Dag 6, 7 & 8.

Dag 6: 22/07/2010

Jambo Jamboooo.

Ik ben bijna verplicht om in herhaling te vallen wanneer ik onze voormiddag bespreek.

Ontbijten, wassen en richting school vertrekken om daar wat te werken. Eerst mocht ik de punten optellen van ‘social studies’ en ‘christian nog iets nog iets’ (het was een naam uit drie delen die als afkorting CRE had, als ik mij goed herinner, religion probably :D). In elk geval moest ik gisteren, toen ik dat godsdienst examen verbeterde bij iedere vraag polsen wat het juiste antwoord was. Namen uit de bijbel waar ik van mijn leven nog niet van gehoord had. En uit hoeveel delen al die dingen bestaan? Absoluut geen idee. Maar veel kinderen daar ook niet, zo bleek snel.

Vandaag stond er als examen mondeling Kiswahili en Engels op de planning. Ze kregen een blad met twintig woorden en vijf zinnen die ze leerling per leerling bij de leerkracht moesten voorlezen. Wanneer ik klaar was met tellen mocht ik de Engelse examens overnemen :) Leuk zeg :D Maar soms een beetje frustrerend. Er zaten echt kinderen bij die na drie minuten aarzelen enkel wisten te vertellen dat ze geen idee hadden hoe ze het woord moesten uitspreken. Één jongen had werkelijk alles mis en toen ik dat vertelde aan de leerkracht zei ze ‘alé, geef hem twee punten voor de moeite om zijn blad vast te houden.’ Geniaal. :)

Vandaag kregen we ook onze eerste portie ‘porridge’ te slikken. Viel eigenlijk nog heel goed mee. Een dikke brei die wel behoorlijk zwaar op de maag ligt. Onder de middag gingen we vlug iets kleins eten in Rainbow om erna een Keniaans gsmnr te halen. Als je dus een sms krijgt van een vreemd nummer ‘0700-246 151’(of met +254 ervoor), vrees niet, it’s me :). Maar ik raad jullie dus aan om niet naar die nummer te sms’en. Ik wissel zelf dus van simkaarten, het kan zijn dat ik pas ’s avonds eens mijn Belgische nummer check maar ik doe mijn best, jongens (als algemeen begrip, meisjes ook uiteraard ;-))!

Daarna trokken we terug schoolwaarts waar er een zangstonde was voor mijn tante die vandaag vertrok. Heel leuk om te zien en vooral om te horen (op het einde volgden er liedjes als ‘everywhere we go-o *herhaal*, people want to kno-ow ,*herhaal*’ en zelfs ‘who let the dogs out? Who who who-o!’ Hilarisch :p)

De kleutertjes waren daarna bijna onhandelbaar. Hyperactief en de ene bleiter na de andere. Maar ik leer ook bij. Er was een jongen van wie de schoen open was dus ik riep maar even ‘wewe! Uwe schoen!’. Plots kwamen er tien kinderen rond mij staan die ook een open schoen hadden (waarvan er zeker drie hun schoen gewoon losgemaakt hadden :p) Serieus.

Ik heb mijn arm dan bijna uit de kom gedraaid voor springtouwende kindjes waarna ik uiteraard ook zelf even een showke moest geven ;-) (Als master in de springtouwkunde).

Verder werd het een heel rustige avond in Rainbow. Die überactieve Keniaantjes vergen energie zeg :). Maar het is vol plezier en enthousiasme.
Morgen zijn er ‘games’ op school. Ik ben eens benieuwd.

Dag 7: 23/07/2010

Het verbeterwerk zat er zo goed als volledig op. Wat nu nog overbleef was de puntenlijsten. Gezellig werkje. Ahum. Vooral aangezien we ‘kopieën’ moesten hebben van de puntenlijsten en hoe maken ze hier kopieën? Alles in het dubbel schrijven uiteraard. Ik moest dus als een papegaai volgen wat de leerkracht schreef zodat we twee exemplaren hadden. Onmogelijk in te beelden bij ons natuurlijk :) Ik zou graag de proffen eens die manier zien gebruiken (het is ooit zo geweest natuurlijk).

In de namiddag was het dolle pret. De ‘uper classes’ (van 4 tot 8) gingen naar ‘the beach’. Wij dus ook :). O ja, het is enorm moeilijk om in te schatten welke leeftijd in welke klas zit. Het is sowieso allemaal lagere school en kleuterklas, maar er zit in class 8 een jongen van 23 jaar bijvoorbeeld… Dus ja, hij heeft nog een eindje voor de boeg en dan nog heeft hij nog maar enkel het middelbaar onderwijs afgelegd…
Nu, de zee dus. Wat een avontuur. Die kinderen gigantisch enthousiast, zijn daar het water ingecrosst met kleren en al. Ik uiteindelijk ook want ja ik had geen bikini aan, en gelukkig zo bleek, want het is daar eigenlijk not done om in bikini te zwemmen. Chance dat ik dat nu dus ontdekt heb. Op zich zijn er dus wel wat vestimentaire codes, ik ben er alleen niet echt van op de hoogte :).

Na wat gespetter in het water was het tijd voor een loopwedstrijdje. Eerst liepen we een stuk langs het strand om dan per klas terug te keren. Ik heb mij aangesloten bij de oudste klas samen met de lerares en nog een andere vrijwilligster. Ik zweer jullie, ik heb alles uit mijn lijf gelopen om niet te moeten onderdoen :p Maar die Kenianen, ja, geboren lopers é :) Maar ik zat toch ergens in de kopgroep (waarna ik wel zeker een kwartier niet heb kunnen babbelen natuurlijk :p). Er was dan plots alarm: er was een meisje te diep in de zee gegaan, kon eigenlijk niet zwemmen en ze bleek niet direct boven te komen… Mensenlief. Daarom dat het dus enkel met de hoogste klassen is, maar ook van hen kan volgens mij niet de helft zwemmen.
Vanavond is het zo ver: Shakatak time! :) Ik ben eens benieuwd :D De directeur en onderdirectrice gaan naar het schijnt ook mee, dus dat wordt helemaal geweldig! :D

Dag 8: 24/07/2010

Dit wordt ongetwijfeld een van mijn kortste verslagen ooit :D Gelukkig kan ik nog even leuteren over de Shakatak soirée van gisteren.

Rond half 10 kwam een deel van de andere vrijwilligers tot bij ons en ging er een ander deel door naar Ukunda om James (directeur) en Fatima (onderdirectrice) op te halen. We gingen eerst nog iets drinken in de Tropicana, een reggae bar waar de muziek na bijna twee uur plots uitviel. De reden om een stapje verder te gaan richting Shakatak. Er was ontzettend veel volk en het percentage blanken lag aanzienlijk hoger dan twee jaar geleden. De muziek had een bijna volledige make-over achter de rug en toen plots het liedje (waarvan ik de titel niet weet maar waar de zin ‘push me, and then just touch me, so I can get my, satisfaction’, laat ‘satisfaction’ de titel zijn :)) speelde keek James bij de ‘tududu tutududu tududu’ heel bizar en vroeg wat er aan het gebeuren was. Een storing in de muziek? Neen, zo gaat het liedje gewoon. We hadden het getroffen (ahum) want het was Diani Miss Verkiezing. Rond een uur of 2 was het begonnen, acht kandidates die één voor één het beste van zichzelf mochten geven. Dat bleef dus maar duren en ik hoor Jackson tot tweemaal toe nog zeggen ‘na deze ronde kiezen ze de winnaar’. Niet dus want dat kluchtje heeft iets meer dan een uur geduurd. Verschrikkelijk. Bikini, avondkledij, andere kledij, vanalles en nog wat. Op de eerste rij zat een bende Europese, oude vetzakken echt te geilen op die Afrikaanse meisjes, heel erg vuil. Dat was dan ook nog eens de jury, zo bleek later…

Daarna kon de muziek weer starten maar we zijn er nooit weer echt ingekomen waardoor we tegen een uur of vier toch zijn teruggekeerd.

Kwestie van dan toch iets nuttigs over vandaag te zeggen, ik heb geslapen tot kwart voor 2. :D

Echt waar. Nog nooit van mijn leven heb ik zo lang geslapen maar nu dus echt, om 9u eens wakker gekomen en dan: KWART VOOR 2.

Onze dag hebben we enkel nog aangevuld met naar de winkel gaan, en naar het strand gaan om ’s avonds te eten en wat op het gemak te zitten. :)

Op weg naar het strand was het weer de ene aanspreking na de andere en bij mij pakt dat dus niet. Ik schud ze gewoon in twee tellen af maar Maxim blijft soms wel eens babbelen waardoor ik de ‘boevrouw’ ben en ‘slechte mzungu’. Heel frustrerend. Maar de prijs voor origineelste openingszin gaat voorlopig naar ‘Idrios’ (nickname: Ngu) die ons zei ‘Pas op dat er geen kokosnoten op uw hoofd vallen é, ge zit onder een kokosboom’ :D Hij heeft het toch bijna een uur volgehouden bij ons en had uiteindelijk ook wel wat tochtjes en snorkelavonturen te verkopen maar zei dat de keuze bij ons lag.

Nu weet ik dus ook wat er gebeurt als ik mijn wekker niet zet :D Maar de volgende twee dagen is het sowieso vroeg opstaan geblazen! Waarvoor valt nog te lezen! ;-)

Hmm, precies toch niet zo kort uitgevallen, het verslag…