When dreams become real life

Om in schoonheid af te sluiten toch nog even een algemeen slotwoordje. Eerst en vooral, iedereen die de moeite heeft gedaan om deze blog te volgen: enorm bedankt :). Ik hoop en wens het jullie eigenlijk allemaal dat je ooit met jullie eigen ogen kan zien en meemaken wat ik heb proberen beschrijven. Er bestaan gewoonweg niet genoeg woorden die alles daar kunnen omschrijven, en zoals we daar ook vaak merkten, je moet Kenia zien, ruiken (!) en beleven.

Het was de tweede keer dat ik mij gewaagd heb aan een verslag en dat vond ik persoonlijk moeilijker dan de eerste keer. Het mag dan wel in totaal ander gezelschap geweest zijn, veel dingen zijn gewoon anders bij een eerste ervaring. Hopelijk is dit niet al te duidelijk doorgekomen in de blog en viel het al bij al nog mee :)

Ik heb mij al zitten afvragen hoe het komt dat ik deze keer niet dagen aan een stuk loop te wenen. Even dacht ik dat ik gevoelloos was geworden :) maar dat is het niet. Nu weet ik gewoon 100% zeker dat ik terug ga en dat binnen het jaar. Ik weet zelfs dat ik nu, als het nodig zou zijn, alleen zou vertrekken dus op zich kan er mij niet echt veel tegenhouden.

Ik wil graag nog heel veel van de wereld zien, maar toch zijn mijn plannen voor volgend jaar nu al sterk gewijzigd en ga ik blijven vasthouden aan Kenia. Wat er daarna gebeurt, zien we dan wel maar ik heb het gevoel dat het komend jaar, als student, mijn laatste kans is om nog voor langere tijd weg te gaan.

Dat het hier in België ondertussen weer sterk aanpassen is, was te verwachten. Dat op alle vlakken eigenlijk maar ik heb het meest last met het eten. Een grote drie weken hebben we geen aardappelen en nauwelijks vlees gezien wat nu niet altijd even smakelijk overkomt. Ik heb ook moeite met het grote aanbod van alles, er is hier weer zo veel keuze in alles. Ik kan gemakkelijk een kwartier denken wat ik nu eigenlijk juist op mijn boterham ga leggen terwijl ik daar niet eens moeite wil voor doen om energie in te steken.

Ik ben nog niet zo veel buitengekomen dus de confrontatie met de Belgen valt voorlopig nog mee :). Toch denk ik nog in “jambo’s” en heb ik zin om “mambo!” te roepen waarop helaas niet veel reactie zou komen.

Het grote voordeel is wel dat Kenia een klein beetje naar België gebracht is door de andere vrijwilliger. Super leuk dat de groep mensen die kunnen spreken over deze fantastische ervaring enkel maar groter wordt. Het was ook heel leuk om al die geweldige mensen te leren kennen daar in het verre Kenia: Kenianen, Belgen, Nederlanders, Italianen, Spanjaard, geweldig.

Goed, nu is het enkel nog het aanpassingsproces dat tot een goed einde moet worden gebracht. Gelukkig weet ik dat ik op heel wat mensen kan rekenen die mij hier vlug weer zullen doen thuis voelen :) Laat dat dan ook de enigste reden zijn waarom ik blij ben om terug te zijn: vrienden en familie. Voor de rest had ik totaal niet het gevoel dat ik ook maar iets had gemist hier. En eerlijk gezegd ben ik er nog altijd van overtuigd dat ons verblijf best dubbel zolang had mogen duren, zonder problemen :)

Dat dit vervolgd wordt, is ondertussen wel duidelijk denk ik :) Hoe snel dat gebeurt, lezen en horen jullie nog wel :)

Dan is het nu weer tijd voor alledaagse stukjes op deze blog. Bizar :)

Ook dit nog ;-)
Normaal gezien ga ik samen met nog een andere vrijwilligster, Elke, een cursus Swahili kopen om de volgende keer toch iets te verstaan wat die daar allemaal brabbelen.

Voor het geval dat je een van de volgende uitdrukkingen of woorden hoort die ik laat vallen, hier nog eens de betekenis:

Wewe = letterlijk gewoon 'jij', maar vaak gebruikt in de 'hé, jij daar!' situatie
Jambo = hallo
Habari? = hoe gaat het
mzuri = goed
=> voor de hippere: Mambo? waarop dan het antwoord 'Poa!' volgt. Vond ik echt zaaalig om in de straten te horen! Continu 'mambo?' , 'Poa, poa!' :)
Lala salama = slaapwel