Vrijdag beloofde een druk dagje te worden. In de voormiddag was de juf van class 1 (Mme Bernice) afwezig en werden wij (= Phaedra, Riet en ik) gevraagd om de lessen over te nemen. Kiswahili vervingen we al vlug door een creatief moment :) Dan bleef er nog wiskunde, Engels, sport en een ander creatief moment over. Was best wel spannend! Ik mocht het woord voeren dus met de gezegende woorden “Good morning class” – “Good morning teacher!” – “How are you today?” – “I’m fine and how are you teachers?” – “We’re fine too, thank you, you can sit down” kon ik de les laten beginnen. We bedachten om ze eerst een creatief naambordje te laten maken zodat we nog even rustig konden bezinnen over het vervolg van de lessen :p. Jammer genoeg moest Phaedra om 10u naar de dokter en bleven Riet en ik alleen over. (het weer valt hier wat tegen trouwens, niet koud, zeker niet, maar enOrm veel wind, echt, België is er niets tegen! We waaien bijna weg. Vandaar dat zowel Phaedra als Riet al met een keel ontsteking gezeten hebben.)
Wat in Kenia zeer opvallend is, is het enthousiasme voor de leerlingen. Nog nooit heb ik een bende zo enthousiast weten zijn om naar het bord te komen om een oefening te maken of iets voor te lezen. Dat was vandaag dus niet anders voor de herhalingsoefeningen van wiskunde (optellen en aftrekken) en een hoofdstuk Engels. Best vermoeiend wel soms als een volle klas “teacher teacher, me me!!” zit te roepen… Kies er dan maar 1 uit :) Maar leuker dan het omgekeerde geval natuurlijk. Voor ons creatief moment beslisten we iets uit papier te vouwen. Het is moeilijk uit te leggen maar iedereen kent het zeker en heeft het ook nog gedaan. Een soort spelletje waar je 4 vingers in het papiertje moet steken en dan naargelang het nummer dat gezegd wordt moet openvouwen. Dan zie je bijvoorbeeld gekleurde bollen en zit er daaronder een vraag of iets dergelijks. Dat dus. Dat was een beetje een soep :) Het ging redelijk goed maar we kwamen net wat tijd tekort waardoor we beslisten om de volledige hoop mee naar huis te nemen :p Aan de hectische maar leuke voormiddag kwam rond half 1 een eind. In de namiddag was er om 14u een meeting met de directeur, mijn tante en alle vrijwilligers. Op zich wel interessant om te horen waar iedereen dan mee bezig was en wat iedereen van plan was en ook om de regeling van de komende weken te horen. Iets erna was het tijd voor the beach! Class 4 tot 8 gaat iedere vrijdag naar het strand voor spelletjes en voetbal en allerhande, best wel leuk. Het probleem is dat er traditiegewijs wel niet in bikini gezwommen wordt. Sowieso niet door de kinderen aangezien die dat uiteraard niet hebben, maar dan wordt wel hetzelfde verwacht van de vrijwilligers… Het zout en het zand hier is echt zeer hardnekkig om uit je kleren te krijgen, maar goed, ik heb mij toch opgeofferd om in het water te gaan met de zwemliefhebbers (waarvan er eigenlijk hoogstens 2 kunnen zwemmen… niet erg praktisch dus).
’s Avonds hadden we afgesproken met mijn tante en de bende van 10 om in Ushago iets te gaan eten. Wat een idee, met 15 man ergens gaan eten in Kenia… Het heeft enorm lang geduurd (uiteraard) en de rekening klopte langs geen kanten. Maar goed. Daarna gingen we iets drinken in Tropicana waar er de vrijdagavond een reggae-avond is. Niet volledig mijn ding eigenlijk… Goed voor een kwartiertje maar als ze dan nog eens de nummers waar enthousiast op gereageerd wordt 2 tot 3x na elkaar afspelen, heb ik het wel helemaal gehad. Tegen 1u zijn we daar dan toch weggeraakt en gingen mijn tante, Wouter, Phaedra en ik nog eens naar de plaatselijke discotheek: Shakatak :-) Niets veranderd tegenover vorig jaar (en ik weet niet of dat iets positiefs is). Keniaanse meisjes die oude Europese venten verleiden of naïeve jonge jongens, moeders minst mooiste die dolblij zijn met de aandacht van jongens en zo een grote zelvertrouwen boost krijgen en dan wij, die daar gewoon even willen dansen zonder dat er iemand rond ons draait. Alhoewel, ik vergeet een categorie, die van de Kenianen onderling die best wel zwoel met elkaar kunnen dansen :) Maar toch, er is 1 iets wat ik hier echt maar nergens kan vinden en dat is Liefde. Pijnlijke vaststelling maar liefde tussen twee mensen is ver te zoeken. En dan heb ik het niet over vriendschappelijk of hulpvaardig zijn, maar echt Liefde met de grote L. Misschien vind ik nog een tegenvoorbeeld.
Over het weekend kan ik kort zijn (ja echt!). Totaal niet veel uitgestoken. Luilekker geslapen, gegeten, af en toe eens gewandeld, inkopen gedaan, wat gelezen, mijn kleren gewassen, meer had het echt niet te bieden. Maar dat vond ik niet zo erg, het blijft vakantie en er staat alweer een nieuwe schoolweek voor de deur. Op maandag en vrijdag moeten we er om half 8 zijn dus dat is de wekker nog iets vroeger zetten, hoera!
Maandag is een dag om te wissen. Een hele emotionele dag waarbij ik mij fysiek en mentaal in een dieptepunt bevond. Had wel helemaal niets met het vrijwilligerswerk te maken, op dat vlak was het een heel productieve dag. De eerste bijlesjes Engels gingen van start. Ik heb 3 leerlingen uit class 2 en 3 uit class 3. Niet evident aangezien er bij die 3 telkens 1 slimmere tussen zit, 1 gemiddelde en 1 iemand die ver achter komt (en dus niet kan lezen bijvoorbeeld). Wordt dus nog wat zoeken naar een goede strategie. In de namiddag was het dan tijd voor de grote enquêtes. Ik nam class 6 voor mijn rekening, Wouter class 7 en Phaedra class 8. Ik had het getroffen… Respectievelijk 35, eind de 20 en 18 leerlingen. Het was dus een hele opdracht om mijn groep onder controle te houden :) Zeker gezien de onderwerpen… De ene vraag na de andere volgde en ik bleef maar hollen van de ene naar de andere kant. Of het opzet geslaagd is, is nog de vraag. Soms was het meer een groepswerk dan iets anders, maar we zullen zien, enkele hebben het toch serieus genomen. Een uitgebreide analyse van de goede 80 enquêtes volgt zodra die af is ;-)
De volgende dag kwam ik voor het eerst in aanraking met de Keniaanse dokters en het ziekenhuis. Het is zo dat ik in Azië en in Afrika (of toch zeker in Thailand en Kenia :p) redelijk allergisch kan reageren op muggenbeten. Nu was er iets op mijn kuit dat er wel behoorlijk groot begon uit te zien. Op aanraden van Phaedra vroeg ik aan James (de directeur van school die geneeskunde gestudeerd heeft) wat het zou kunnen zijn. Die zei mij dat het sowieso geen muggenbeet was en dat ik naar de dokter moest. Ok dan. Het deed ook wel pijn om te stappen en de helft van mijn kuit zat erg gezwollen en rood. Liever toch geen risico’s hier :) Niet heel gerust ging ik mee naar het ziekenhuisje (gelukkig was Phaedra mee). Toen ik hoorde dat ik bloed moest laten trekken begon mijn hart wel wat sneller te slaan :p Sowieso al geen fan van, en zeker niet hier… Volgens Phaedra verliep alles wel heel steriel (want ik heb niet durven kijken :p). Uit de labotesten bleek dat het een bacteriële infectie was. 5 dagen antibiotica en iets tegen het zwellen en het zou moeten verdwijnen. (geloof ik best want na 2 pillen ziet het er al veel minder gezwollen uit en gaat het al veel beter). Goed dat we op woensdag niet moeten werken zodat ik kan rusten. Tegen morgen ben ik wel weer de oude, nu nog wat suf en mijn eetlust moet nog wat opgewekt worden maar dat komt dik in orde. Morgen weer vol energie ons op het poppenkastspel gooien en de bijles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten