Dag 17, 18 & 19

02/08/2010 + 03/08/2010 + 04/08/2010

Een goedenavond allen samen. Mijn slaaptekort heeft een redelijk piek bereikt maar toch lijkt het mij best om vandaag nog een verhaal bijeen te krijgen dat onze safari zo goed mogelijk kan weergeven. Ik ga direct beginnen met een bekentenis: ik was eigenlijk best wel wat ontgoocheld. Nu, dat ligt waarschijnlijk volledig aan mij, of vooral aan het feit dat het mijn tweede safari was. (een luxeprobleem, u hoort het al).

Op onze eerste dag begon het gezellig parcours van vroeg opstaan. Om kwart na 5 ging de wekker af, om een klein uur later te vertrekken (ze hadden al wat vertraging opgelopen bij de start, great). Wat wel nog heel spannend was, was dat we niet wisten met hoeveel mensen we juist gingen zijn. Kwestie van de spanning direct weg te nemen, we waren met 7 (inclusief chauffeur Hamisi) in een auto voor 8 personen. Best wel krap dus.

Bij de eerste stop zagen we een sympathiek koppel staan, Spanjaarden dachten we bij het zien van de T-shirt van Fabregas en het zuiders type. Niets bleek minder waar, we hadden te maken met Italianen, heel erg leuke mensen wel. Maar al snel bleek dat niet alles kan mee zitten. Even verder stond een giga volslanke dame met een zoon van 11 (waar ik werkelijk een BOEK kan over schrijven, wat zeg ik, een trilogie!). Mijn eerste reactie was nochtans heel goed, het waren Britten! Ik had er dus geen probleem mee om 3 dagen naar hun accent te luisteren (dacht ik eerst).

Goed, we konden vertrekken. De eerste bestemming was Tsavo West. Aangezien dat een pak verder ligt dan Tsavo East (wat ik de vorige keer gedaan had), waren we pas in de vroege namiddag in het park. Ik wist nog dat het eerste uur altijd wat saai is met termietenheuvels en in het beste geval een van de hert-achtigen (impala’s of gazelles). Dat uur bleek deze keer wel wat lang uit te vallen maar daar was ie dan: de eerste olifant. Ik weet nog perfect mijn eerste reactie en ik ben blij dat ik voor een keer eerst nagedacht heb voor ik sprak: “jah, dat is niet eens een echte olifant”. Echt, ik besefte precies nog niet zo goed dat we op safari waren, maar mijn hoofd was er van overtuigd dat het een houten exemplaar was. Goed, genant feitelijk. Al vlug zagen we een heleboel olifanten en kwamen er ook zebra’s en giraffen aan te pas. Echt wel mooi om te zien in hun eigen leefwereld.

Ik moet wel zeggen, de natuur en de landschappen waren in Tsavo West overtuigend mooier en indrukwekkender dan in Tsavo East.

Tijd voor lunch dan, in de plaats waar we ’s avonds sliepen: Ngulia Camp. Prachtig, prachtig (foto’s volgen). Het uitzicht dat je daar had vanuit je kamer en vanaf het restaurant was echt nooitgezien.

Maar dan, ik sprak al over die Britten, even kort vermelden dat die kleine etter van 11 jaar ’s middags niets had gegeten (er was niets dat hij lekker vond). Overleven op chips was zijn plan.

Op de warmste uren van de dag wordt er niet gereden dus we vertrokken pas terug rond 15.30u, naar de plaats waar een van de moeilijkste dieren van the big 5 zitten: de neushoorns!

Ontgoocheling nummer 1… Van 16u tot 18u hebben we ons suf gezocht naar 1 van de 25 neushoorns die te vinden waren (en dat met heel wat busjes) maar helaas, niemand had prijs. Verdorie! Volledige big 5 zat er dus al niet meer in want daar was de enigste plaats dat ze te spotten vielen. Een zelfde scenario als de vorige safari zat er al aan te komen (4/5).

Ik ben trouwens wel vergeten vermelden wat ons eerste indrukwekkende dier was, nog vóór die olifant hebben we zomaar eventjes een luipaard gezien :). Geen idee hoe ik dat kon vergeten zeggen :D. Direct 2/5 dus.

Aangezien het om 19u donker is, is 18.30u wel de limiet om het park te verlaten. Dag 1 zat er dus al op. (of toch niet helemaal?)

Bij het avondeten is mijn mond toch heel even opengevallen van verbazing. Plots zat de kleine Britse James huilend aan tafel. (en nog zeggen dat ik er toch 5seconden compassie mee gehad heb). Nu, wat was de reden: het eten stond hem niet aan. Toen zijn moeder vroeg wat ie wel wou, antwoordde hij schaamteloos: ‘KFC’. :O Ik kon mij even niet houden van het lachen. Ik weet niet of het die jongen al was opgevallen, maar veel fastfoodketens ben ik hier in Kenia nog niet tegengekomen, laat staan in de brousse. Trouwens, het eten was gebakken aardappelen (wat heel erg lijkt op frieten waar hij ook maar bleef over janken, zonder Belg te zijn dan nog), rijst, groentjes en koevlees. Ik had in dagen zo lekker niet gegeten :))

Ik ben dan maar begonnen over de kinderen die op school 5 dagen in de week rijst met bonen kregen en in het weekend niet eens zeker zijn van eten. Tot overmaat van ramp is die onverantwoordelijke moeder een omelet gaan vragen waar James niet eens is aangekomen!! Oh ik was echt kwaad, plaatsvervangende schaamte alom. Ik heb mij dan in hun plaats geëxcuseerd bij de serveerster. Niet te geloven. En dit is nog maar één verhaal, ik heb er echt duizend.

Maar het ging over dieren en natuur en zo, zeker.
Na het eten, en een Kenyan cane, een likeur van Kenia die ik zonder beslissingsrecht moest uitkappen, gingen Maxim en ik met de Italianen richting onze slaapplaats. Er was een Masai krijger die ons vergezelde en nadat Elia (de Italiaan) verkondigde dat hij wel eens naar de olifanten wou waar we zicht op hadden, gingen we met vijf de stikdonkere nacht tegemoet. Plots hielden we halt en zagen we echt op geen 20m van ons een luipaard! Heel even stond ik toch wel aan de grond genageld want deze keer zaten we niet in een auto. Na een beetje aandringen van Simona, zijn we dan toch na even voor alle veiligheid teruggekeerd. Daar was ik niet echt rouwig om :).

Iedereen kon maar aan 1 ding denken: slapen slapen slapen. Maar we hadden geluk, we moesten maar om 6.30u aan de ontbijttafel verschijnen. Om 7u begon onze 2de dag met nog even toeren in Tsavo West alvorens een tocht van 4 à 5 uur te ondernemen naar Amboseli.

Wat wel heel leuk was, was dat we in Tsavo West op een bepaald punt konden uitstappen om (op eigen verantwoordelijkheid :)) een toertje te doen langs een waterplas (met water afkomstig van de Kilimanjaro) waar krokodillen en nijlpaarden zaten. We hebben van elk 1 stuk gezien :D. Beter dan geen, denken we dan! We konden ook in een ‘fish tank’ waar we speciale blauwe vissen zagen zwemmen met nog heel wat andere schooltjes. Apen waren ook terug goed vertegenwoordigd en blijven toch een van de meest hilarische diersoorten.

Een tweede speciaal iets waar we wonder boven wonder mochten uitstappen was bij lavastenen. Er was een gigantisch groot stuk grond dat vol stenen lag afkomstig van de vulkaan. Heel indrukwekkend.

Op naar Amboseli. In tegenstelling met Tsavo West (en East) moet je bij Amboseli niet zoeken achter de dieren, het is eerder een grote open vlakte. Wat best zijn nadelen heeft, als je niet direct dieren ziet kan je wel een eind moeten rijden om daar verandering in te brengen… Ook dag twee bleef ik wat op mijn honger zitten en zagen we vooral zebra’s, giraffen, olifanten, struisvogels, hyena’s, gazelles, impala’s, kraanvogels, gnoes en heel veel soorten vogels; groot en klein :). Dat is best wel deftig maar ik was aan het wachten op de kanjers uiteraard: leeuwen, buffels, cheeta’s. Buffels hadden we enkel van ver gezien wat ons voorlopig op 4/5 bracht. Minder dan een halfuur voor het einde van de dag zagen we plots beweging in het gras. Het zouden vier leeuwen geweest zijn maar ik zag enkel ‘iets’ bewegen dus helaas kwamen mijn reflexen een beetje achter. 'Morgen meer geluk', hoorden we wat later.

Zo werd het weer vlug avond. De Britten beslisten om het avondmaal over te slaan wegens ‘geen honger’. Juist ja. Na het eten gingen we nog even bij een kampvuur zitten waar even later wat Masai-krijgers een paar vreemde toevallen kregen :) (Hun gezang en gedans is toch iets speciaals.)

Opnieuw hunkerden we naar slaap, al was het maar omdat we de volgende dag om 6u aan het ontbijt moesten zitten.

Het geluk zat niet volledig mee want door zware bewolking was het onmogelijk om een stukje van de Kilimanjaro te zien. Heel spijtig, maar niets aan te doen.

Om half 7 vertrokken we voor ons laatste tochtje dat slechts anderhalfuur zou duren. Om 8u moesten we al terug vertrekken richting Diani Beach. Er stond ons namelijk een tocht van 500 km (in 9u) te wachten. Bah. In dat anderhalfuur hebben we wel drie leeuwen kunnen spotten van heel erg dicht. Dus dat maakte dan weer veel goed.

Verder zijn we ook de tweede dag nog door een Masai dorp gereden (een stuk dat te lang duurde naar mijn goesting, ik heb het niet zo voor die mensen, te opdringerig en te agressief. Als je foto’s maakt smijten ze met Stenen naar je auto… Wilde beesten, zijn het.)

Zoals Hamisi zelf zei, er bestaat geen ideaal moment voor een safari, je moet gewoon enorm veel geluk hebben. Dan zijn er ook nog factoren zoals de weersomstandigheden natuurlijk, maar er is een flinke portie geluk mee gemoeid. Uiteraard zal je in Masai Mara minder geluk nodig hebben om veel dieren te zien, maar dat kostenplaatje mag je dan ook maal drie doen.

Uiteindelijk was het wel een heel fijne driedaagse. Dat Italiaans koppel was echt enorm leuk en we hebben samen heel veel gelachen (al dan niet met de Britten). Qua natuur was het ook subliem en die dieren ja, het blijft indrukwekkend om ze in hun natuurlijke omgeving te zien.

Ergens was dat ook een troost om te zien dat er geen manipulatie in het spel is. In de zoo ben je zeker dat je alle dieren gaat zien, ze zitten vast, in de wilde natuur is het één grote gok.

Toch denk ik dat ik de volgende keer pas voor Amboseli en de beide Tsavo’s doe (als ik ooit nog eens een safari plan :)). Het blijft uiteraard wel een fantastische ervaring.

National Geographic in het echt.