Dag 15 en 16

Dag 15: 31/07/2010

Over deze dag kan ik, geloof het of niet, eigenlijk heel kort zijn: laaaazy Saturday!
Over gisterenavond kan ik zelfs nog korter zijn :) : niets. Onze plannen zijn een beetje in het water gevallen (maar dan niet letterlijk zoals daar in België wel het geval is naar het schijnt). De twee andere vrijwilligers hebben op het laatste nippertje afgezegd waardoor wij ook maar thuis gebleven zijn. Twee afleveringen van seizoen 4 van Grey’s Anatomy op mijn laptop, hebben redding gebracht. ;-)

In de voormiddag zijn we dan toch nog naar de vrijwilligerswoning geweest om afscheid te nemen van Wouter. Nu volgt alles heel snel, overmorgen gaat ook Phaedra weg, en dan waren ze nog met twee … :).

Al dat afscheid, niet goed voor mijn emotionele cyclus (die hier sowieso al overuren klopt).

Verder hebben we echt heel lamlendig en in ‘leegaard-style’ gegeten en wat aan het zwembad in de zon gelegen :). Ja dat moet echt het meest indrukwekkende van onze dag geweest zijn. Moet ook eens kunnen natuurlijk.

Daarna heb ik mijn voorlopig grootste fout van de reis gemaakt. Toen ik alleen naar het fruitkraam op de hoek ging, vroeg de jongen die bestelde waar mijn ‘boyfriend’ was. Met mijn grote mond zei ik dat ik geen weet had van een boyfriend maar enkel van een ‘friend’ die ook mee was.

“Really? So I can try to be your boyfriend?”
Ik: “No you can’t”
“We can go to the beach tomorrow, so that we can talk, to get to know each other, because really, I like you!”
Ik: “No you don’t” “And don’t forget to give me back the change.”
“By the way, our names are rhyming: Lien – Lenny”
Ik: “No they don’t, they just start with the same letter… See you later!”

Gelukkig dat we overmorgen op safari vertrekken voor drie dagen :D
En morgen ga ik effectief naar het strand, maar met 29 weeskinderen :D

Dag 16: 01/08/2010

Ik heb heel hard zitten nadenken, maar ik ben toch bijna helemaal zeker dat het klopt als ik zeg dat dit de allereerste keer is dat ik de verjaardag van mijn mama mis!
Dus lieve mama, gelukkige verjaardag! :) (En beste Sophie, ook gelukkige verjaardag uiteraard ;-))

Zondag kerkdag! Maar deze keer niet voor ons. We hadden beslist dat die ene keer goed genoeg was om een indruk te krijgen. Tijd zat dus. Onze eerste deadline was pas rond 13u. Dan zouden we naar Kebene vertrekken om opnieuw naar de oceaan te gaan. Wanneer we aankwamen bleek dat ze eigenlijk nog moesten eten. De mis was wat lang uitgevallen (gniffel) waardoor het volledige programma wat vertraging had opgelopen. Nu moest het toeval toch wel doen dat het een klein beetje was beginnen regenen toen we vertrokken naar het weeshuis. Maar ik was vastberaden om naar de oceaan te gaan. Ruim anderhalfuur later zijn we er eindelijk in geslaagd om te vertrekken. Het verliep wel niet volledig volgens plan want al snel bleek dat Maxim en ik alleen op draai moesten met 18 kinderen… Ok dan maar :). Toch een beetje onderschat moet ik zeggen :D Een best wel grote bende kinderen tussen 5 en 16 jaar onder controle houden op een strand leek iets moeilijker dan verwacht. Zeker toen ik na eventjes al 3 meisjes mocht gaan terughalen die ik op wandel had laten gaan. Al snel spotte ik wat verlossing en zag ik Alex met Nick en Yvette (de twee reeds geïntroduceerde Nederlanders) zitten. Ze zijn nog even meegekomen tot bij de kindjes en zo werd alles toch iets overzichtelijker :). Het was al heel vlug ‘hometime’ en ik realiseerde mij dat ik niet verder dan met mijn voeten in het water was geraakt. Zonde.

Terug aangekomen in Kebene maakten we even kennis met Uncle Paul (ja iedere vrijwilliger krijgt ‘auntie’ of ‘uncle’ voor zijn naam :) Het strand weergalmde dus van Auntie Lien en Uncle Maxim vandaag)

Uncle Paul is een Spanjaard, afkomstig van Bilbao en de verlossing was groot toen hij even in het Spaans kon babbelen, zo veel was duidelijk :D Spanjaarden en Engels is niet de meest geslaagde combinatie, Swahili is ook niet bepaald evident dus we geraakten eigenlijk moeilijk weg… Toch zijn we kunnen vertrekken met de belofte dat we zeker nog eens terugkwamen.

Terug in Rainbow was het douchen geblazen en nu ben ik flink aan het typen wat deze dag ons gebracht heeft. Straks gaan we pizza eten in Leonardo’s. De allerlaatste megasuperwijze vrijwilligster verlaat het land (oja voor alle duidelijkheid, er schieten dus geen vrijwilligers meer over, er waren enkel leuke ;-)). Heel lang zullen we het waarschijnlijk niet rekken aangezien haar vliegtuig morgen redelijk vroeg vertrekt, en wij om 6u moeten klaarstaan om op 3daagse safari te vertrekken.
Tsavo West en Amboseli, here we come!
En we gaan voor de volledige big 5 é! :)
Tot woensdag ergens!

Ook dit nog

/Ik ben een nagelschaar vergeten. Ik besef dat dit lang niet het einde van de wereld is maar lieve help mijn nagels zijn zo lang! En ik ben dat zo niet gewoon! :D Ze afbijten vind ik wel nog iets te extreem, ik zie wel over een week./

/Waar ik keer op keer nog hard mee moeten lachen is dat, wanneer je struikelt of wanneer je iets laat vallen, iedereen rondom jou spontaan 'sorry' zegt. Maar dit is gewoon puur eigen lompheid waar een ander niets kan aan doen. Ik heb dit ook al vaak proberen uitleggen van, "No, you don't have to be sorry, it's my fault". Vreemde dingen toch hoor. /

/Veel bijzaken vandaag! ;-) Ik heb even geleden ontdekt dat mijn blogstukken niet bepaald chronologisch gepost worden. Ik had beter gepost zodat je gewoon van boven naar onder kon lezen. Maar ik veronderstel dat iedereen het systeem van data wel doorheeft ;-) En dan nog, zo belangrijk is het nu ook niet dat je weet wat op welke dag gebeurde... Maar toch even melden ;-) /