Kwestie van ons vandaag wel eens aan de planning te houden. Rond 10u vertrekken (en dus de tent opgekraamd hebben) was het doel. Met succes! Een ontbijt in het zonnetje, de boel opruimen, betalen en hop, richting Luxemburg. We hadden een camping die op geen 10min van de festivalwei lag. Tegen 11u waren we daar al bijna geïnstalleerd. Er waren nog festivalgangers met dat idee, zoals een kalende Hollander (hoe kan het ook anders) met een Rock Werchter t-shirt die ons zelfs op het festival bleek te achtervolgen met zijn leuke bende mede Hollanders. Met de auto reden we naar de gratis Park and Ride waar er bussen naar het boeregat trokken. Wat niet de bedoeling bleek te zijn, was dat je gratis op die bus zat… Maar wij hadden dus werkelijk niemand bandjes zien uitdelen. Twee keer geluk gehad dus. Na nog een eindje wandelen kwamen we op de mini Werchter aan. Twee podia en een grote witte tent ertussen waar je kon zitten. Wij waren er eigenlijk al vroeg bij, rond 13u ofzo, terwijl de eerste goeie groep voor ons pas om 19.30u kwam. Daarvoor was het overleven bij groepen als Volbeat, Jimmy Eat World, Duitse hiphoppers, nog eens Duitse hiphoppers, Gaslight Anthem.
Om 19.30u kon het feest losbarsten met enthousiaste Wombats. Onverwacht veel nummers van de eerste plaat, erg leuke van de nieuwe. 2 liedjes voor het einde moesten we wel noodgedwongen naar het andere podium voor een goede plaats voor Arcade Fire. Schitterend als altijd. Geweldig talentvolle muzikanten die echt alles kunnen en best geslaagde bindteksten hebben. Door een eetpauze hebben we enkel een deel gezien van Elbow, maar wel een goed deel. Jammer genoeg weinig volk en interactie. (leuk trouwens dat de zanger plots iets zei als “I bet Belgium can do better” hihi. Uiteraard!) mijn grootste verwachtingen lagen toch bij de leukerds van Arctic Monkeys. Die werden grotendeels ingevuld. Goeie songkeuzes (4 CD’s al, het gaat vlug!) Helemaal niet saai zoals sommige al eens durven beweren, er waren zelfs bindteksten (“Luxemburg, ça va?”) Fijn optreden! Er is wel maar 1 groep die erin slaagde om het festival plat te spelen en dat waren niet ontoevallig Belgen: Goose! WOW wat een knallend optreden. En wat een geweldige setlist! Maar wat extreem weinig volk! De nog overgebleven opkomst kon je vergelijken met een goed geslaagde editie van de kasteelconcerten in Waregem (you get the picture) Alle punkers en emo’s waren waarschijnlijk al een paar uur terug in een donker hoekje gekropen. De eindanalyse van het festival: niet slecht, heel veel ruimte :) Wel te weinig waterkraantjes voor de gigantische temperaturen. Drinken en eten was echt wel duur: 3,75EUR voor frisdrank/bier en een gemiddeld gerecht (de frietbakjes waren trouwens maar half zo vol als bij ons) Veel Deutsche Leute en van dat soort dingen en de onvermijdelijke Hollanders natuurlijk. Sfeer was ook niet overdreven maar qua aantal mensen niet echt te vergelijken met een Rock Werchter of Pukkelpop. Wel voor herhaling vatbaar! Tegen 2u waren we terug op de camping voor een kort nachtje (dat achteraf gebleken eigenlijk nog korter moest zijn…)
Mijn planning was tot nu toe al heel strak verlopen. De routes ook. Tot nu toe nog nooit verdwaald en alles op tijd gevonden. Normaal ging ook vandaag zo’n dag worden. De planning in mijn hoofd: vliegtuig om 15u, in de luchthaven zijn om 13u, 2u rijden, rond half 11 vertrekken. Ging allemaal perfect. Douchen, ontbijten, alles netjes in de koffer proppen en off we went naar Charleroi Airport. Prima. Onderweg nog eens tanken en rustig verder bollen met de CD’s van Oasis en Ben Westbeech. Om 10 voor 12 stond mijn hart wel even stil. Ik keek naar de papieren en zag: gate closes 12.35u, dept time: 13.05u. WHAAAT. We moesten nog 55min rijden, parkeren, inchecken, kortom, ik moest mij tegenhouden om niet te hyperventileren en flauw te vallen :p. We hadden nog 45min. Op zich niet haalbaar dus. Aan een gemiddelde snelheid van 140 (of eerder een bijna constante van 160) raasden we over de autostrade om te redden wat te redden viel. Ik had het al opgegeven, Corneel hield vol. 12.35u stonden we op de parking, snelden we naar de vertrekhal waar ik de 1ste in fluovestje met “Valencia!” aanviel. “Gesloten” zei ze. “Maar we hebben enkel handbagage mee!” probeerde ik de zaak nog te redden. Na een telefoontje mochten we het nog proberen. Nog nooit heeft de security control zolang geduurd, maar 10min voor het opstijgen zaten we op het vliegtuig (niet eens als laatste :p). Help mijn hart! En bedankt Corneel voor je engelengeduld en volharding :)
Valencia, here we come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten