Het is zover. De grote Keniareis is eindelijk aangebroken. Toch had ik totaal niet het gevoel dat ik ons Belgenland voor een grote drie weken verliet. Onze vlucht vertrok dus om 19.40u en om niets aan het toeval over te laten zijn we thuis om 15u vertrokken. Veel te vroeg uiteraard, maar voor hetzelfde geld waren er drie grote ongevallen met monsterfiles tot gevolg. Om kwart na 4 stonden we dus al in de vertrekhal waar Maxim rond 17u ook zou zijn. Vanaf dan ging alles relatief snel. Heel het gezin was komen opdraven waardoor het afscheid een tikkeltje emotioneel was maar tranen bleven bijna volledig uit. :)
Onze eerste vlucht was bijna te belachelijk voor woorden: het traject Brussel – Parijs telde welgeteld 32 minuten. Daar werd het vliegtuig verder aangevuld en gingen we één uur stilstaan (die uiteindelijk 2,5u werden wegens ‘file’ in het luchtverkeer). Geen probleem eigenlijk want we mochten blijven zitten. Daarna konden we eindelijk opnieuw vertrekken voor 5585km die we in 7u zouden afleggen. Het voordeel was wel dat het ondertussen 23u was en we boven de geweldige lichtstad vlogen met zicht op de Eiffeltoren en heel indrukwekkend, vuurwerk! Op twee plaatsen zelf, een droom voor mij als vuurwerkfreak
Die droom is helaas een paar uur later omgeslagen in een kleine nachtmerrie. Ook deze keer heb ik trouwens alle maaltijden gemist op de vlieger, maar twee daarvan bewust.
Om 12u ’s nachts kreeg ik een duw van Maxim met de vraag ‘kip of vis?’ what the HELL? Slaap! :) Dat was dus de snack/brunch die op onze papieren stonden (maar het wordt nog beter).
Om 2 u ’s nachts ging het helaas even mis. Ik kwam wakker en wist dat ik ofwel ging flauwvallen (wat al zittend eigenlijk nog praktisch is) ofwel ging overgeven, ofwel een combinatie. Het werd uiteindelijk het laatste. Met de woorden ‘Maxim! Kotszakje!’ die even later vervolgd werden met ‘Maxim! Water!’ begon een hels uur. Ik had zelf wel een kotszakje liggen maar aangezien het volledig zwart was voor mijn ogen kon ik het dus onmogelijk vinden. Nu niet om in details te treden over het braaksel, maar het was gelukkig niet met eten, maar eerder een combinatie van water en iets dat ik niet heb kunnen analyseren. Een halfuur later liep het helemaal fout. Ik had de kracht gevonden om het kotszakje te nemen, maar ik was plots volledig weg van de wereld waardoor ik er niets beters op had gevonden dan mijzelf onder te kotsen. Ik hoorde nog een echo van Maxims woorden ‘neem anders een zakje!’ Te laat helaas. Daarna ben ik een reserve zakjes gaan halen bij de stewardessen maar het was gelukkig niet meer nodig. Toen ik om kwart voor vier (!) naast mij keek en Maxim een croissant (!) zag eten, wist ik dat die maaltijd onder de noemer ‘ontbijt’ viel. Great. Ondertussen kan ik zeggen dat ik er een meer dan 30uurse heb opzitten zonder een volwaardige maaltijd maar daarnet (zondagavond +/- 19u) is het mij gelukkig gelukt om iets meer dan een halve pizza te eten. Mijn maag voelt nog niet volledig top maar ik voel dat het in orde gaat komen. Wat deftig slapen zal ook al helpen.
Na de tweede vlucht kwam dus een derde vlucht, het laatste deel: Ethiopië – Mombasa. Dat vliegtuig was heel klein als we het vergeleken met het vorige :) Ik kon vanaf mijn plaats zowel de piloot als de laatste stoel zien en er waren maar 2 rijen van 2 zetels. Ook daar was er een vertraging van bijna een uur bij het opstijgen dus we kwamen wel even later aan dan verwacht. Bij het landen zagen we dat het gigantisch aan het regenen was, maar werkelijk met bakken uit de lucht. Ethiopië was ook al een tegenvaller qua weersomstandigheden aangezien het vroeg in de ochtend 12° was. Daar stond ik dan in mijn kleedje en op slepers…
Daarna moesten we nog ons visum regelen en onze bagage ophalen natuurlijk. Ik hoopte dat de taxichauffeur ondertussen nog niet was weggelopen want we waren bijna anderhalfuur later dan verwacht, maar neen hoor, daar zag ik plots een bordje met ‘Lien’. Nog vlug even rondgekeken of er niet plots drie met een bordje met ‘Lien’ stonden te zwaaien, je weet maar nooit. Dan vertrok onze tocht richting Diani Beach. We waren dus gearriveerd in Mombasa waar Maxim al vlug geconfronteerd werd met de eerste indrukken van toch wel schrijnende toestanden. De ferry bracht ons aan de overkant waar we uiteindelijk na een kleine twee uur aankwamen in Rainbow Apartments. Tot grote verrassing waren mijn tante en nonkel al terug van safari en was er dus bekend volk bij onze aankomst. Voor de rest was het redelijk verlaten aangezien de werkkrachten van Rainbow Apartments niet ter plaatse waren. Athumani, die alles buiten verzorgt, was trouwens vandaag papa geworden. Er is ook een nieuwe nachtwaker waardoor ik dus voorlopig nog geen enkele bekende Keniaan gezien heb :D
Morgen komt daar wel verandering in want dan bezoeken we de school en Kebene. Voor de mensen die mijn vorig verslag van twee jaar geleden volgden, klinken de namen Jackson en Alex waarschijnlijk bekend in de oren. Jackson hangt hier nog steeds ergens rond en zal ik morgen wel zien. Alex zou vandaag vanuit Mozambique richting Kenia vertrokken zijn…
Rond een uur of 6 zijn Maxim, mijn tante & nonkel en ik naar de winkel geweest om de grootste dingen zoals water te kopen aangezien we met de auto waren. Daarna zijn we nog iets gaan eten en kwamen we de vrijwilligers tegen die bij mijn tante werken en in het weeshuis Kebene.
Nu is het hier kwart na 10 en denk ik toch dat ik mijn bed ga opzoeken. Sorry dat ik nog naar niemand een sms heb gestuurd maar we gaan ook eens kijken voor een Keniaans nummer (waar jullie dan wel beter niet naar sturen :) als je naar mijn Belgisch nummer stuurt blijft het voor jullie gratis, als ik naar jullie met een Keniaans nummer stuur, een keer of zeven goedkoper :))
Zo, tot zover de vertelling van onze aankomst. Nu eens heel goed slapen, maag nog wat laten rusten en daarna kan het avontuur echt beginnen! Xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten