De tijd vliegt voorbij.
Ik kan niet mee.
Ik loop mezelf voorbij.
Gewoon doorlopen
was al hij zei.
(Geef toe, ij-zersterk begin van dit nieuw blogstuk! ;-) Dit wannabe gedicht heb ik gisteren bedacht toen kwart voor 4 al gewisseld was door kwart voor 3 na een gezellige housewarming :))
Dat brengt ons direct een beetje in een nostalgische bui waardoor ik even terugga in de tijd in een poging om een langvervlogen schooldag te beschrijven (of een globaal beeld te schetsen :))
Uit het leven gegrepen: OLVH
Iedere ochtend trok ik naar onze vaste afspraakplaats die zich, enkele meters rechts van de fietsrekken bevond. Dolenthousiast vertellend werden we telkens weer onderbroken door de vreselijke bel.
"Naar welk lokaal moeten we?"
"Geen idee."
Tot iemand plots wel het antwoord kon geven, waarna onze zoektocht (zelfs na 6 jaar) kon beginnen naar de nummer van het lokaal op de speelplaats.
Met de slagzinnen "Stilte in ALLE rijen" en de vragende "Je kan doorgaan?" maakten de studiemeesteressen zich niet bepaald populair en al vlug werd een ervan omgedoopt tot "de seut". De lessen gingen traag maar zeker voorbij.
De pothelm met haar serre, Hilda, Duckie, het waren mooie tijden. Bij het terugblikken valt wel op hoe verschillend de leerkrachten eigenlijk waren. Er was Denorme die extreem snel les gaf (wiskunde dan nog...) Maar dat kon moeilijk anders want zij deed alles snel (strijken, afwassen, met de auto rijden, alles moest vlug gaan). De scenarioschrijver van Wittekerke die ook af en toe kwam opdraven om godsdienstles (ofzo) te geven, liet ons in park Casier wat rondwandelen toen het hem inviel dat een van zijn scenario's waarschijnlijk niet zou afgeraken. Die van Duits die altijd een moment van bezinning wou (aan de hand van een liedje of een mooi gedichtje) voor de les die we hadden vlak na de middag. Weird. Ze wist nochtans dat we iedere moment Duitse les nodig hadden. Dewilde van Frans had een engelengeduld en moest talloze lessen opofferen aan klasgesprekken over de fuif van het jaar "Trip to heaven" of probleemsituaties met 'X'. Onze klas hing niet altijd even goed aan elkaar vast, maar de klasfuif was toch een groot succes en ook bij de 100dagen trokken wij (enkel wij) de aandacht van binnen-en buitenlandse pers. (Goed neen, die buitenlandse is wat overdreven).
Hoogtepunten uit het middelbaar zijn toch de Italië-reis, de 100 dagen, de vele ietwat puberale reacties, analyses en desnoods strijdliederen over vriendjes: het one-hit wonder "Wij willen Aaron weg", het toneelstuk een Poppenhuis dat eindelijk terecht is :D,enz.
Ik weet dat ik heel wat van de leuke, onvergetelijke momenten van 'De Vrienden' niet heb meegemaakt maar toch zijn de herinneringen talrijk genoeg om levenslang mee te dragen.
Wanneer we op het einde van het 6de jaar een boekje kregen met als titel "Ga je weg" wist ik dat slechts een handvol mensen gemeende boodschappen zou schrijven.
Niets is zo moeilijk als contacten onderhouden met mensen die elk een andere weg zijn uitgegaan, maar als het een tip kan zijn, iemand moet trouwen! :)
Bedankt voor een heel fijne tijd lieve vriendjes :)
[to be continued]
*Speciaal voor Lore :D *
Geen opmerkingen:
Een reactie posten