de bands die ik al live zag ( Mono, 65daysofstatic, Mogwai, Sigur Rós) waren alleszins enorm de moeite! Voor mensen die nog minder dan mij vertrouwd zijn met het genre, de muziek is voornamelijk instrumentaal (maar dus niet altijd, kijk naar Sigur Rós) en liedjes kunnen zonder probleem een kwartier duren. Het nadeel vind ik wel dat het totaal niet mooi is om naar te kijken. Alé, dat is toch mijn mening :) Om de ultieme sfeer te creëren moeten de artiesten zich volledig geven, en dat is niet altijd geweldig aantrekkelijk om te zien, maar op zich wel een intens gebeuren. :) Het voordeel is dan weer dat je heel gemakkelijk met je ogen toe kan luisteren en je zo laten meeslepen door de muziek. Ik weet nu al dat een pak van mijn meest memorabele muzikale belevenissen binnen het post-rock genre liggen. Dergelijke bands moeten het wel hebben van live performances, dat is hun absolute sterkte. Tot zover dit intermezzo.

Na Kokomo was ons eerste volledig optreden van Frank Shinobi (België). Viel dat even tegen! Ik vond het echt niet geslaagd. Er was geen enkel moment dat ik echt in de sfeer van de liedjes geraakte, op 1 liedje na misschien. De volgende graag dus! Dat was The Seven Mile Journey (Denemarken) Heel mooi, in geen tijd was ik in de ban van de magische muziek. Ze hebben welgeteld 3 liedjes gespeeld :) (in 40min). Wat ik wel grappig vond was dat de 2 vrouwen aan de ingang bij de bandjes plots zeiden 'goh amai, is dat weeral het laatste nummer?' Als ze er maar 3 spelen, zit je natuurlijk vlug aan het laatste nummer... :D Daarna kwam Pg. Lost (Zweden). Wanneer ik deze naam las, zei ik spontaan: 'Als ik van hen was, had ik mij gewoon 'Page Lost' genoemd, toch een veel leukere naam?' Tot ik de zanger even later hoorde zeggen 'Hi, we're Page lost, we're from Sweden.' Sterk van mij! Daar was ik echt enorm van onder de indruk. Tot nu toe hadden alle groepen enkel drum en gitaren, maar meer hadden ze echt niet nodig om te overtuigen. Yndi Halda (UK) had een indrukwekkende violist mee wat toch een serieuze meerwaarde was. Het is bij 1 tegenvaller gebleven want na Yndi Halda kwam de act waar ik toch behoorlijke verwachtingen van had: A Silver Mt. Zion (Canada), of eigenlijk Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (ze zijn voor de 5de keer van naam veranderd).
Hele mooie openingszinnen van de heel speciale zanger, Efrim Menuck: "Hi, we're Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra." - daarna riep iemand uit het publiek iets waarop hij antwoordde: "Don't tell us what to do! Just don't fucking tell us what to do!!" Het woord 'fucking' is een kleine 20 keer gevallen. Even later trad hij nog in discussie met iemand die hem "an arrogant fuck" had genoemd. Hij had graag geweten waarom... Voor de rest hebben ze ook nog wat nummers gespeeld. 5. En hoe! Geweldig :)
Heel aparte stem van de zanger maar ideaal passend bij de liedjes. Heel mooi geheel.

Ik zou hier nu toch graag nog een kleine soap tussen smijten. Net voor mij zat een troela die toch wel wat vervelend deed. Ze had er niets beters op gevonden om af en toe "imaginaire eieren" kapot te slaan op het hoofd van haar vriendje en haar buur langs de andere kant. Daarna zei ze: "ge voelt dat é!" Ok, grow up... Daarna hing ze wat aan haar vriendje en belemmerde ze mijn zicht volledig, vreselijk. Had ik geweten dat ze zou weglopen wanneer ze drank over haar kreeg, ik was zelf eerder op het idee gekomen. Pittig detail, haar lieftallig vriendje is haar niet achterna gegaan (a neen, zijn stoere vrienden waren erbij... Mijn McDreamy moet er niet aan denken om mij dat te lappen! :D) Veel te vlug stond ze daar terug, maar gelukkig een pak kalmer. End of story.

De afsluiter was Maybeshewill (UK). Ik had het al iets lastiger om even aandachtig te blijven als bij de rest, hoewel het er eigenlijk het hardst aan toeging van allemaal. Zeker niet slecht, maar even voor het einde besloten we toch te vertrekken.
Een ramp! Het water viel met bakken uit de lucht. Een tijdelijk droog moment heeft ons toch naar de tent kunnen brengen. Tegen half 2 waren we ongeveer geïnstalleerd.
Korte schets
- temperatuur: 6-7°
- aantal lagen kledij: 4 + slaapzak + deken + jas op slaapzak
- plaats over in de tent: geen
- tijd in minuten voor de eerste (van de 3) de tent verliet: net geen 60 (een kleine verhuis naar de auto)
- aantal uren slaap: 2 tot 3
Na een korte sms-sessie met Dimi rond 5.30u, besloten we om rond 6u de boel op te kramen en naar huis te vertrekken.

Nog even iets over de organisatie van Dunk!festival. Een droom! :)
Gratis parking, gratis camping, gratis toilet, zelfs gratis koffie!
Als je een broodje at, kreeg je een kanjer van zeker 40cm met sla/wortels en kaas en/of ham, en dat voor 3EUR! Leuk idee om originele gerechten te serveren als 'preistoemp', 'gentse waterzooi' en 'chili con carne' maar ik miste echt een frietkot :D (en de vele Duitsers, Hollanders en Franse misschien ook, hun ultieme kans om echte frieten te eten). Voor de rest, top!

Ideale voorbereiding voor de grote festivals. Veel slechter kunnen de weersomstandigheden eigenlijk niet vallen. In de zomer is het sowieso warmer en veel meer kan het niet regenen. Kortom, ik ben volledig klaar voor de dolle campingavonturen. Laat maar komen!