Kenia part 2! :)

Onze tweede dag op school, eerste dag vroeg opstaan. Rond 7u, om tegen 8u op school aan te komen. De voormiddag was heel productief. Daar hebben Phaedra en ik 4 lessen bijgewoond en de grote lijnen van ons poppenkast idee uitgewerkt. Oja, 1 les duurt hier maar 35min trouwens. Ze hebben dus meestal 2 lessen na elkaar en dan 25min pauze :D wat voor een voormiddag van 5u zorgt. Tegen de middag waren we dus best wel tevreden over onze productiviteit en gingen we naar de vrijwilligerswoning voor een boterhammetje. ’s Middags hebben we ongeveer een uur pauze, maar zoals al eerder vermeld, de uren worden niet altijd even strikt genomen.


Tegen 14u stonden we terug op school. We merkten al bij het eerste lesje dat we iets te enthousiast aan de dag begonnen waren. Ik kon niet stoppen met geeuwen (wat ergens ook wel aan het vak, wetenschappen, kon liggen) en de warmte maakte ons alleen maar lomer. Nog een les volgen zat er niet direct in dus gingen we wat verder met ons script en vooral met de vragen die we nog zouden moeten stellen. Om alles zo duidelijk mogelijk over te brengen en vooral herkenbaar, moeten we eigenlijk goed weten hoe het er hier aan toe gaat in Kenia. Dan hebben we het niet alleen over het thuiskomen na school en de activiteiten, maar zelfs over de relatie tussen de ouders en intieme momenten. U begrijpt, niet evident om de eerste de beste daar mee lastig te vallen, dus daar moet wel goed over nagedacht worden. Al vlug hadden de kleutertjes weer gedaan met school en kwamen ze enthousiast aangelopen om onder andere vlechtjes in mijn haar te leggen (hmm.. gelukkig was dat maar 1 iemand die niet verder dan 2 vlechtjes geraakte :D). Juma Muli, een ongelofelijke deugniet, kreeg plots het idee om te koprollen met een aanloop. Het begon goed, eerst lag er nog een schooltas op de grond (dan was het wel serieus mikken om net daarop de koprol te doen, maar dat lukte prima) Maar even later was de schooltas niet meer nodig en rolde hij aanlopend met zijn hoofd op de grond. AWWW. Maar ie gaf geen kik…

Tegen half 6 konden we de dag afronden en keerden we terug. Avondeten deden we naast ons, in het weeshuis Kebene. Op het menu stond “pilau” een rijstgerecht met kruiden als gember, look, (kruidnagel vond ik ook terug) een beetje vanalles dus :) Leuk om de weeskindjes terug te zien! En er zijn ook heel leuke vrijwilligers aan het werk daar, waaronder een oude bekende: Lianne :)

Op woensdag moeten we dus niet werken. Veel woorden hoef ik hier dus niet aan te besteden :) Uitslapen en erna naar de zee gaan :) Rustig op het strand liggen is wel nooit een optie. De ene beachboy na de andere komt je lastigvallen met zijn zelfgemaakte ebbenhouten sleutelhangers of het verkopen van safari’s. Een keer was ik wel serieus op mijn tenen getrapt toen er iemand reageerde op mijn uitspraak “no thx, I don’t need that” (het ging over een armband). De commentaar was dat ik helemaal niet zo hoefde te reageren en dat kwetsend was en ik gewoon moest zeggen “neen bedankt”, ik moet mij namelijk aanpassen aan de Afrikaanse cultuur. Come again!? Aanpassen? Dat doen we niet dan? Tssss. Als ik ze zou wegkrijgen met enkel “neen bedankt” zou ik er niet veel meer woorden aan vuilmaken, maar dat is zelden het geval. Hoe je hen moet duidelijk maken dat ze als Keniaan niet kunnen weten hoe het voelt om hier als Europeaan rond te lopen zonder je ook maar 2 seconden te kunnen verstoppen, ik heb het alleszins nog niet gevonden. Dit moest ik even kwijt :p

Donderdag volgden we nog een laatste keer wat Engelse lesjes in class 2 en 3 om volgende week dan te kunnen beginnen met wat bijlesjes. Daarna kregen we te horen dat er een meisje van school was gestuurd omdat aan het licht is gekomen dat ze zich prostitueerde met een jongen van class 8 geloof ik (zij zat in class 6…, 13 jaar of zo). De problematiek wordt dus met de dag groter. Daardoor kreeg Phaedra het geniale idee om een soort enquête te maken voor de hogere klassen met algemene tot heel persoonlijke vragen zodat we een beter zicht hebben op de situatie en het probleem beter kunnen in kaart brengen. Onze lijst van 20 vragen zijn we in de namiddag met de directeur en mama Rainbow gaan bespreken. Niet evident allemaal maar de lijst is erdoor geraakt. Maandag hopen we die te kunnen laten invullen. Tussendoor kregen we ook de kans om nog wat vragen te stellen aan de leerkrachten. De ene reageerde al iets enthousiaster dan de andere, wat niet onlogisch is als je hen indirect vraagt om uit het bed te klappen. Het grootste probleem is en blijft wel dat de kinderen in dezelfde ruimte slapen van de ouders en alles zien, willens nillens. De culturele verschillen zijn zeker in dergelijke gevallen ongezien groot en na iedere stap vooruit heb je de indruk dat je er twee achteruit gaat. Best wel frustrerend dus. Maar goed, het emotionele slagveld proberen we wel (nog) wat te onderdrukken. Vorig jaar leerde Wouter het liedje “We are the world” aan op school. Dit jaar is het “Heal the world” geworden :) De dag dat ze het allemaal samen gaan zingen, wordt weer een tranendal :) (positief dan). Enorm ontroerend gebeuren! Verder verloopt alles behoorlijk Afrikaans. Zuinig omspringen met het water (je kan best niet met 2 het idee hebben om in hetzelfde kwartier naar het toilet te gaan en de straaltjes van de douche zijn ook niet om de shampoo uit je haar te krijgen). De grote beestenboel word ik stilletjes aan gewoon. Kevers die in mijn haar vliegen, vreemde beestjes die over mijn bed rijden, mieren die onze boterpot gijzelen, hagedisjes die op het plafond van het toilet zitten waardoor ik niet durf gaan uit schrik dat er een het idee krijgt om naar beneden te komen :D en uiteraard, spinnen ter grote van een bijna tennisbal (nog geen Keniaanse duizendpoten gespot). Wat ik heel grappig blijf vinden is dat de Kenianen zich excuseren als jij lomp over een steen struikelt :)

Shit. Weeral zo’n lang stuk. Maar zes weken hou ik dit niet vol hoor ;-) en over een week is het nieuwe er wel af ;-) (dan zijn het ook bijna examens en begin augustus is er geen school, speelpleinwerking of zo).