Dag 22 & 23

Dag 22: 07/08/2010

Ook vandaag begon het weer veelbelovend. Helaas heeft hetzelfde scenario van gisteren zich herhaald: redelijk in de voormiddag, gieten tussen 12 en 15u om daarna weer redelijk weer te hebben. Het doel van de voormiddag was souvenirs kopen. Gewapend met een flinke portie volharding en afbiedingstalent trokken we naar de vele kraampjes waar het werkelijk vechten was om ons daar binnen te krijgen. Iedereen wou verkopen natuurlijk. Uiteindelijk zijn we er ongeveer in geslaagd om alles te kopen wat we wilden voor een ja, goede prijs? Geen idee.

Ondertussen begint Rainbow ook goed bewoond te geraken. Heel even waren we terug alleen maar nu zijn er twee nieuwe koppels (?) in appartementjes, dus het is weer wat drukker.

Na het eten (en na de regenbuien) trokken we nog even naar het dorp Maweni om een kijkje te nemen in de school. Ze zijn bezig met werken, deftige vloer leggen in de lokalen en in de gangen, dus we wilden eens zien hoe het vooruitging. Amai, ik was echt onder de indruk. Heel mooi gedaan en vooral heel vlug.

Een van de vrijwilligsters, Phaedra, had zich ontfermd over een theeplantage. Het gaat om een speciale soort die malaria kan genezen, dus enorm praktisch uiteraard. De avond voor ze vertrok, ontdekte ze echter dat iemand het hek rond de theeplantage had kapotgemaakt. Daardoor konden de dieren er eigenlijk bij en alles opeten. Gelukkig is alles nu in orde, we zijn ook even gaan kijken om te controleren, maar het hek is hersteld en de theeplantjes doen hun best om te groeien.

Daarna gingen we nog eens naar Kebene. Wat ik gisteren vergat te vertellen over Kebene: er zijn dus een paar nieuwe kindjes en zoals alle jongens die daar zitten, moesten die besneden worden. Dat was naar het schijnt dinsdag gebeurd. Ik kan jullie zeggen, ik heb nog niet veel jongens zo zien afzien om te lopen als hen. Amai, ik had er echt compassie mee. Het zou twee weken duren vooraleer ze er niet meer van afzien, wat een hel.

Nu, tot zover :). De kindjes waren allemaal echt heel luidruchtig en overdreven geweldig en enthousiast vandaag. Fieuw, vermoeiend :D Ze hebben het zelfs zo ver gekregen om mijn sleper kapot te krijgen (en dat voor de laatste twee dagen). Maar ik ga ze toch missen hoor. Ik denk niet dat het mij zou lukken om daar drie weken te werken, ik zou mij veel te hard gaan hechten.

Ik heb totaal geen zin om nu al woorden als ‘afscheid’ en ‘laatste’ te gebruiken dus die stel ik echt nog wat uit.
Verder zijn de avondplannen wel grondig in de war gegooid door een cultureel misverstand, of zo… Maar goed, gelukkig heeft de fruitmarchand op de hoek ook eieren.

Een kleintje met mayonaise en een frikandel of een grote lat chocolade zouden mij op sommige momenten wel kunnen bekoren. Dus ik weet wel al wat het eerste gaat zijn dat ik ga doen als ik terug ben (ook al is dat rond half 9 ’s morgens): een frietkot op zoeken! :)

Morgen is mijn laatste (lap) schrijfseltje. Vanaf maandag is het al de terugreis en kan ik jullie niet meer op de hoogte houden hoe alles verloopt, ma bon, dat merken jullie dinsdag wel.

Dag 23: 08/08/2010

Heel wijselijk ga ik mijn stuk van vandaag uitstellen.
Als ik wil dat het op iets trekt en leesbaar is, wacht ik dus best even, tot thuis in dit geval.

Dan rest mij enkel nog te zeggen: tot binnenkort.
En ik weet dat dit enthousiaster kan, maar het zou hypocriet zijn.