So who's to blame for the messy ending.

Er is geen zak op tv.
Joepie burendag.
Right.
Whatever. (mijn nieuw woordje trouwens, alles is 'whatever')
Ik haat stemmingswisselingen.
Maar héééé, dan tover ik nu gewoon weer even 'happy mood' tevoorschijn.
Hopelijk lukt dat iets beter dan concentratie toveren.
Eigenlijk, had ik een leuke dag. Het einde kon iets beter maar waaw wat een dag.

Mijn wekker ging af om 7.50u.
En ja daar is een reden voor.
En neen die reden is niet 'studeren'.
Ik moest een trein halen, en eigenlijk zou ik beter iedere dag doen alsof ik een trein moet halen, dan geraak ik deftig uit bed.
Nu, ik vrees wel dat ik slim genoeg ben om niet op de 'studietrein' te springen en hem bewust te missen. (Goed nieuws, de studietrein rijdt maar 1 keer per uur)

Ok als ik heel mijn dag zo uitgebreid vertel, hebben jullie een dag nodig om dit te lezen.

De trein was naar Gent en ik was zo blij dat ik nog eens buiten was en een doel had. Eerst moest ik naar school voor wat praktische zaken voor mijn stage e.d. Daarna had ik afgesproken met Ilse voor ons fameus groepswerk van Spaans: Wees creatief, maak een folder! Ik was zo slim geweest om een behoorlijk ingewikkeld concept te bedenken dat iets moeilijker realiseerbaar was via de computer, maar we zijn er toch geraakt. We hebben wel meer dan een uur in het copycenter gehangen om 5 blaadjes voor-en achterkant af te drukken, te knippen en een systeem te vinden om het aan elkaar te houden. Slimme kerels daar ook ze, amai. Nu, we hebben goed kunnen lachen en het is af, wat moet een mens nog meer hebben. (Goede punten eigenlijk of het gaat er zwaar tegen zitten ze, Meneer X die het recordaantal 'We gaan Lien eens buizen' op zijn naam heeft staan)

Daarna moest ik mij zó vlug haasten want er zat namelijk iemand te wachten op spaghettisaus (en misschien ook wel op mij, maar toch vooral op de saus :D). Om 13.15u heb ik alles uit mijn lijf gelopen om tram 21 te halen richting de Kastart.
* voel de dramatiek *
Wel ik moet zeggen, dat ging nog behoorlijk vlot. Tot ik de tram terug moest nemen... Die liet even op zich wachten en hoe kon het ook anders, de crème de la crème uit marginaaltjesland was weer goed vertegenwoordigd. Naast mij zat een koppel dat gefrustreerd begon te roepen toen de tram eventjes belemmerd werd en voor mij viel een oude man (?) constant in slaap om ook constant opnieuw wakker te schieten door het bruuske remmen. Waarom een vraagteken achter 'man', wel, hij had aan iedere vinger een ring, had armbanden aan, heel wat kettingen en een sacoche. Hij droeg ook een zonnebril waardoor het observeren iets moeilijker was. Mijn fantasie bedacht al vlug dat het misschien allemaal overblijfsels waren van zijn misschien overleden vrouw. Puur hypothetisch natuurlijk. Wie weet was het toch een vrouw.
Er leek geen einde te komen aan het traject maar 2 voor 2 kwam ik, lichtjes uitgehongerd, aan bij ons Ellen.
Mijn eetmanieren waren best wel schaamtelijk. Eerst slaagde ik erin om mijn vingers te verbranden door er saus op te gieten, daarna liep ik als zot door de kamer met mijn mond vol veel te warme spaghetti.
Op deze kleine incidenten na was het wel lekker (hoe kan het ook anders).

Het was een leuke dag, werkelijk waar. Ik heb goed gelachen, wat veel te weinig gebeurt tijdens de #@|*$^". Heel erg bedankt dus, om mijn dag te maken :)

Morgen wordt ook geweldig, weet ik nu al.
Niet alleen omdat ik cultuurgeschiedenis mag leren (voel de ironie), maar omdat ik naar het concert van Jónsi ga!
Zonder twijfel nu al een kanshebber voor indrukwekkendste optreden van 2010. Ik ben RAZEND benieuwd en hoop alleen dat ik niet moet wenen want dat zou ik echt niet zo fijn vinden.

Tot de volgende prollekes!